حجتالاسلام علی عجم در گفتوگو با ایسنا در پاسخ به اینکه چرا علیرغم اینکه حضرت علی(ع) توسط پیامبر(ص) به عنوان جانشین ایشان معرفی شده بودند، اما ۲۵ سال سکوت کردند و حاضر به پذیرش حکومت نبودند، اظهار کرد: در مسئله حاکمیت تنها دارا بودن شخصیتی جامع و شایسته ملاک نیست و در این خصوص، یک طرف قضیه مردم اند که باید حاکم را بپذیرند.
وی افزود: چون در طی آن ۲۵ سال مردم تمایلی به پذیرش حکومت امام علی(ع) نداشتند، ایشان هم هرگز به صرف اینکه برگزیده خدا و پیامبر(ص) اند، خود را به مردم تحمیل نکردند. خواست مردم، یکی از شروط حکومت امام بر مردم است. امام علی(ع) اعتقاد داشتند در صورت پس گرفتن خلافت همراه با زور، اصل دین از بین خواهد رفت.
رئیس مجمع روحانیون مبارز در خراسان رضوی بیان کرد: همان طور که امام علی(ع) در یکی از فرمایشات خود میفرمایند، یکی از افتخارات ایشان این است که برای رسیدن قدرت، نه اجبار داشتند و نه نیروی نظامی و حتی یک درهم هم برای قرار گرفتن در منصب حکومت خرج نکردند و مردم آزادانه ایشان را قبول کردند.
عجم ادامه داد: امام علی(ع) در خطبه شقشقیه میفرمایند که به دو دلیل خلافت را قبول کردند، اول اینکه خواست مردم بود و دوم اینکه در برابر دوقطبی شدن جامعه احساس مسئولیت میکردند. در آن زمان از یک طرف اقلیتی بسیار ثروتمند در جامعه حضور داشتند و از طرفی دیگر اکثریتی فقیر و وجود چنین فضای دوقطبی در جامعه یکی از دلایلی بود که باعث شد ایشان در برابر ثروتاندوزی ظالمان و فقر فقیران ساکت نشینند و خلافت را بپذیرند.
وی اضافه کرد: در روز اول بیعت امام علی(ع) با مردم در مسجد، چون این شائبه وجود داشت که در حکومت ایشان به نقش مردم توجه نشود، امام فرمودند این حکومت برای شماست و تنها فردی که شما بخواهید، میتواند بر شما حکومت کند و هیچ کس حق تصمیمگیری برای شما را ندارد.
نماینده سابق مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه انسان موضوع تمام اصول و احکام دین است، گفت: از طرف دیگر خداوند انسان را آزاد آفریده و او مسئول سرنوشت خویش است. لذا امام علی(ع) بر اساس دین و عقل از مردم خواستند خودشان برای تعیین حاکم تصمیم بگیرند، زیرا هیچ چیزی به اندازه حاکمیت در سرنوشت و آزادی مردم نقش ندارد.
عجم با بیان اینکه در حکومت حضرت علی(ع) فرقی بین مسلمان و غیرمسلمان در برخورداری از حقوق شهروندی وجود نداشت، افزود: این چیزی است که در نامه امام به مالک اشتر و توصیه به رفتار برابر با تمام افراد تحت حکومت با هر دینی، به وضوح دیده میشود.
وی با بیان اینکه در حکومت حضرت علی(ع) حق و عدالت خط قرمز بود، ادامه داد: امام حکومت غیرعادلانه را بیارزشترین چیزها میدانستند و در حکومت ایشان تنها متجاوزین به حقوق مردم، مجرم و سزاوار مجازات شناخته میشدند و در بین سایر مردم، هیچ تفاوتی وجود نداشت.
انتهای پیام
نظرات