به نقل از هلث، نتایج تحقیقات اخیر در مورد «فرضیه بازخورد صورت» با استفاده از تزریق بوتاکس به پیشانی نشان داده است که تزریق می‌تواند نحوه تفسیر و پردازش احساسات دیگران توسط مغز را تغییر دهد. این مورد ممکن است به این معنی باشد که توانایی افراد در درک بیان احساسات به دلیل اختلال در بازخورد عصبی عضلانی به‌طور موقت مختل شده است.

فرضیه بازخورد صورت بیان می‌کند که وقتی یک حالت عصبانی یا خوشحال را در چهره شخص دیگری می‌بینیم، ماهیچه‌های صورت خود را خم یا منقبض می‌کنیم تا حالت را شبیه‌سازی کنیم؛ این مورد یک فرآیند ناخودآگاه است. از آنجایی که ماهیچه‌های صورت ما لبخند یا اخم دیگران را تقلید می‌کنند، سیگنال‌هایی به مغز ما ارسال می‌شود تا به ما در تفسیر آنها کمک کند. تصور می‌شود که این نه تنها به توانایی ما در شناسایی حالات عاطفی دیگران کمک می‌کند بلکه خودمان نیز آن‌ها را تجربه می‌کنیم.

گروهی از محققان دانشگاه کالیفرنیا، ایروین، مطالعه‌ای را منتشر کردند که فرضیه بازخورد را با استفاده از تزریق بوتاکس بر روی گروهی متشکل از ۱۰ شرکت‌کننده زن، هر کدام بین ۳۳ تا ۴۰ سال، بررسی کرد. آنان تزریقی در زنان انجام دادند تا فلج موقت را در گلابلار ایجاد کنند سپس فعالیت مغز آنها را در حالی که تصاویر چهره‌های احساسی را مشاهده می‌کردند اندازه‌گیری کردند.

در طول جلسات اسکن تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) یکی قبل از تزریق و یکی دو هفته بعد از عمل به شرکت‌کنندگان عکس‌هایی از چهره‌های شاد و غمگین به همراه حالت‌های خنثی نشان داده شد.

محققان دریافتند که فعالیت در آمیگدال، مرکز مغز ما که مسئول پردازش احساسات است، با دیدن چهره‌های شاد و عصبانی پس از تزریق بوتاکس، نشانه‌هایی از تغییر را نشان می‌دهد. آنان همچنین تغییراتی را در شکنج دوکی شکل مشاهده کردند، بخشی از قشر گیجگاهی تحتانی که به تشخیص اشیا و چهره کمک می‌کند. این مورد زمانی که شرکت‌کنندگان عبارات شادی را دیدند مشاهده شد.

نتایج نشان می‌دهد که جلوگیری از اخم کردن از طریق تزریق بوتاکس مانع نحوه پردازش چهره‌های احساسی توسط مغز می‌شود. بوتاکس حرکت عضلات را فلج خواهد کرد که به نظر می‌رسد تنظیم فعالیت بین صورت، آمیگدال و شکنج دوکی شکل را مختل می‌کند.

مطالعات دیگری در مورد تأثیر بوتاکس بر پردازش احساسات انجام شده است. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۱ نشان داد افرادی که تزریق بوتاکس در پیشانی و ناحیه اطراف چشم‌ها را که در آن خطوط پا کلاغی شکل می‌گیرد، در مقایسه با دیگرانی که فقط تحت عمل‌هایی قرار گرفتند که بر بازخورد تأثیری نداشت، دچار اختلال قابل توجهی در درک احساسات شدند.

مطالعه دیگری نشان داد که افراد برای خواندن جملاتی که حاوی زبان احساسی هستند، زمان بیشتری طول می‌کشد.

با این حال تحقیقات دیگر نشان داده است که ناتوانی در اخم کردن می‌تواند به بیماران مبتلا به افسردگی نیز کمک کند. اگرچه مکانیسم درمانی زیربنایی برای اینکه چرا این درمان به کاهش علائم افسردگی کمک می‌کند هنوز مشخص نیست، به نظر می‌رسد که یک وسیله بالقوه ایمن و موثر برای مدیریت افسردگی باشد. البته قبل از نتیجه‌گیری به تحقیقات بیشتری نیاز است.

نتایج این مطالعه در Scientific Reports منتشر شده است.

انتهای پیام