به گزارش ایسنا، علیمحمدی دبیر نشست ابعاد حقوقی نقش دولت فرانسه در کشتار مردم ایلام در سال ۶۳ در پنل اول این نشست که در خبرگزاری ایسنا برگزار شد، با اشاره به اینکه براساس اسناد غیرقابل انکار، دولتمردان فرانسه به صورت مشخص در پروژه اسلام هراسی، شیعه هراسی و ایران هراسی نقش دارند، اظهار کرد: اصل تاسیس سازمان زنان، جشن های ۲۵۰۰ساله، انتقال امام به فرانسه، وارد کردن فرح به دربار در همین زمینه انجام شده است.

فرانسوی ها در جنایت جنگی کشتار مردم ایلام در سال۶۳ نقش داشتند

وی با یادآوری اینکه بیشترین کمک های نظامی به صدام بعد از شوروی توسط فرانسه انجام شد، گفت: براساس اسناد موجود، فرانسوی ها در جنایت جنگی کشتار مردم ایلام در سال۶۳ نقش داشتند. هواپیماهای فرانسوی از صبح ۱۹ اسفند۶۳ تا پاسی از شب حجم عظیمی از حمله علیه مردم ایران را انجام دادند.

وی اضافه کرد: در این روز از طریق  هوایی به اصفهان، تبریز ، بانه، مریوان، آبادان، نهاوند، سرپل ذهاب، نفت شهر، حمله شد و صدها نفر کشته شدند. در روستای ماربره و دره شنه  ۵۴ نفر شهید می شوند که در میان آنها ۱۸ کودک وجود داشت. این حملات با سلاح های فرانسوی انجام شد که برای حمله به نفتکش ها استفاده شده است.

در ادامه این نشست عبد سبزی فرمانده وقت سپاه ایلام، گفت: من در جریان مقدمات تجاوز عراق به ایران هستم و عرض می کنم استان ایلام با داشتن۴۳۰ کیلومتر مرز با عراق بیشترین مرز در جنگ را داشت و قبل از آغاز جنگ با درگیری پاسگاه های مرزی مواجه بودیم. بعد از انقلاب ارتش از هم پاشیده بود و سپاه در مراحل مقدماتی تشکیل بود. شش ماه قبل از آغاز جنگ، عراق به پاسگاه های ما حمله می کرد. در لوله های نفت بمب گذاری کردند. یک بمب هم در خیابان دهلران کار گذاشتند. در این مقطع تحلیل دشمن این بود که صدام می تواند ماموریت سقوط جمهوری اسلامی را انجام دهد، ولی دچار خطای راهبردی شد.

وی ادامه داد: مردم استان ایلام در هشت سال دفاع مقدس با اینکه شهرها و روستاهای زیادی را از دست داده بودند، اما مهاجرت نکردند و به کوه ها و پناهگاه های طبیعی پناه می بردند و  سرمای زمستان و گرمای تابستان را در چادر به سر بردند. آیت الله حیدری نماینده مجلس خبرگان رهبری استان ایلام و مرحوم تعمیرکاری و سایر روحانیت استان از جان خود مایه گذاشته و در کنار نیروهای مسلح در مقابل دشمن ایستادند.

فرمانده وقت سپاه ایلام در سال ۱۳۶۳ خاطرنشان کرد: وقتی محاسبه دشمن غلط از کار درآمد ، تجهیزات نظامی و هواپیمای جنگی روز دنیا را به صدام دادند. مردم ایلام در دره ماربره زندگی می کردند. خانواده خود من هم در دره ماربره در کنار سایر مردم حضور داشتند، ولی دشمن دره ماربره را بمباران کرد. تعداد زیادی از افراد بزرگ و کودک به شهادت رسیده یا مجروح شدند.این جنایت جنگی که در طول هشت سال جنگ نمونه های زیادی دارد، می تواند یک پرونده ای باشد برای استکبار جهانی و به خصوص فرانسه.

وی اضافه کرد: در سایر جنایات یک سنگر را بمباران کردند و یک نفر فقط از خانواده ۱۲ نفره زنده ماند.‌وقتی مرکز استان را بمباران کردند، ما برای کمک به افراد زیر آوار مانده رفتیم و یک نفر که زیر آوار مانده بود در همان وضعیت با مشت گره کرده گفت درود بر خمینی. مردم ما با این روحیه در مقابل دشمن مقاومت کردند.

سبزی خاطرنشان کرد: ایلام پر از این داستان ها و مستندات غیرقابل انکار است و هیهات از این کار نکردن ها درباره این حوادث. ما نتوانستیم این واقعیت ها را به افکار عمومی دنیا نشان دهیم. در این جنایت یک خانواده ده نفره در بمباران از بین رفت. جانبازان زیادی با دردهای خود، ولی با همان اعتقادات در حال زندگی خود هستند. رسانه ها در انتقال این واقعیات ایفای نقش کنند.

در ادامه، علیمحمدی دبیر این نشست بیان کرد: اسناد گویاست. چون عملیات بدر لو رفته بود، دشمن بعثی مناطق مختلف کشور را بمباران کرد. میراژها و سوپر اتانداردها از  بمب هایی استفاده کردند که برای شلیک به نفتکش بوده است، ولی به روی سر مردم غیرمسلح ریختند. بمب کوه را مثل مته سوراخ کرده بود.در روستای ماربره جنگل بانی حضور داشت که مامور دولت بود. او در این بمباران شهید شد.‌قرآن او در هنگام بمباران ورق ورق شده و در هوا پخش شد.

وی ادامه داد: ژنرال فردوست در خاطرات خود می گوید  آمریکا  یک پایگاه سری در ایلام ایجاد کرده بودند. آنها اصلا پاسخگوی به فرماندهان ایرانی نبودند. این فوق العاده مهم بوده و نیاز به بررسی دارد که چگونه و به چه دلیل در این منطقه این پایگاه ایجاد شد.

علیمحمدی خاطرنشان کرد: باید مردم شهرهای گوناگون که دشمن آنها را ۱۹ اسفند بیماران کرده اند به صحنه بیایند و اسناد این جنایات را به مردم دنیا نشان دهند. امام می گفت ما در کنار لانه های گرگ هستیم. این کشورها ادعای حقوق بشری دارند ولی سلاح های به صدام دادند که موجب کشتار مردم غیرمسلح ‌و زنان و کودکان شده است. به بهانه تنش‌زدایی نمی توان جنایات این کشورها در زمینه حقوق بشر را پیگیری نکرد.

علیمحمدی در پاسخ به این پرسش که چرا اتفاقات روستای ماربره در داخل کشور به اطلاع مردم نرسیده است، گفت: بعد از پایان دوران دفاع مقدس، عده ای به این نتیجه رسیدند که باید مردم را از فضای جنگ خارج کنیم، ولی روحیه درد و رنج مردم جنگ زده که بلافاصله تمام نمی شود. آثار جنگ محو شد و الان آثار  بمباران ایلام وجود ندارد، چون می‌گفتند می خواهیم سازندگی کنیم. گفتند مردم را از آثار جنگ عبور دهیم شاید نیت بدی هم نداشتند، اما کم کم روایتگری از جنگ فراموش شد.‌ من نمی‌خواهم به کسی اتهام بزنم، اما به هر حال این اتفاقات بعد از جنگ رخ افتاد. الان پرچم ایلام بلند شده و این پرچم باید استان به استان بلند شود.

نقش فرانسه در کشتار سال ۶۳ مردم ایلام از منظر حقوقی  قابل اثبات است

سیدایوب عبداللهی در پنل دوم نشست ابعاد حقوقی نقش دولت فرانسه در کشتار مردم ایلام در سال ۱۳۶۳ که در ایسنا برگزار شد، گفت: چرا یک انقلاب مردمی و ایدئولوژیک با یک مخاصمات جدی و جهانی مواجه می شود؟ بنظرم کشورهای استعمارگر دیدند که اگر انقلاب رشد کند ایدیولوژی‌اش با 
ایدیولوژی‌ آنها می‌جنگد و تاب ایدیولوژی محمدی را نداشتند.
وی افزود: مخاصمات بین المللی یک روش و وسیله برای کشورگشایی و پیشبرد اختلافات مرزی بود و تسلط بر دولت های کوچک  در راس‌ برنامه‌های انگلیس و  امریکا قرار داشت. حقوقدانان بین الملل به این فکر افتادند چه کنیم که آن‌را حقوقی کنیم و از اثرات سوء و تبعات ان برای مردم عادی وغیرنظامی کم کنیم لذا به مدت  ۸ سال زحمت کشیدند که ایران در جلسات لاهه حضور داشته باشد و منتهی به کنوانسیونی بنام کنوانسیون حقوق لاهه  شد. این کنوانسیون ها از کشتار جنگی جلوگیری می‌کند.

وی با اشاره به  اصل تفکیک گفت : دولت های متخاصم را موظف کردند بین نظامی وعیرنظامی تفکیک قایل شوند و جاهایی از وسایل نظامی استفاده کنند که غیر نظامی وجود نداشته باشد. اما استثنائایی بر اصل تفکیک قائل شدند مثلا در جاهایی که مردم سپر انسانی قرار میگیرند دولت متخاصم مردم را جلو قرار میدهد تا مردم حمله نکنند و استثنایاتی قایل شدند و در سال ۱۹۴۹ کنوانسیون  ژنو  تصویب شد و در آنجا منشور حقوق بین الملل تصویب شد. در کنوانسیون ژنو  ۴ کنوانسیون تصویب شد که کنوانسیون چهارمش به ما مربوط می شود.

وی افزود: کنوانسیون ها هدف قرار دادن غیرنظامی و دخالت کشورهای بیطرف در تخاصم را ممنوع کرده اند، حقوق بین الملل در تصرف است و وقتی دولت های جهان جمع می شوند ، ایران یک دولت است. قوانینی را خود این دولت ها تصویب کردند ولی آن‌را رعایت نکردند.

وی تاکید کرد: بنظرم کاملا قابل اثبات است که دولت فرانسه با علم و اراده و به این نیت که دولت صدام را تقویت کند اقداماتش را انجام داده است. آنها  دیدند که مردم با ۴ تا موشک و تانک از شهر خارج نمی شوند. در وزارت دفاع زومکن‌ها و مدارکش موجود است که  کشورهای استعمارگر و غیر استعمارگر با صدام هستند، ایران با همه دنیا در جنگ بود.

وی افزود: سلاح های شیمیایی را آلمانی ها به عراق دادند و تمام اینها کمک کردند و مردم ایران ماندند و صدام عقب ماند، درطول تاریخ در هرجنگی  یک سانت از کشور ما از بین رفته، اما این جنگ ۸ سال طول کشید و تمام دنیا مقابل ما بودند و مردم ایران یک سانت خاک ایران را  به عراق ندادند.

وی گفت: دولت های فرانسه و  انگلیس و امریکا مستقیما به آلمان و صدام کمک‌کردند و مدارکش هست و نقض حقوق بین الملل را انجام دادند، ما ملت نجیبی هستیم که گذشت میکنیم. ما نجبب بودیم که علیه آنها طرح دعوای حقوقی را مطرح نکردیم زیرا امیدی نداشتیم به جایی برسد که عدالت اجرا شود.

وی تاکید کرد: باید محکوم‌شوند و مردم بفهمند این کشورها چه جنایتکارایی هستند و شعارهای حقوق بشر و بشر دوستی و سایر عناوین چیزی جز گول زنک و مسایل اغفال کننده برای مردم جهان نیست و باید این کشورهای استعمارگر را محکوم کنند.

عبداللهی  تأکید کرد: از نظر حقوق بین‌الملل، فرانسه به عنوان دولتی  برخلاف کنوانسیون ژنو که خودشان آن را تصویب کردند و عضو آن بودند آن را نقض کرد و سوپر اتاندارد و میراژ را در اختیار عراق قرار دادند و مباشر در جنایت رخ داده هستند.

این حقوقدان گفت: حقوقدان‌ها و حقوق‌خوان‌ها در طول تاریخ آدم‌های آزاده و مستقلی بودند و امروز حقوقدانان ما از خرد و کلان، از بزرگان تا دانشجویان در این قضیه می‌توانند بسیار موثر باشند. لازمه طرح دعوا این است که جمع‌های کوچکی در هر استان ایجاد کنند و بعد شروع به تحقیق و جمع‌آوری مدارک مستند و محکمه پسند کنند تا حقوقدان‌های بین‌المللی بر اساس آن حکم صادر کنند.

خاطرات شاهدان عینی از بمباران روستای ماربره توسط میراژ های فرانسوی

در پنل سوم نشست ابعاد حقوقی نقش دولت فرانسه در کشتار مردم ایلام در سال ۱۳۶۳ که در ایسنا برگزار شد، علی حسن عزیزپوریان از شاهدان عینی و اهل روستای ماربره  با گرامیداشت شهدای این روستا در جنگ تحمیلی با اشاره به جنایت ۱۹ اسفند ۱۳۶۳ که در ان روزها کودکی ده ساله بوده است، گفت: برخی از کشورهایی که صدام را حمایت می کردند عملا وارد جنگ با ایران شدند و با فروش تسلیحات از جمله هواپیماهای مدرن شادی و زندگی‌ را از کودکان و زنان و مردان ایران از جمله از زنان و مردان و کودکان در روستای ما گرفتند. ۵۴ نفر در روستای ما شهید شدند که ۱۹ نفر انها کودک بودند.

وی ادامه داد: ما باید این جنایت ها علیه مردم و کودکان را بازگو کنیم که مدعیان حقوق بشر مرتکب شدند.

این شاهد عینی گفت: در آن زمان فضای رسانه‌ای و امکانات رسانه‌ای اینقدر نبود که این مسایل را بازگو کنیم، اما امروز لازم است این مسایل بیان شود.

وی‌ گفت که روستای ماربره به شکلی بمباران شده که برای ماه ها جرات حضور فیزیکی در روستا بعد از بمباران را نداشتیم.

رضا اسفندیاری شاهد عینی دیگر در سخنانی با یادآوری روزهای بمباران روستایش گفت: در ماربره طفلان چند ماهه و یک ساله و کودکان چند ساله شهید شدند. در مدرسه که باز شد برای ناهار به خانه برگردند سرهایشان در مدرسه جا ماند و کودکی دیگر به خانه برنگشت. کجای دنیا این جنایت را می توان گفت! از نظر نظامی و حقوقی نمیدانم اما به عنوان معلم می‌گویم ما و کودکان مان چه گناهی مرتکب شده بودیم که باید چنین جنایتی در حق مان انجام شود؟ هاجر پنج فرزندش در این بمباران تکه تکه شدند. درست چند روز مانده به عید نوروز، دشمن خانه ما را تکاند و فرزندان و زنان ما را به خاک و خون کشیدند.

عباس سارایی از خانواده شهیدان سارایی و از بازماندگان بمباران روستای ماربره توسط هواپیماهای میراژ که از سوی فرانسه به صدام حسین داده شد گفت:  نزدیک به ساعت ۱ ظهر روز ۱۹ اسفند ۱۳۶۳ بود و مشاهده کردم با تعدادی از مردم که اولین موشک به تپه ای مشرف به روستا شلیک کرد. بعد از چند دقیقه در مرحله بعدی دوباره موشک شلیک کرد و ترکش و دود همه آسمان را گرفت و بعد دیدیم که جنازه تعداد زیادی از افراد و اقوام و خانواده ام را که به خاک و خون کشیده شده بودند. وقتی به خودم آمدم به علت ترکش و موج انفجار گیج بودم و اطرافم پر از تکه پاره بدن ها و اجساد بود.

خدیجه محمدی یکی دیگر از بازماندگان حمله به روستای ماربره که پدر و مادر خود را در این بمباران از دست داده است گفت: در روستا که بودیم بمباران روستا آغاز شد.‌ موج بمباران من را از پدرم جدا کرد. آنقدر دود سیاه در فضا بود که نمی‌توانستیم کسی را شناسایی کنیم. سر، دست و پای قطع شده زیادی آنجا وجود داشت. به من ترکش اصابت کرده بود. در بیمارستان که بستری شده بودم، متوجه نشده بودم پدر و مادرم شهید شدند. بسیاری از نزدیکان و اقوام ما عزادار شده بودند.

وی‌ گفت: گناه این مردم چه بود؟ چرا هیچگاه از این مردم یاد نشد؟ من دیگر بعد از آن روز هیچ عیدی نداشتم و هیچ وقت آن جنایات را فراموش نکرده ام. فقط یک عکس از پدر و مادرم برای من به یادگار مانده است.

انتهای پیام