«زهرا آتش‌بار»، مدرس طراحی دوخت مرکز علمی کاربردی جهاددانشگاهی واحد استان ایلام که در دو پژوهش موفق به ثبت «سُخمه» و «هَبَر» به عنوان میراث ناملموس استان ایلام شده است، با حضور در ایسنا، اظهار کرد:  سخمه از لباس‌های سنتی زنان زاگرس نشین است، اما سخمه کوردی ایلام با سخمه منطقه کردستان تفاوت هایی دارد.

وی گفت: سخمه ایلام بلند و تقریبا به صورت کت بدون آستین و جیب‌دار است و با یراق های زرد و طلایی و سکه های قدیمی از جنس طلا و نقره بودند، تزئین می‌شد. این لباس سنتی جزء لباس‌های نو عروسان بود که سکه‌هایی که هدیه می‌گرفت به آن آویزان می‌کرد.

این دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی پارچه و لباس با بیان اینکه اکثر بانوان کورد و زاگرس نشین این لباس را می پوشیدند، گفت:  این سخمه از جنس مخمل بود که در رنگ‌های قرمز لاکی، قرمز جگری، سورمه ای و مشکی دوخته می‌شد که بنا بر سن و سلیقه از این رنگ‌ها استفاده می‌کردند.

این مدرس دانشگاه درباه هَبَر هم اظهار کرد: هبر با قدمتی ۲۰۰ ساله نوعی سربند از جنس مخمل است که معمولا به رنگ سیاه و سه گوش و در قدیم چهار گوش هم استفاده می‌شد،  دو گوشه ی این مثلث یا مربع را با نخ ابریشم و گره های متقارن تزئین نموده و گاهی از مهرهای ریز رنگارنگ در لابلای گره ها همراه با گره بافته می شود در انتهای هر ریشه ابریشمی یک منگوله ی ظریف و کوچک هم آویزان میشود که با نخ ابریشم درست شده است.

وی گفت: در دو گوشه ی  هَبَر  دو نخ بافته شده به صورت گیس بافت که دو منگوله نسبتا بزرگ دارد به دور سر بسته می‌شود و برای استفاده از هبر حتما باید ابتدا روسری از جنس گلونی روی سر انداخته و بعد هبر را به دور سر ببندید.

آتش‌بار با تاکید بر اینکه بافت ریشه‌ها نیاز به آموزش تخصصی دارد و باید با ظرافت خاصی منظم و یک‌دست بافته شود، گفت: برای ماندگاری و صیانت از این اثر لازم است که نیروهایی در این مسیر تعلیم داده شود.

پیش از این «فرزاد شریفی»، مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان ایلام نیز گفته بود که سخمه با شماره ثبت ۲۷۰۳ و مهارت بافت هبر به شماره ثبت ۲۷۰۰ بر اساس پژوهش‌های زهرا آتش‌بار در حوزه ثبت میراث ناملموس استان ایلام به ثبت رسیده‌‍اند.

انتهای پیام