به گزارش ایسنا و به نقل از CNN، دانیه عقیل برای دومین دوره مسابقات رالی داکار آماده می‌شود. تقریباً بیش از دو سال پیش، این ورزشکار متولد جده حتی هرگز این نوع مسابقه را امتحان نکرده بود. چرا که او اهل کشوری است که در آن زنان از سال ۲۰۱۸  مجاز به رانندگی در جاده‌های عمومی شدند.

رالی «داکار» از  سال ۱۹۷۸ در مسیر پاریس-داکار سنگال شروع به کار کرد و تا سال ۲۰۰۷  اجرا می‌شد اما زمانی که رویداد سال ۲۰۰۸ به دلیل نگرانی‌های امنیتی لغو شد مسیر این رالی نیز تغییر کرد و اکنون در عربستان سعودی قرار دارد.

CNN با این ورزشکار تاریخ‌ساز مصاحبه کرده است. 

عقیل  به CNN  گفت: در جوانی علاقه زیادی به ماشین داشتم. لزوماً نه فقط اتومبیل، در واقع هر چیزی که می‌توانستم رانندگی کنم و یا رکاب بزنم دوست داشتم. من فقط حرکت دادن را دوست داشتم و عاشق این بودم بیرون باشم. از سنین جوانی شروع به رانندگی با دوچرخه‌های چهارچرخ کردم. در مزرعه من به این نوع ماشین‌ها دسترسی داشتم و من فقط برای سرگرمی با پسرعموهایم و دوستانم در تعطیلات آخر هفته از آن‌ها استفاده می‌کردم.

علاقه او به وسایل نقلیه موتوری زمانی تقویت شد که خانواده‌اش به بریتانیا نقل مکان کردند، جایی که او به دبیرستان و در نهایت به کالج رفت.

او در ادامه گفت: ما  در انگلیس به کارتینگ می‌رفتیم و این واقعاً سرگرم کننده بود. بعد از گرفتن گواهینامه به دوبی نقل مکان کردیم و در پیست اتومبیل‌رانی دوبی  کار کردم تا این که مجوزی را از فدراسیون ورزش‌های موتوری عربستان گرفتم و رسما وارد عرصه رقابت شدم. 

با توجه به این که زنان اخیراً توانسته‌اند در جاده‌ها در عربستان سعودی رانندگی کنند، عقیل می‌داند که زنان هموطن خود می‌توانند او را الگوی خود بدانند.

عقیل می‌گوید: در ۱۷ سالگی خیلی خوش شانس بودم که گواهینامه‌ام را گرفتم و شروع کردم به رانندگی. من فکر می‌کنم مهم است که مردم  ببینند و بدانند این امکان را دارند وارد ورزش شوند.  یادم می‌آید در اولین مسابقاتی که شرکت کردم، به این فکر نکردم که چند زن تاکنون این کار را انجام داده‌اند؟ آیا آن‌ها اهل عربستان بودند یا خیر. من زیاد به این مسائل  فکر نکردم.

در اولین تلاش خود در داکار، عقیل  در مسابقه ۲۰۲۲ رتبه هشتمی را در کلاس خود کسب کرد، اما می‌توانست بهتر از این هم باشد.

او در پایان گفت: هر روز که از خواب بیدار می‌شویم حداقل ۴۰۰ کیلومتر رانندگی می‌کنیم. وقتی سوار ماشین می‌شوم، من و راننده کمکی و پیست هستیم. این تمام چیزی است که وجود دارد. هیچ چیز دیگری وجود ندارد.

انتهای پیام