دکتر مهدی هاشمی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: آرسنیک شبه‌فلزی است که به طور گسترده در طبیعت توزیع شده و به شکل‌های مختلف آلی و معدنی وجود دارد و به علت عوارضی که می‌تواند بر روی انسان و محیط زیست داشته باشد، در سال‌های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
وی با بیان اینکه سازمان بهداشت جهانی آرسنیک را جزء یکی از عوامل نوع یک و جدی سرطان‌زا معرفی کرده و مقدار قابل قبول آن در آب آشامیدنی ۱۰ میکروگرم بر میلی‌لیتر تعریف شده است، افزود: سمیّتِ اَشکال معدنی آرسنیک به مراتب بیشتر از اشکال آلی آن است، آرسنیک می‌تواند مشکلات جدی را در سلامتی انسان مانند سرطان خون، پوست، دیابت نوع دو، انواع بیماری‌های قلبی و عروقی، افزایش سرعت رسوب گلبول‌های قرمز و کم خونی را ایجاد کند.
هاشمی با بیان اینکه آرسنیک می‌تواند به صورت طبیعی و از طریق فعالیت‌های انسانی وارد محیط زیست شده و آلودگی ایجاد کند، ادامه داد: منابع معدنی به ویژه معادن طلا و فرآیند استخراج طلا می‌تواند باعث ورود به آب‌های زیرزمینی و سطحی شود و به واسطه اثری که بر روی محیط زیست و انسان دارد، کنترل مقدار آرسنیک در منابع آب آشامیدنی بسیار اهمیت دارد و همواره باید در صورت بروز احتمال میزان آرسنیک در آب پایش شود چراکه اگر مقادیر جزئی آن به صورت مدام مصرف شود مشکلات جدی در بدن انسان ایجاد خواهد شد بنابراین لازم است فرآیند تصفیه به طور مدام پایش شود.
این عضو هیئت علمی دانشگاه بوعلی با بیان اینکه سمیت آرسنیک برای کودکان و افراد مسن بیشتر از سایر افراد است بنابراین حتماً باید میزان آن کنترل شود، خاطرنشان کرد: موضوع حذف آرسنیک از آب جهانی بوده و با جوشاندن آب این ماده از بین نمی‌رود و در صورت وجود آرسنیک در منابع آبی باید راهکارهای مشخصی برای حذف آن اندیشیده شود.
انتهای پیام
نظرات