به گزارش ایسنا، دو مدال طلایی که اروگوئه در بازی‌های المپیک ۱۹۲۴ و ۱۹۲۸ در فوتبال به دست آورد، دلیل تصمیم فیفا برای اعطای برگزاری اولین جام جهانی به کشور اروگوئه بود. در ماه مه ۱۹۲۹ رهبران ورزشی جهان در بارسلونا گرد هم آمدند و در آنجا تصمیم گرفته شد که به کشور اروگوئه فرصتی داده شود تا میزبان محل برگزاری رقابت‌ها باشد.

اولین مسابقه بین‌المللی فوتبال در جهان در سال ۱۸۷۲ بین اسکاتلند و انگلیس در گلاسکو برگزار شد و این مسابقه صفر بر صفر به پایان رسید. در اوایل قرن بیستم، فوتبال در سراسر دنیا شروع به محبوب شدن کرد. در سال‌های ۱۹۰۰ و ۱۹۰۴ مسابقات فوتبالی به صورت نمایشی در  المپیک برگزار شد و مدالی به ورزشکاران فوتبال داده نشد.

بعد از بنیان‌گذاری فیفا در سال ۱۹۰۴، این فدراسیون تلاش کرد تا مسابقات بین‌المللی فوتبال بین کشورها را در سال ۱۹۰۶ در سوییس برگزار کند. این مسابقات خیلی موفقیت آمیز نبود.

تلاش اروپا برای تحریم و مدیریت ژول ریمه

فوتبال در اروپا محبوبیت زیادی پیدا کرده بود و در آمریکای لاتین نیز چندین کشور می خواستند برای میزبانی با اروگوئه مبارزه کنند. ایتالیا، اسپانیا، سوئد، هلند و مجارستان خواستار میزبانی بودند ولی اروگوئه در نهایت بدون نیاز به رای پیروز شد.

علاوه بر امتناع انگلیسی‌ها از شرکت در یک تورنمنت جدید در جهان، ایتالیایی ها و اسپانیایی ها نیز با این استدلال که هوا در زمستان برای عبور قایق بسیار بد است از عدم حضور در اولین دوره جام جهانی (جام ژول ریمه) خبر دادند. با تمام این اوصاف ژول ریمه موفق شد فرانسه، بلژیک، رومانی و یوگسلاوی را به اروگوئه برساند.

شروع ...

چهار تیم از اروپا، شش تیم از آمریکای جنوبی علاوه بر میزبان و دو کشور  مکزیک و ایالات متحده آمریکا  در مجموع سیزده کشور این دوره از رقابت‌ها بودند.

چهار تیم اروپایی، علاوه بر داوران آن قاره و خود ژول ریمه با هم با یک کشتی به سمت اروگوئه حرکت کردند.

اروگوئه و آرژانتین دو شانس قهرمانی بودند. هر دو مرحله اول را بدون هیچ مشکلی پشت سر گذاشتند.

برزیل با تیمی از ریودوژانیرو شرکت کرد، یوگسلاوی ها بدون بازیکنان کروات و آمریکایی ها با ترکیبی از بازیکنان باتجربه انگلیسی و اسکاتلندی حضور داشتند. اروگوئه اولین جام جهانی را در سه ورزشگاه برگزار کرد: سنتناریو، ورزشگاه مرکزی ناسیونال و ورزشگاه پنیارول در پوسیتوس.

در ۲۶ ژوئیه، آرژانتین با گل های لوئیس مونتی، الخاندرو اسکوپلی، دو گل از گیرمو استابیله و دو گل از کارلوس پوچله، آمریکا را ۶ بر  یک شکست داد. ایالات متحده در نیمه دوم به دلیل مصدومیت یکی از بازیکنان با ۱۰ نفر بازی کرد و آرژانتین در آن زمان پنج گل از شش گل را به ثمر رساند.

روز بعد اروگوئه نیز یوگسلاوی را ۶ بر ۱ شکست داد تا دو فینالیست جام جهانی مشخص شوند.

فینال پرحادثه

مردم اروگوئه حمایت زیادی از تیم ملی کشورشان نشان دادند و کار برای آرژانتین سخت شد.

فینال در ۳۰ جولای با حضور تقریبا ۷۰ هزار نفر از جمله تقریبا ۱۰ هزار آرژانتینی در سکوها برگزار شد. 

نیمه اول با توپی که آرژانتینی ها داشتند و نیمه دوم با توپی که اروگوئه‌ای ها داشتند برگزار شد. ابتدا اروگوئه به گل رسید ولی پوسل و استابیله بازی را ۲ بر یک به سود آرژانتین کردند. در رختکن، لوئیس مونتی بازیکن آرژانتین بسیار عصبی بود و گفت که او را به مرگ تهدید کرده‌اند و نمی‌خواست نیمه دوم را بازی کند.

اروگوئه توانست به بازی برگردد و سه گل توسط سیا، ایریارته و هکتور کاسترو به ثمر رساند. این دیدار با نتیجه ۴ بر ۲ به سود اروگوئه به پایان رسید.

در پایان بازی حوادثی رخ داد، تیم آرژانتین بعد از بازی مستقیماً به بندر رفت و سوار کشتی شد تا به بوئنوس آیرس بازمی‌گردد. آنها مجبور شدند. هواداران اروگوئه با سنگ آنها را در تمام مسیر ورزشگاه تا اسکله هدف قرار دادند.  مه زیاد باعث شد خیلی از بازیکنان تا ساعت ها گم شوند. این اتفاقات باعث گسست روابط بین هر دو کشور و تعلیق چند ساله کوپا آمه ریکا شد.

اروگوئه پیروزی خود را جشن گرفت و اولین قهرمانی جام جهانی را به دست آورد.

* جام جهانی ۱۹۳۰ در یک نگاه

بهترین خط حمله: آرژانتین ۱۸ گل

بهترین خط دفاع: اروگوئه ۳ گل

همهٔ تماشاگران: ۵۴۷۳۰۸ نفر

بهترین بازیکن: هکتور اسکارونه (اروگوئه)

آقای گل: گیلرمو استابیله (آرژانتین) ۸ گل

* فینال

اروگوئه ۴ – آرژانتین ۲

دورادو، چه‌آ، ایرارته، کاسترو برای اروگوئه و پئوسیله و استابیله برای آرژانتین

انتهای پیام