به گزارش ایسنا، این وضعیت در نهایت می‌تواند جلوی جریان عادی خون را بگیرد و به اندام‌ها آسیب برساند.

بیشتر انواع واسکولیت نادرند و این بیماری می‌تواند بر یک یا چند اندام تاثیر بگذارد.

بنابر گزارش این مرکز تخصصی، برخی از نشانه‌های این بیماری شامل سردرد، کاهش وزن، خستگی، تب و دردهای عمومی بدن می‌شود.

غیر از نشانه‌های عمومی‌تر واسکولیت، برخی از نشانه‌های خاص‌تر نیز ممکن است شامل صدای زنگ در یک گوش و درد معده بعد از غذا خوردن باشد.

برخی از افراد مبتلا به این اختلال همچنین دچار از دست دادن موقت بینایی و احساس بی‌حسی یا ضعف در دست‌ها یا پاها شده‌اند.

عامل واسکولیت چیست و چه افرادی در معرض خطر ابتلا هستند؟

طبق گزارش مایو کلینیک، علت‌های این اختلال خودایمنی به‌طور کامل شناخته نشده است با این حال، ممکن است به ژنتیک افراد و سابقه پزشکی آن‌ها ربط داشته باشد.

این بیماری همچنین می‌تواند ناشی از حمله اشتباهی سیستم ایمنی به سلول‌های رگ‌های خونی باشد که ممکن است به دلیل ابتلا به بیماری‌هایی مانند هپاتیت بی (B) و هپاتیت سی (C) یا سرطان‌های خون ایجاد شود.

در حالی‌ که هر کسی می‌تواند نشانه‌های واسکولیت را داشته باشد، مواردی که ممکن است خطر ابتلا به اختلال‌های مختلف را افزایش دهد شامل سن، سابقه خانوادگی و سابقه اختلال‌های ایمنی مانند لوپوس است.

داروها نیز ممکن است یک عامل خطر باشند، طبق اعلام این مرکز، هیدرالازین (hydralazine) آلوپورینول (allopurinol) مینوسایکلین (minocycline) و پروپیل‌تیوراسیل (propylthiouracil) ممکن است باعث ایجاد واسکولیت شوند.

به نوشته روزنامه ایندیپندنت، درمان‌ها در اصل بر کنترل التهاب رگ‌های خونی متمرکزند و هرگونه بیماری زمینه‌ای را که ممکن است باعث بروز واسکولیت شود زیر نظر می‌گیرند.

به طور خاص، یکی از داروهای رایج که برای کنترل التهاب ناشی از واسکولیت استفاده می‌شود، دارویی کورتیکواستروئیدی (corticosteroid) به نام پردنیزون (prednisone) است. اگر چه انواع داروهای دیگر هم می‌توانند وجود داشته باشند، اما داروهایی که افراد مصرف می‌کنند به شدت واسکولیت آن‌ها بستگی دارد.

انتهای پیام