رضا امیرخانی در مراسم رونمایی از کتاب ویولن‌زن روی پل، نوشته خسرو باباخانی که شامگاه امروز، چهار مرداد ماه، در مجتمع شهدای سلامت مشهد برگزار شد در خصوص کتاب ویولن‌زن روی پل اثر خسرو باباخانی عنوان کرد: من و خسرو باباخانی ۳۰ سال سابقه رفاقت داریم اما واقعیت این است که نگارش این کتاب شخصیت دیگری از خسرو ساخت و باعث شد او را به شکل دیگری بشناسم. هنگام نگارش کتاب من از کسانی بودم که به او می‌گفتم نام خود را از روایت حذف کند و یک شخصیت خیالی جایگزین کند اما خسرو باباخانی تاکید داشت با نام خود قصه‌اش را روایت کند و آن لحظه بود که او برایم تغییر کرد.

وی افزود: تمام ما نویسنده‌ها دنبال یافتن یک سوال واقعی هستیم اما سوالات واقعی کمی پیدا می‌کنیم و کمتر از آن به پاسخ می‌رسیم. رسانه‌ها هم اگر بعضا اقبال عمومی ندارند، به این دلیل است که سوال مردم را پاسخ نمی‌دهند. باید به این موضوع توجه داشت که کار مهم یک نویسنده یافتن سوال است و خسرو باباخانی آن را یافته و پس از آن خودافشایی کرده است.  

امیرخانی با اشاره به اینکه جلال آل‌ احمد نیز از رنج‌های زندگی خود مانند صاحب فرزند نشدن گفته، خاطرنشان کرد: این رنج انسانی است که اجباری بوده اما اعتیاد موضوعی انتخابی است. این هنر باباخانی بود که درباره رنجش گفته است اما تبدیل نویسنده به نسخه‌نویس صحیح نیست. البته وظیفه‌ باباخانی نوشتن رنج‌های انسانی بود و او را نباید با این کتاب شناخت.  

این نویسنده با بیان اینکه نویسنده مستندنگار عامل توسعه کشور است، تصریح کرد: کاش مسئولان ما با همین نگاه و صداقت می‌توانستند خاطره‌نگاری کنند. اصولا توسعه انجام نمی‌شود مگر اینکه صادقانه روایت کنیم تا بتوانیم آینده را بسازیم.

مهدی قزلی، مدیر مسئول انتشارات جام‌جم،  در این مراسم اظهار کرد: چند سال پیش که ضریح جدید امام حسین(ع) از قم به سمت کربلا رفت، من همراهش بودم و مشاهده می‌کردم که مردم به صورت خودجوش و با سختی بسیار خود را به ضریح می‌رساندند و ابراز احساسات می‌کردند که این رفتارها چیزی جز اراده و معرفتشان به امام حسین(ع) نبود.  

وی افزود: برخی از این مردم نامه‌هایی برای امام حسین(ع) نوشته بودند و آن را داخل خودروهایی که ضریح را حمل می‌کرد، می‌انداختند. من تعدادی از آن نامه‌ها را جمع کردم و تا رسیدن یه مرز همه را خواندم و نکته جالب آن‌ نامه‌ها این بود که بالغ بر یک‌سوم آنچه که مردم نوشته بودند، درباره اعتیاد بود و هر کدام داستان‌های عجیبی را روایت می‌کرد.  

مدیر مسئول انتشارات جام‌جم با اشاره به اینکه تا آن روز هیچوقت نتوانسته بودم نگاهی جدی به اعتیاد داشته باشم، بیان کرد: مرتبه دوم که متوجه جدی بودن معضل اعتیاد شدم، زمانی بود که با خسرو باباخانی و تجربه زیسته‌اش مواجه شدم. زمانی که خسرو باباخانی کتاب ویولن‌زن روی پل را نوشت، دوره اعتیاد، پاکی و کمک به دیگران را گذرانده بود و بهترین گزینه برای نوشتن این رمان بود.
 
قزلی با بیان اینکه کتاب ویولن‌زن روی پل یک شخصیت به ادبیات ما اضافه کرد، گفت: ما در خلق شخصیت در ادبیات به خصوص در خلق شخصیت خانم دچار معضل هستیم اما در این کتاب شخصیتی به نام ماه‌طاووس خلق شده که زنی ایرانی و موثر است. با اینکه او در پیشانی کار قرار ندارد ولی هر کس که کتاب را خوانده، اول به این شخصیت توجه نشان داده است.  

توانسته‌ام کمک کنم ۴۴‌ نفر از شر مواد مخدر نجات یابند 

خسرو باباخانی، نویسنده کتاب ویولن‌زن روی پل نیز در ادامه این مراسم اظهار کرد: همیشه چه به کسانی که برای ترک اعتیاد پیش من می‌آمدند و چه برای هنرجوهایم می‌گفتم که این سوال را از خود بپرسند که من برای کاستن از رنج مردم چه کرده‌ام؟ این یک سوال کلیدی است و اگر جوابمان منفی باشد، آن روز ما حرام و باطل شده است.  

وی‌ افزود: وقتی درگیر مواد مخدر شدم، تمام راه‌ها را رفتم و راهی پیدا نمی‌کردم اما عهد بستم که وقتی بتوانم اعتیاد را ترک کنم، ۴۰ نفر را نجات دهم و تا کنون توانسته‌ام کمک کنم که ۴۴‌ نفر از شر مواد مخدر و ۶۰ نفر از سیگار نجات پیدا کنند.  

نویسنده کتاب ویولن‌زن روی پل تصریح کرد: من با خدا آبرویم را معامله کردم و بازتاب این کار در این چند ماه اخیر به قدری بی‌نظیر بود که خود قابلیت کتاب شدن دارد.  

انتهای پیام