به گزارش ایسنا به نقل از صبا پروفیل، آبکاری، پروفیل سبک و تمامی انواع مقاطع فولادی دیگر به سرعت در معرض هوا دچار زنگ زدگی می شود، این اکسایش و خوردگی به شدت استحکام فولاد را کم می‌کند. آبکاری راهکاری مناسب و کاربردی برای حل این مشکل است. دو نوع آبکاری نیکل کروم و گالوانیزاسیون برای مقاطع فولادی پر استفاده و کاربردی هستند. طی فرآیند گالوانیزاسیون لایه‌ای که از فلز روی سطح قرار می‌گیرد که در واکنش با اکسیژن هوا تولید روی اکسید کرده و مانع از واکنش لایه‌های زیرین می‌شود. روی به نسبت فلزی ارزان قیمت و گالوانیزاسیون هم به نسبت فرآیندی ساده و کم هزینه است به همین خاطر گالوانیزاسیون هزینه ی زیادی ندارد و تفاوت قابل توجهی بر قیمت نهایی مقطع ایجاد نمی کند. لایه‌ی روی اکسید برای مصارف تزئینی به حد کافی زیبا نیست به همین خاطر عموما این نوع آبکاری مصرف صنعتی دارد. اما آبکاری نیکل کروم علاوه بر این که مقطع را در برابر رطوبت مقاوم می کند سطحی صاف، براق، زیبا و مناسب برای مصارف تزئینی دارد. نیکل و کروم هر دو فلزاتی به نسبت گران قیمت هستند به همین خاطر آبکاری نیکل کروم با هزینه ی بیشتری به نسبت گالوانیزاسیون انجام می شود و بدیهی است که تاثیر بیشتری بر افزایش قیمت پروفیل سبک دارد.

برشکاری: به شکل استاندارد مقاطع فولادی با طول 6 متر تولید می شوند و بدیهی است که با این طول کاربرد زیادی ندارند. برای استفاده از آن ها با توجه به طراحی محصول تولیدی نیاز هست این مقاطع با برشکاری به اندازه های کوچکتری تقسیم بشوند. به سه روش می‌توان برشکاری پروفیل سبک را انجام داد. با اره دیسکی، با اره نواری و یا با اره ی آتشی. اره نواری همان طور که از نام آن پیدا است مثل نوار، یکپارچه و همراه با زائده های دندانی شکل در لبه است. به وسیله دستگاه برش با اره نواری، می توان مقاطع را به صورت زاویه دار برش داد علاوه بر آن، این اره برای برش در حجم بالا و تعداد زیاد شاخه مناسب است. اره دیسکی یکی از بی نقص‌ترین برش‌ها را ایجاد می‌کند. اثر حرارتی و پلیسه ندارد و ابعاد را با دقت بالایی تحت کنترل دارد. برشکاری با اره آتشی گرچه ساده و ارزان قیمت است اما ابعاد برش دقت بالایی ندارد و سطح برش ناصاف و پلیسه‌دار است. در نهایت هیچ کدام از انواع روش‌های برشکاری هزینه‌ی زیادی ندارد اما وابسته به تعداد است هر چه تعداد برش بیشتر باشد هزینه هم بیشتر خواهد بود چرا که قیمت برش براساس تعداد آن در شاخه محاسبه می‌شود.

جوشکاری: یکی از ساده‌ترین روش‌ها برای متصل کردن مقاطع فولادی به یکدیگر است. جوش برق، TIGو  MIG از جمله متداول‌ترین روش‌های جوشکاری هستند که هر کدام محاسن و معایب خاص خود را دارند. انجام جوش برق نیاز به مهارت زیادی دارد علاوه بر آن برای ضخامت های کمتر از 0.9 کاربرد ندارد چرا که ورق پروفیل را ذوب می کند اما جوش MIG برای تمامی ضخامت‌ها مناسب است. در این روش گاز CO2 با ایجاد لایه‌ای بر سطح از ورق زیر جوشکاری در برابر زنگ زدگی محافظت می کند. جوش TIG اما بسیار دقیق است به همین خاطر برای انجام درست و اصولی آن به مهارت زیادی نیاز است و بین این سه روش جوش TIG گران قیمت‌تر است.

خمکاری: فرآیندی به شدت کاربردی و البته حساس است. کیفیت این فرآیند به تجهیزات خم، زاویه خم و کشش پذیری بستگی دارد. هرچه زاویه خم بیشتر باشد احتمال بروز مشکل هم بیشتر می شود. ابزار خم نقش مهمی در انجام درست و بدون ایراد فرآیند دارند. مندرل و قالب دنباله ی خم دو ابزار کاربردی در این زمینه هستند. مندرل از داخل و قالب دنباله ی خم از خارج لوله را حمایت کرده و مانع چین یا تا خوردگی آن می شوند. در محل خم، بخش داخلی دیواره فشرده و بخش خارجی آن کشیده می شود در این حالت کشش پذیری بسیار مهم است اگر لوله انعطاف کافی نداشته باشد در محل کشش دچار پارگی می شود. هزینه ی خمکاری هم به تعداد و زاویه خم بستگی دارد.

سخن پایانی

عوامل مختلفی بر قیمت پروفیل مبلی قبل و بعد از تولید اثر می گذارند. پیش از تولید عوامل گوناگونی وجود دارد که باعث نوسان (افزایش یا کاهش) قیمت پروفیل می شود اما بعد از تولید انجام فرآیندهای تخصصی که به آن ها اشاره کردیم فقط باعث افزایش قیمت می شود. این افزایش قیمت بخشی مربوط به هزینه انجام فرآیند است و بخشی مربوط به ارزش افزوده ایست که با انجام این فرآیند و بهبود خواص ایجاد می شود.

انتهای رپرتاژ آگهی