به گزارش مدیکال دیالوگز، تئوفیلین برای پیشگیری و درمان خس‌خس سینه، تنگی نفس و ناراحتی قفسه سینه ناشی از آسم، آمفیزم، برونشیت مزمن و سایر بیماری‌ها استفاده می‌شود.
همچنین ممکن است سیگنال‌های بویایی را تقویت کند که این کار را با شل و باز کردن مجاری تنفسی در ریه‌ها انجام می‌دهد.
تحقیق افزایش دوز
جیک جی لی و همکارانش از دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس واقع در میسوری آمریکا مرحله اول یک کارآزمایی افزایش دوز با برچسب باز را روی بیماران مبتلا به اختلال عملکرد بویایی پس از ویروسی غیر مرتبط با کووید ۱۹(PVOD) با مدت زمان ۶ تا ۳۶ ماه انجام دادند تا حداکثر دوز قابل تحمل تئوفیلین که از طریق مایع نمکی شستشوی بینی با حجم بالا و با فشار کم انجام می‌شود را تعیین کنند.
از ۱۱ بیمار ثبت نام شده با میانگین سنی ۶۱ سال ۶ بیمار زن بودند. یافته‌های حاصل از تحقیق به شرح زیر بود:
• همه بیماران هیپوسمی/آنوسمی(بیماری که به کاهش توانایی بویایی و تشخیص بوها گفته می‌شود و بیماری مرتبط با آن آنوسمی است که فرد مبتلا هیچ بویی را احساس نمی‌کند) را گزارش کردند که از طریق نمره UPSIT(آزمایشی برای شناسایی بو) تایید شد.
• میانه پایه(دامنه) نمرات آزمایش شناسایی بو(UPSIT) و پرسشنامه اختلالات منفی حس بویایی(QOD - NS) به ترتیب ۱۸(۱۰-۳۱) و ۲۱(۹-۴۱) امتیاز بود.
• ۹ نفر از ۱۱ بیمار هیچ عارضه جانبی در طول درمان گزارش نکردند.
• یک بیمار احساس گذرای سبکی سر را برای یک روز گزارش کرد؛ در حالی که بیمار دیگر پس از سه هفته به دلیل بی‌خوابی، لرزش، درد شکم و بثورات پوستی کنار کشید که با قطع مصرف موضوع برطرف شد.
• پس از درمان چهار بیمار از ۱۰ بیمار که دوره چهار هفته‌ای خود را تکمیل کرده بودند، بهبود بویایی را گزارش کردند؛ در حالی که ۶ بیمار تغییری را گزارش نکردند.
• میانگین امتیازات آزمایش شناسایی بو(UPSIT) و پرسشنامه اختلالات منفی حس بویایی(QOD - NS) پس از درمان به ترتیب ۱۸ و ۹ امتیاز بود.
• ۲ بیمار از نظر بالینی بهبود معناداری در نمره آزمایش شناسایی بو(UPSIT) داشتند.
محققان تحقیق خود را با گفتن این جمله به پایان رساندند که ما فرض کردیم دوز تئوفیلین را می‌توان به طور ایمن و منسجم افزایش داد؛ در حالی که حجم نمونه کم و فقدان کنترل ارزیابی جامع پیامدهای بویایی را محدود می‌کند، این تحقیق از یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده مرحله دومی با مایع شستشوی تئوفیلین بینی را که در دوزهای بالاتر ارائه می‌شود، خبر داد.
کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده مرحله دو بویایی در کووید ۱۹ و اثربخشی تئوفیلین بینی
شروتی گوپتا و همکارانش از کالج پزشکی جورجیا واقع در دانشگاه آگوستا آمریکا مرحله دوم کارآزمایی بالینی تصادفی ۲ سوکور کنترل شده با دارونما را برای ارزیابی اثربخشی و ایمنی تئوفیلین اضافه شده به مایع نمکی شستشوی بینی در مقایسه با دارونما برای اختلال عملکرد بویایی مرتبط با کووید ۱۹ انجام دادند.
این کارآزمایی بین ۱۵ مارس و ۳۱ آگوست ۲۰۲۱ انجام شد. محققان بزرگسالانی را که در میسوری یا ایلینویز زندگی می‌کردند، در صورتی که مصرف دارو به مدت سه تا ۱۲ ماه پس از مشکوک شدن به عفونت کووید ۱۹ ادامه داشت، ثبت نام کردند. تجزیه و تحلیل داده‌ها از اکتبر تا دسامبر ۲۰۲۱ انجام شد.
در مجموع ۵۱ فرد در تحقیق شرکت کردند. میانگین سنی ۴۶ سال و ۷۱ درصد از شرکت‌کنندگان زن بودند. شرکت‌کنندگان به طور تصادفی به ۲ گروه مصرف‌کننده مایع نمکی شستشوی بینی(SNI) با تئوفیلین(n = ۲۶) یا مصرف‌کننده مایع نمکی شستشوی بینی با دارونما(n = ۲۵) تقسیم شدند و ۴۵ شرکت‌کننده تحقیق را تکمیل کردند.
یافته‌های تحقیق به شرح زیر بود:
• در پایان درمان ۵۹ درصد از شرکت‌کنندگان در گروه تئوفیلین حداقل بهبود جزئی را در مقیاس بالینی تاثیر ودبهبود پاسخ‌دهندگان در مقایسه با ۴۳ درصد در گروه دارونما گزارش کردند.
• تفاوت میانه برای تغییر آزمایش شناسایی بو(UPSIT) بین شروع و ۶ هفته برای شرکت‌کنندگان در گروه تئوفیلین سه و برای شرکت‌کنندگان در گروه دارونما صفر بود.
• تجزیه و تحلیل مدل ترکیبی نشان داد که تغییر در نمرات آزمایش شناسایی بو(UPSIT) از طریق ارزیابی‌های تحقیق، تفاوت آماری معنی‌داری بین دو گروه تحقیق نداشت.
• ۵۰ درصد از شرکت‌کنندگان در گروه تئوفیلین و ۲۶ درصد در گروه دارونما تغییر چهار امتیازی یا بیشتر در نمرات آزمایش شناسایی بو(UPSIT) از ابتدا تا ۶ هفته داشتند.
• تفاوت در میزان پاسخ‌دهندگان که توسط آزمایش شناسایی بو(UPSIT)داندازه‌گیری شد، ۲۴ درصد به نفع تئوفیلین بود.
این موضوع باعث شد محققان به این نتیجه برسند که یافته‌های آزمایشی نشان می‌دهد که مزایای بالینی شستشوی بینی تئوفیلین بر بویایی در شرکت‌کنندگان مبتلا به مصرف بیش از حد دارو مرتبط با کووید ۱۹ قطعی نیست؛ اگرچه توسط ارزیابی‌های شخصی پیشنهاد شده است.
تحقیقات بزرگتر برای بررسی اثربخشی این درمان ضروری است.
یافته‌های این تحقیق کوچک در مجله JAMA Otolaryngology-Head & Neck Surgery منتشر شد.
انتهای پیام
نظرات