به گزارش ایسنا، به نقل از اس‌اف، پژوهشگران موسسه تحقیقات سرطان (Institute of Cancer Research) در لندن در آخرین یافته‌های خود دریافتند که اصلاح و ویرایش سطوح یک پروتئین، توانایی تومورها را برای تبدیل‌شدن به شکل تهاجمی‌تر معکوس می‌کند.

سرطان لوزالمعده (پانکراس)، یکی از کشنده‌ترین انواع سرطان در جهان است و پایین‌ترین میزان بقا را در مقایسه با سایر سرطان‌های رایج دیگر دارد؛ به طوری که از هر ۲۰ بیمار تنها یک نفر بیش از پنج سال پس از تشخیص عمر می‌کند.

سرطان لوزالمعده را قبل از گسترش خاموش کنیم

پژوهشگران در این مطالعه دریافتند، خاموش کردن این ژن باعث شد سلول‌های تومور به سرعت تغییر شکل دهند و دارای توانایی‌های جدیدی شوند که این امر به آنها در مهاجرت به بدن کمک می‌کند؛ این کار باعث می‌شود همه آنها در عرض ۱۰ روز به یک نوع خطرناک و مهاجم تبدیل شوند. برای انجام این آزمایش‌ها، از جوندگان آزمایشگاهی و مینی‌تومورها (ارگانوئیدها) رشدکرده در پتری‌دیش استفاده شد.

پژوهشگران بریتانیایی، مدل موش مبتلا به آدنوکارسینوم مجرای پانکراس (PDAC) را که رایج‌ترین و کشنده‌ترین نوع آن است، مورد مطالعه قرار دادند. حدود ۹۰ درصد از حیوانات بدون عملکرد صحیح GREM۱، در مقایسه با ۱۵ درصد حیوانات که این ژن در بدن آنها به طور طبیعی کار می‌کرد، تومورهایی ایجاد کردند که تا کبد آنها گسترش یافته بود.

افزایش سطح پروتئین، این فرآیند را معکوس کرد و باعث شد سلول‌های مهاجم به شکل کمتر خطرناکی برگردند. این پیشرفت می‌تواند به تولید داروهایی منجر شود که درمان سرطان پیشرفته لوزالمعده را آسان‌تر می‌کند. تحقیقات اساسی از این نوع، به پژوهشگران در توسعه داروها و درمان‌های جدید برای این سرطان کمک می‌کند.

پروفسور اکسل برنز (Axel Behrens) نویسنده ارشد این مطالعه از موسسه تحقیقات سرطان لندن گفت: این یک کشف مهم و اساسی است که راه جدیدی را برای کشف درمان‌های سرطان لوزالمعده هموار می‌کند.

پژوهشگران این مطالعه با انجام بررسی‌های بیشتر همچنین پروتئین دیگری به نام BMP۲ را که GREM۱ را تنظیم می‌کند، شناسایی کردند. این دو پروتئین، شکلی را که سلول‌های آدنوکارسینوم مجرای لوزالمعده به خود می‌گیرند، تنظیم می‌کنند و این کار همانند یک مدل ریاضی است که نخستین‌بار توسط آلن تورینگ، ریاضیدان برجسته در زمان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۵۲ ارائه شد. به طور شگفت انگیزی، همان نوع طراحی در انواع مختلف سلول‌های موجود در سرطان لوزالمعده وجود دارد. همچنین می‌تواند برای سایر اشکال این بیماری نیز اعمال شود.

پژوهشگران تأکید می‌کنند، این مطالعه جدید، درک ما از اساس مولکولی و این که چگونه سرطان لوزالمعده توانایی رشد و انتشار در سراسر بدن را به دست می‌آورد، گسترش داده است. تحقیقات بیشتری در این زمینه باید انجام شود، اما این نوع تحقیقات بنیادی برای توسعه مفاهیمی برای درمان‌های جدید و موثرتر سرطان، ضروری است.

یافته‌های این مطالعه که در مجله نیچر (Nature) منتشر شده است، راه را برای توسعه داروهایی که ژن GREM۱ را هدف قرار می‌دهند، هموار می‌کند.

انتهای پیام