حجت‌الاسلام مهدی شریعتی‌تبار در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص روز زیارتی امام رضا(ع) و مفهوم زیارت اظهار کرد: زیارت مفهومی است که در فرهنگ دینی، احادیث و روایات بسیار مورد تأکید و توجه قرار گرفته است.

وی در مورد تعریف و مفهوم زیارت خاطرنشان کرد: زیارت به معنای رفتن و حضور در محضر افراد مختلف است که همراه با دو ویژگی تکریم و بزرگداشت نسبت به شخص زائر و همچنین به منظور انس پیدا کردن با ایشان انجام می‌شود.

این کارشناس دینی ادامه داد: یکی از کاربردهای زیارت در ارتباط با اشخاصی است که زنده هستند و از جمله آن‌ها می‌توان به زیارت والدین اشاره کرد. کاربرد دیگر آن به این معنی است که انسان به زیارت قبر بزرگان دینی مشرف شود مانند زیارت پیامبر(ص) و ائمه معصومین(ع)، که رفتن به حرم آن‌ها و حضور در حرم‌های مطهر همراه با ۲ انگیزه تکریم و تعظیم شعائر اسلامی و انس پیدا کردن با روح پیامبر و امامانی که به زیارت آن‌ها رفته‌ایم، است.

وی بیان کرد: در احادیث و روایات نیز در خصوص چیستی زیارت عباراتی بیان شده است. به عنوان مثال امام رضا(ع) زیارت را به عنوان یکی از مصادیق وفای عهد به امامت و ولایت می‌دانند. اگر زیارت همراه با معرفت انجام شود، شفاعت، کمک و هدایت ائمه نیز شامل حال زائران خواهد شد.

پاداش زیارت وابسته به معرفت، شناخت و اخلاص است

شریعتی‌تبار خاطرنشان کرد: ثواب و پاداش زیارت نیز وابسته به معیارهایی چون معرفت، شناخت و اخلاص است؛ به این معنی که ارتباطی مستقیم میان آن‌ها وجود دارد که هر چه این معیارها افزایش پیدا کند ثواب، پاداش و اثرگذاری زیارت در زندگی انسان نیز افزایش می‌یابد.

این کارشناس مذهبی اضافه کرد: ماه ذی‌القعده، ماه امام رضایی است زیرا این ماه از جهات مختلف با امام رضا(ع) پیوند وسیعی دارد. به نظر من ممکن است یکی از دلایل نام‌گذاری روز ۲۳ ذی‌القعده به عنوان روز زیارتی امام رضا(ع) به این دلیل باشد که به روایتی روز شهادت ایشان این روز بیان شده است.

شریعتی‌تبار گفت: فقهای بزرگی مانند علامه حلی نیز زیارت امام رضا(ع) در این روز را مستحب بیان کرده‌اند. در خصوص دلیل نام‌گذاری این روز به عنوان روز زیارتی امام رضا(ع) می‌توان گفت که به دلیل اینکه احتمال شهادت حضرت در این روز وجود دارد، تشرف و زیارت حرم ایشان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. اما ملاک فتوای فقها در خصوص استحباب زیارت امام رضا(ع) در ۲۳ ذی‌القعده و دلیل و فلسفه اصلی این موضوع قابل فهم و بیان نیست.

وی افزود: زیارت معصومین(ع) به عنوان آداب در کتاب‌های حدیثی و روایی بیان شده است. این آداب را می‌توان به دو بخش آداب ظاهری و آداب معنوی تقسیم کرد. از جمله آداب ظاهری می‌توان به طهارت بدن و لباس، خوشبو بودن، خواندن اذن ورود به حرم، برداشتن گام‌های کوتاه و حرکت همراه با طمانینه، تلاوت قرآن، خواندن زیارات و ... اشاره کرد. از صحبت با صدای بلند و همراه با فریاد که آرامش زائران را سلب می‌کند، اجتناب شود.

این کارشناس مذهبی اظهار کرد: آداب باطنی نیز شامل تفکر و تأمل به حضور در محضر امامی است که ما را می‌بیند، سخن ما را می‌شنود و سلام ما را پاسخ می‌دهد. لذا معرفت و اخلاص خود را نسبت به امام و زیارت تقویت کنیم تا از این طریق آداب معنوی و باطنی زیارت نیز محقق شود.

الگو قرار دادن امام رضا(ع) یکی از درس‌های زیارت است

شریعتی‌تبار بیان کرد: زیارت از جمله اعمال بسیار آموزنده و تأثیرگذار جامعه اسلامی و ولایی ماست. یکی از درس‌های زیارت این است که امام را الگوی خود قرار دهیم و سبک زندگی خود را متناسب با منش و سیره آن حضرت شکل دهیم، به گونه‌ای که سیره آن‌ها را بشناسیم و به آن عمل کنیم.

انتهای پیام