امیررضا خرم‌روز در گفت‌وگو با ایسنا، درباره نقش پدر در حمایت از فرزند اظهار کرد: معمولا مادر بیشترین زمان را با فرزند خود سپری می‌کند و اغلب الگوی عاطفی، احساسی و حمایتی برای کودک است. با این حال، نقش پدر نیز در تربیت فرزندان بسیار حیاتی است. پدران باید این را در نظر داشته باشند که با ورود به نقش پدر، مسئولیت‌های بیشتری بر عهده می‌گیرند و باید با درک این مسئولیت‌ها، در تربیت فرزندان مشارکت کنند. 

وی ادامه داد: این بدان معنا نیست که تمام مسئولیت‌ها بر دوش پدر است، بلکه مشارکت فعال هر دو والد برای رشد سالم فرزند ضروری است. هرچند مادر نقش مهمی در تربیت دارد، اما فرزند به هر دو والد نیازمند است.

نقش پدران دور از خانواده در تربیت فرزندان

این روانشناس و مشاور خانواده تصریح کرد: پدران و مادران باید مسئولیت‌های خود را در تربیت فرزندان به اشتراک بگذارند و مشکلات و کم‌کاری‌های احتمالی در روابط زناشویی را کنار بگذارند و برای رشد سالم فرزندان، همکاری و اتحاد ایجاد کنند.   

وی خاطرنشان کرد: یکی از چالش‌های مهم برای پدرانی که شغلشان دور از خانواده است، این است که گاهی به جای تمرکز بر نقش حمایتی عاطفی و اجتماعی، تنها بر تامین نیازهای مالی خانواده متمرکز می‌شوند، در صورتی که این یک باور غلط است که حمایت مالی، تنها راه حمایت از فرزند است، پدران باید درک کنند که حمایت مالی، تنها بخشی از نیازهای یک فرزند است و نقش حمایتی عاطفی و اجتماعی هم بسیار مهم است. 

خرم‌روز در خصوص اینکه نقش پدر در تربیت فرزندان فراتر از تامین نیازهای مالی است، عنوان کرد: پدران دور از خانواده باید تلاش کنند تا با وجود مشغله‌های کاری، ارتباط عاطفی و اجتماعی با فرزندان خود را حفظ کنند و به آن‌ها حس امنیت و حمایت را القا کنند.

وی تاکید کرد: حمایت مالی، هرچند ضروری است، اما نمی‌تواند جایگزین حمایت عاطفی و اجتماعی شود؛ این ارتباط، مهم‌ترین عامل در رشد سالم و موفقیت فرزندان در جامعه خواهد بود. 

این روانشناس و مشاور خانواده، افزود: هر چقدر هم مادر تمام وظایف خود را به بهترین شکل انجام دهد و پدر از لحاظ مالی به خانواده کمک کند، اما فقدان حضور فیزیکی پدر، تاثیری ماندگار بر ذهن و روحیه فرزند خواهد گذاشت؛ این فقدان، حتی در بزرگسالی نیز می‌تواند حس کمبود و فقدان را در فرزند ایجاد کند بنابراین، پدران باید درک کنند که نقش آن‌ها در تربیت فرزندان، فراتر از تامین مادیات است و حضور فعال و عاطفی، ضروری‌ترین نیاز فرزندان است.  

انتخاب شغل، مسئولیت پدر بودن و آینده فرزندان

خرم‌روز با اشاره به اینکه پدران باید قبل از بچه‌دار شدن، شغل خود را با مسئولیت‌های پدر بودن بسنجند، تصریح کرد: داشتن فرزند، نیازمند تغییر در اولویت‌ها و سبک زندگی است. اگر شغلی دور از خانواده دارند، می‌توانند با برنامه‌ریزی و تغییر در سبک زندگی،  خود را به خانواده نزدیک‌تر کنند. 

این روانشناس و مشاور خانواده افزود: زمانی که یک مرد می‌خواهد مسئولیت پدر بودن را به دوش بکشد باید با بسیاری از مسائل کنار بیاید و سدهای جلو آن را بردارد. بنابراین، پدران باید از باور غلط، پول بیشتر و خانواده بهتر دست بردارند. 

وی با توجه به اینکه فرزندان به حمایت مالی و عاطفی، هر دو نیاز دارند، عنوان کرد: انتخاب شغل و مسئولیت پدر بودن، مسئولیت بزرگی است که نیازمند تجدید نظر در اولویت‌ها و ارزش‌ها است. لازم است پدران به جای تمرکز صرف بر درآمد، ارتباط عاطفی با فرزندان خود را در اولویت قرار دهند.

این روانشناس و مشاور خانواده درخصوص اینکه فقدان حضور یکی از والدین، می‌تواند تاثیرات منفی عمیقی بر رشد و سلامت روانی کودک داشته باشد، اظهار کرد: این فقدان، به شکل‌های مختلفی از جمله خلأهای عاطفی، احساسی و امنیتی خود را نشان می‌دهد، بنابراین نقش هر دو والد، در شکل‌گیری شخصیت و سلامت روان کودک، بسیار حیاتی و مهم است. عدم حضور یکی از والدین، می‌تواند تاثیرات مخربی بر رشد و سلامت عاطفی و احساسی کودک داشته باشد.

وی با اشاره به اهمیت نقش خانواده توضیح داد: خانواده‌ها به صورت یک سیستم عمل می‌کنند و مشکلات یک عضو، بر سایر اعضای خانواده تأثیر می‌گذارد، در این سیستم سلسله‌مراتبی، شامل پدر، مادر، فرزند و نسل‌های بالاتر، هر عضوی بر دیگری تأثیر می‌گذارد.  

این روانشناس و مشاور خانواده، بیان کرد: به عنوان مثال، طلاق عاطفی والدین می‌تواند منجر به بروز مشکلات و بیماری‌های روانی در فرزندان شود که به نوبه خود، وجود فرزند باعث نزدیکی بیشتر والدین و بهبود روابط آن‌ها می‌شود، در این حالت، فرزند به طور ناخودآگاه خود را سپر بلا قرار می‌دهد تا مشکلات والدین را حل کند؛ این نشان می‌دهد که خانواده‌ها به طور پیچیده‌ای با هم درگیرند و مشکلات یک عضو، بر کل سیستم تأثیر می‌گذارد.

رابطه قوی و عاشقانه بین والدین، مهم‌ترین پایه برای رشد و سلامت روانی فرزند

وی با بیان اینکه فرزند بیشترین تاثیر را از پدر و مادر خود می‌گیرد و آن‌ها را به عنوان الگوی عشق، حمایتی و عاطفی خود در زندگی قرار می‌دهد، ادامه داد: خانواده‌ها به عنوان اولین محیط اجتماعی و تعاملی برای فرزندان عمل می‌کنند، اولین تعاملات اجتماعی و بین فردی کودک در خانواده شکل می‌گیرد. اگر کودک در این محیط، احساس امنیت و آرامش لازم را کسب نکند، نمی‌توان انتظار داشت که فردی سالم و رشدیافته به جامعه تحویل داده شود. 

این روانشناس و مشاور خانواده افزود: بنابراین، نقش والدین در تربیت و رشد سالم فرزندان، بسیار اساسی و حیاتی است. هر دو والدین(پدر و مادر) به طور مشترک، در شکل‌دهی شخصیت و آینده فرزندان خود نقش دارند.

وی با بیان اینکه قبل از تصمیم‌گیری برای فرزندآوری، زوج‌ها باید به نقش همسر بودن خود به درستی توجه کنند، گفت: یک رابطه قوی و عاشقانه بین والدین، مهم‌ترین پایه برای رشد و سلامت روانی فرزند است؛ فرزند در مرحله اول عشق و صمیمیت بین والدین را مشاهده می‌کند و این الگو، تاثیر بسزایی بر رشد شخصیت و آینده او دارد.   

خرم‌روز بیان کرد: قبل از ورود به نقش والدین، باید از نظر فکری و عاطفی برای این مسئولیت بزرگ آماده بود. والدین باید به این فکر کنند که آیا از پس این مسئولیت برمی‌آیند و آیا شرایط لازم برای تربیت یک فرزند سالم و موفق را دارند؟

وی با بیان اینکه یک فرزند سالم و موفق، نتیجه‌ یک خانواده‌ سالم و با ثبات است، خاطرنشان کرد: بنابراین، جامعه مطلوب و موثر نیازمند نقش برجسته و مطلوب والدین است، بدین سبب که یک فرد موفق، قطعا یک والد موفق داشته است، والدی که از لحاظ امنیتی، فیزیکی و احساسی او را حمایت کرده‌ است. 

این مشاور خانواده با بیان اینکه اهمیت نقش همسر بودن، پیش از ورود به نقش والدین، بسیار حیاتی است، افزود: هدف از فرزندآوری، ایجاد یک فرد موفق برای جامعه است و این امر، مستلزم آماده‌سازی فکری و عاطفی والدین است؛ تعداد فرزندان به تنهایی، ضامن پیشرفت جامعه نیست، بلکه کیفیت تربیت آن‌هاست که اهمیت دارد.

انتهای پیام