به گزارش ایسنا،  عزیز عبدی لیلی‌داغی کوهنورد ۶۳ ساله ایرانی (متولد ۱۳۳۸تهران) که موفق شده به تازگی بر بام دنیا و قله اورست بایستد، درحالی که در کاتماندو پایتخت نپال حضور دارد در خصوص صعودش به گفتگو با خبرنگار ایسنا پرداخت.

کرونا برنامه‌ی من را بهم ریخت

عبدی گفت: من با شرکت نپالی قراردادی امضا کرده بودم که صعود خود را به اورست انجام دهم. قبل از صعود برنامه ریزی‌های انفرادی زیادی انجام داده و برای صعود به اورست ۲ سال برنامه ریزی داشتم. قصدم این بود که اواخر سال ۹۸ صعود داشته باشم که متاسفانه کرونا باعث شد نتوانم هدف خود را دنبال کنم. باتوجه به اینکه مرزها در زمان کرونا بسته شد موفق نشدم که صعود داشته باشم و برنامه خود را اجرا کنم.

اولین ایرانی که در سن ۶۳ سالگی به بام دنیا پا گذاشت

من در گروه خود تنها ایرانی بودم و ایرانی دیگری در گروه من قرار نداشت. البته کوهنوردان ایرانی‌ دیگری هم بودند که با گروه های مختلفی صعود داشته‌اند. در گروه بین المللی ما که اورست را صعود کرد جوانترین فرد گروه ۳۵ سال سن داشت و مسن‌ترین فرد من بودم که در ۶۳ سالگی توانستم صعود کنم. من اولین ایرانی بودم که در این سن موفق شده صعود داشته باشم  و در جهان نفر یازدهم از این بابت به شمار می آیم.

گفتند که باید برگردی!

بعد از هفت روز پیاده روی از کاتماندو به سمت کمپ اصلی، در ارتفاع ۵۳۵۰ متری و در شب استراحت کردیم. صبح که بیدار شدم سردرد شدیدی داشتم. به یکی از دوستان گروه مشکل خود را گفتم که او برایم دو قرص آورد و من خوردم. بعد از قرص، دو ساعت استراحت کردم و بعد از آن به یکی از قله های نزدیک رفتم و صعود انجام دادم. هنگام برگشتن حالم بد شد و تهوع داشتم. پس از این موضوع متوجه شدم هرچه که می خورم معده‌ام آن را نگه نمی دارد! دکتر بیس کمپ به من گفت که تو باید اینجا را ترک کنی و نمی توانی صعود داشته باشی! من با بالگرد به لوکلا انتقال داده شدم اما من قبول نکردم که صعود نداشته باشم و به بیمارستان رفتم.  لوکلا شهر کوچکی است و این رفت و برگشت حدود ۲ هزار ۵۰۰ دلار برایم آب خورد. دو ساعت در اتاق کوچکی که شبیه درمانگاه بود استراحت کردم و بعد از چکاپ به من گفته شد که آیا می مانی یا دوباره فردا برای چکاپ مراجعه خواهی کرد؟ پاسخ دادم که دوباره فردا می آیم. فردا دوباره برای چکاپ رفتم و به من گفته شد که تو مشکلی نداری و می توانی صعود داشته باشی. معده تو کمی بهم ریخته بود و ما آن را با دارو تنظیم خواهیم کرد. البته ناگفته نماند دکتر برای خودش چیزهایی می گفت و من آنچنان زبانم خوب نبود. دوباره با بالگرد به بیس کمپ برگشتم. قرار بود به قله لوبوچه که ۶۱۱۹ متر ارتفاع دارد برای هم‌هوایی صعود داشته باشیم. حالم خیلی خوب بود و باید بگویم که قله لوبوچه، قله بسیار سختی است و اگر کسی این قله را صعود نکند نخواهد توانست از دره خومبو در مسیر صعود به اورست عبور کند.

صعود به اورست ۴۰ هزار دلار برایم آب خورد!

به دلیل اینکه برای صعود برنامه داشتم هر زمانی که می توانستم هزار یا دو هزار دلار به قیمت های متفاوت دلار می‌خریدم و پس انداز می‌کردم. روی هم رفته هر دلار ۲۷ هزار تومان برای من در آمد. من ۴۰ هزار دلار برای صعود هزینه کردم که واقعا این مقدار یک قرون و دو زار نیست. متاسفانه نه فدراسیون و نه هیچ شخص دیگر به من کمک مالی نکرد و با هزینه خودم این صعود را انجام دادم. این صعود را برای ملتم، برای جوانان و برای مردم انجام دادم که به آنها بگویم کار نشد ندارد.

همه مسیر صعود جالب است

همه مسیر نکته های جالب توجه داشت. صعود به اورست باشد، مگر می شود نکته جالب نداشته باشد؟ شکاف ها، برج های یخی، آب هایی که زیر یخ روان است، دره هایی که هر دقیقه جابجا می شود، شیب های یخ زده و ... هرجا نگاه کردم برایم جالب توجه بود.

هرگز پشیمان نشدم

درطول راه هرگز پشیمان نشدم. اگر بخواهی در طول راه پشیمان شوی یعنی در تصمیم‌گیری خیلی ضعیف هستی و هدفی نداری. من آدمی نیستم که تصمیم بگیرم و پشیمان شوم. چه در کوهنوردی چه در هر کاری. یا کاری را نباید شروع کرد یا اگر شروع کردی باید با بهترین نحو انجام دهی و پشیمانی جایی ندارد. اگر کاری را شروع کردی یا باید هدفت را انجام دهی یا اصلا شروع نکنی. حسرت و پشیمانی بعدش فایده‌ای ندارد.

در نپال هیچ‌شخصی ماسک نمی‌زد

انگار امسال در نپال کرونا وجود نداشت  و هیچ کس در داخل شهر ماسک نمی زد. همه راحت زندگی می کردند.

صعودم را به ملت ایران تقدیم می‌کنم

خوشحالم کاری کردم که در این موقعیت زمانی کشورم که بیشتر مردم فکر می کنند نمی‌شود و احساس ناتوانی دارند، کاری کرده‌ام که به مردم بگویم می شود. تلاش کنید و  یقین داشته باشید که به هرچه بخواهید می رسید. وقتی منِ ۶۳ ساله می توانم تلاش کنم و با این عضلات کار کرده به قله اورست برسم، قطعا ملت ایران می‌تواند فعل خواستن را صرف کند. در آخر هم این صعود را به ملتم ایران تقدیم می کنم.

انتهای پیام