به گزارش ایسنا، با فروکش ابتلا به کرونا در ایران، ورزشگاه‌های فوتبال دوباره شاهد حضور هواداران بودند. نحوه بازگشت تماشاگران اما، سوالات متعددی را به همراه داشت. سوای این سوالات که چرا در این مدت که تمام تجمعات به جز فوتبال به حالت عادی برگشته بودند یا آیا واقعا لزوم حضور بانوان، بازگشت تماشاگران را به تاخیر انداخته بود، سوال جدیدی به وجود آمد که چرا حالا باید از ۳۰ درصد از ظرفیت ورزشگاه‌ها استفاده شود.

براساس مصوبه ستاد ملی کرونا، شورای تامین هر استان تصمیم نهایی را راجع به حضور ۳۰ درصدی تماشاگران در ورزشگاه‌ها می‌گیرد. در نگاه اول تصور شد که قرار است ظرفیت ورزشگاه‌ها به دلیل پابرجا بودن کرونا، پلکانی پر شود اما نحوه مدیریت این موضوع در نخستین بازی با تماشاگر و دیدارهای بعدی، این فرضیه را در هاله‌ای از ابهام قرار داد.

دلیل ایجاد ابهام در این فرضیه، توزیع نشدن ظرفیت ۳۰ درصدی در کل ورزشگاه است، چرا که یگان‌های برقراری امنیت براساس کاسه ورزشگاه و دسترسی‌های منتهی به آن، تصمیم گرفتند که تمام این ۳۰ درصد به صورت متمرکز در قسمتی از ورزشگاه مستقر شوند. به همین دلیل، سوالی به وجود می‌آید مبنی بر این که اگر قرار است که تماشاگران بدون رعایت فاصله و پروتکل بهداشتی در کنار هم مستقر شوند، پس چرا به جای ۳۰ درصد، از تمام ظرفیت ورزشگاه‌ها استفاده نمی‌شود؟

با این اوصاف، اگر فلسفه تعیین ظرفیت ۳۰ درصدی، رعایت پروتکل‌های بهداشتی نیست، مسئولان تصمیم‌گیرنده باید اجازه استفاده از تمام ظرفیت ورزشگاه را صادر کنند ولی اگر این‌طور نیست، تمهیداتی بیندیشند که پروتکل‌های بهداشتی رعایت شود. علاوه بر این، اگر توانایی رعایت پروتکل‌های بهداشتی را داشته باشند، می‌توان از این فرصت استفاده کرد تا فرهنگ بلیت‌فروشی الکترونیکی و استفاده هر هوادار از صندلی مختص خودش را جا انداخت.

انتهای پیام