به گزارش ایسنا، ثبات مربیگری در فوتبال ایران طی دو دهه اخیر تا حد بسیاری زیادی کاهش یافته و کمتر مربی‌ و تیمی را می‌توان یافت که بیش از سه سال با همدیگر همکاری داشته باشند. این اتفاق در حالی است که در فوتبال روز دنیا، تیم‌هایی را می‌توان یافت که حدود یک دهه نیز با مربیان خود همکاری کرده‌اند.

یکی از مربیان باسابقه در فوتبال انگلیس، شان دایچ سرمربی برنلی بود که پس از ۹ سال و ۱۶۶ روز (یک دهه) از هدایت این تیم کنار گذاشته شد. با این اتفاق، اکنون یورگن کلوپ سرمربی لیورپول با ۶ سال و ۱۸۹ روز رکورددار طولانی‌ترین دوره مربیگری یک تیم بین سرمربیان حال حاضر لیگ برتر انگلیس است. پس از او پپ گواردیولا با ۵ سال ۲۸۸ روز در رتبه سوم قرار دارد.

در لالیگا، دیگو سیمئونه بیش از یک دهه است که روی نیمکت مربیگری اتلتیکو مادرید حضور دارد. سرمربی آرژانتینی ۱۰ سال و ۱۲۶ روز قبل به عنوان سرمربی اتلتیکو انتخاب شد. پس از او جاگوبا آراساته در اوساسونا و امانوئل آلگوسیل در رئال سوسیداد از حدود سه سال و نیم پیش تیم‌های خود را هدایت می‌کنند.

گاسپرینی، سرمربی آتالانتا با ۵ سال و ۱۰ ماه در سری A ایتالیا پرچمدار است. بعد از او سینیشا میهایلوویچ، سرمربی بولونیا با ۳ سال و ۷۹ روز در رتبه دوم قرار دارد.

در بوندس‌لیگا عنوان باثبات‌ترین همکاری متعلق به کریستین استریچ، سرمربی مونشن گلادباخ است که با ۱۰ سال و ۱۱۸ روز با سابقه ترین مربی حال حاضر در یک تیم است. پس از او فیشر، سرمربی یونیون برلین با ۳ سال و ۹ ماه در رتبه دوم دیده می‌شود.

پاسکال گاستین، سرمربی کلرمونت هم در لیگ ۱ فرانسه با ۵ سال و ۷ ماه، بیشترین دوره مربیگری را در یک تیم داراست. در اکثر لیگ‌های درجه یک اروپا چنین اعداد و ارقامی دیده می‌شود.

در لیگ برتر ایران، باسابقه‌ترین مربی در یک تیم، محمد ربیعی، سرمربی مس رفسنجان است که در سال ۹۸ هدایت این تیم را برعهده گرفت و به لیگ برتر صعود کرد. او با ۲ سال و ۸ ماه در رتبه نخست قرار دارد. رضا عنایتی، سرمربی تیم هوادار با ۲ سال و ۳ ماه و ۲۵ روز دوم و گل محمدی، سرمربی پرسپولیس با ۲ سال و ۳ ماه و ۳ روز در رتبه سوم با ثبات‌ترین‌ها هستند.

به جز این سه نفر، سایر مربیان کمتر از دو سال قبل هدایت تیم‌های خود را در اختیار گرفته‌اند. به طوری که ۹ مربی در همین فصل انتخاب شده‌اند و عمر مربیگری دو نفر کمتر از یک ماه است!

با کمترین بررسی‌ها مشخص می‌شود که در فوتبال ایران برنامه بلند مدت جایگاه چندان بالایی ندارد و تیم‌ها صرفا بر اساس نتایج خود در کوتاه مدت، برنامه‌شان را پیش می‌برند که حاصل آن روزمرگی و در جا زدن فوتبال ایران است.

انتهای پیام