به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، محققان نمونه‌های ژنتیکی چند میمون رزوس در جزیره کایو سانتیاگو در پورتوریکو، معروف به جزیره میمون‌ها را قبل و بعد از طوفان ماریا در سال ۲۰۱۷ مورد بررسی قرار دادند.

آنها دریافتند که طوفان فاجعه بار رده پنج به طور ژنتیکی باعث پیری ژنتیکی این میمون‌ها تقریبا طی دو سال شده است که این بازه زمانی همانند هفت تا هشت سال زندگی یک انسان است.

یافته‌ها حاکی از آن است که افزایش رویدادهای نامطلوب آب و هوایی ممکن است به پیامدهای نامطلوب بیولوژیکی در نخستی سانان منجر شود.

در حالی که پیری مرتبط با بلایای طبیعی هنوز در انسان ثابت نشده است اما باید گفت میمون‌های رزوس در بسیاری از ویژگی‌های رفتاری و بیولوژیکی از جمله اینکه چگونه بدن ما پیر می‌شود، با ما مشترک هستند.

مطالعه جدید توسط یک تیم بین‌المللی شامل کارشناسان مرکز تحقیقات نخستی‌سانان کارائیب، دانشگاه پنسیلوانیا، دانشگاه اکستر، دانشگاه نیویورک و دانشگاه مرکزی کارولینای شمالی انجام شد.

"نوآ اسنایدر ماکلر"(Noah Snyder-Mackler) استادیار دانشکده علوم زیستی دانشگاه ایالتی آریزونا و نویسنده این مطالعه گفت: یافته‌های ما نشان می‌دهد که تفاوت‌ها در بیان ژن سلول‌های ایمنی افرادی که در معرض یک بلای طبیعی شدید قرار گرفته‌اند، از بسیاری جهات شبیه اثرات فرآیند پیری طبیعی است. ما همچنین شواهدی مبنی بر تسریع پیری بیولوژیکی در نمونه‌های جمع‌آوری‌شده پس از تجربه طوفان ماریا توسط حیوانات مشاهده کردیم. مهم‌تر از همه، ما یک مکانیسم حیاتی(تنظیم ژن سلول‎های ایمنی) را شناسایی کردیم که ممکن است توضیح دهد که چگونه اینگونه ناملایمات به ویژه در زمینه بلایای طبیعی، ممکن است فرایند شروع و پیشرفت بیماری مرتبط با سن را تحریک کنند.

طوفان ماریا، یک طوفان رده پنج است که در سپتامبر ۲۰۱۷ پورتوریکو به وقوع پیوست و بیش از سه هزار کشته بر جای گذاشت. برق تقریبا تمام ۳.۴ میلیون فرد ساکن جزیره قطع شد و بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار خسارت وارد کرد.

این طوفان همچنین جزیره میمون‌ها، که محل زندگی جمعیتی از میمون‌های رزوس است را نیز تخریب کرد. به رغم ویرانی‌های ناشی از طوفان ماریا به زیستگاه طبیعی و زیرساخت‌های تحقیقاتی در کایو سانتیاگو، تنها ۲.۷۵ درصد از جمعیت میمون‌های رزوس جان خود را از دست دادند. اما تیم تحقیقاتی قصد داشتند دریابند که چگونه اثرات طوفان ممکن است باعث تغییرات طولانی مدت در میمون‌های رزوس شود.

برای این مطالعه، محققان نمونه‌های خون گرفته شده از میمون‌ها را یک تا چهار سال قبل و یک سال پس از طوفان ماریا تجزیه و تحلیل کردند. در مجموع، محققان داده‌های ژنتیکی بیش از ۴۰۰ میمون را در چهار سال قبل از طوفان با داده‌های ژنتیکی بیش از ۱۰۰ میمون یک سال پس از طوفان مقایسه کردند.

"مارینا واتوویچ"(Marina Watowich) نویسنده این مطالعه در دانشگاه واشنگتن گفت: در این مطالعه، ما تغییرات مولکولی مرتبط با پیری از جمله اختلال در ژن‌های تاشده پروتئین، نشانگر بیان ژن سلول‌های ایمنی التهابی و پیری بیولوژیکی را اندازه‌گیری کردیم.

پس از تجزیه و تحلیل دقیق ژن‌های بیان شده در سلول های ایمنی این میمون‌ها، محققان دریافتند که ناملایمات ناشی از طوفان ممکن است پیری سیستم ایمنی را تسریع کرده باشد.

با انجام یک تجزیه و تحلیل جهانی از بیان ژن سیستم ایمنی، آنها دریافتند که چهار درصد از ژن‌های بیان شده در سلول‌های ایمنی آنها پس از طوفان تغییر یافته‌اند. از این میان، ژن‌هایی که بعد از طوفان بیان بالاتری داشتند در التهاب نقش داشتند و ژن‌هایی که توسط طوفان تضعیف شدند، ژن‌هایی بودند که در ترجمه پروتئین، تاشدگی پروتئین، پاسخ ایمنی تطبیقی ​​و سلول‌های T دخیل بودند.

تاشدگی پروتئین فرایندی فیزیکی است که در آن بس‌پپتید(یا پلی‌پپتید) به ساختار سه‌بعدی طبیعی خاص خود درمی‌آید. این ساختار غالبا دارای عملکرد زیستی است. پروتئین‌ها از مولکول‌های اصلی تشکیل‌دهند سلول‌ها هستند و به سلول‌ها شکل و ساختار مشخص می‌دهند.

کاهش "ژن های گرما شوک"(heat shock genes) که عملکرد مناسب پروتئین سازی را در سلول‌های ما ارتقا می دهند، نیز بیشتر تحت تاثیر قرار گرفته است، برخی از آنها کاهش فعالیت دو برابری نسبت به پس از طوفان ماریا داشتند.این ژن‌ها در بیماری‌های قلبی عروقی و آلزایمر نیز نقش داشتند. یافته‌ها نشان می‌دهد که رویدادهای آب و هوایی شدید ممکن است به عواقب زیان بار بیولوژیکی برای کسانی که آن‌ها را تجربه می‌کنند، منجر شود.

یافته‌های این مطالعه در مجله National Academy of Sciences منتشر شده است.

انتهای پیام