به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، یک غنچه گل فسیل شده ۱۳۰ میلیون ساله که در چین پیدا شده ممکن است معمای "چارلز داروین" دانشمند مشهور موسوم به "معمای نفرت انگیز" را که زمان و چگونگی تکامل اولین گیاهان گل‌دار را مورد پرسش قرار می‌دهد، حل کند.

این کشف ۱۳۰ میلیون ساله نشان می‌دهد که گیاهان شکوفه‌دار، دهها میلیون سال زودتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، فرگشت یافته‌اند.

این فسیل شامل یک شاخه و میوه متصل و یک غنچه گل است که نشان می‌دهد گیاهان گل‌دار با نام علمی "آنژیوسپرم" در دوره ژوراسیک(۲۰۱.۳ میلیون تا ۱۴۵ میلیون سال پیش) وجود داشته‌اند. آنژیوسپرم‌ها گیاهانی هستند که گل دارند و دانه تولید می‌کنند.

این فسیل که قدیمی‌ترین نمونه ثبت شده است، با قدمت بیش از ۱۶۴ میلیون سال کشف شده است و می‌تواند همان مرحله انتقالی مفقوده باشد که در نهایت به معمای "داروین" پاسخ می‌دهد.

این معما که به "معمای نفرت انگیز" مشهور است، توسط "چارلز داروین" طبیعت شناس مشهور برای اولین بار در سال ۱۸۷۹ مطرح شد. او در نامه‌ای به نزدیک‌ترین دوستش، دکتر "جوزف هوکر" یک گیاه‌شناس و کاشف نوشت: توسعه سریع تا آنجا که می‌توانیم درباره همه گیاهان در زمان‌های اخیر زمین‌شناسی قضاوت کنیم، یک معمای منفور است.

گیاهان گل‌دار در مقیاس زمانی زمین‌شناسی نسبتاً تازه روی زمین ظاهر شده‌اند، سپس به سرعت در انفجاری از رنگ، شکل و فرم، متنوع شدند.

تاکنون فسیل‌های زیادی کشف شده بودند که می‌توانستند پاسخگوی این معما باشند، اما بررسی‌های بیشتر نشان داد که یک آنژیوسپرم واقعی نبوده‌اند.

با این حال، این غنچه گل فسیل شده تازه کشف شده به نام "فلوریجرمینیس ژوراسیکا"(Florigerminis jurassica) با تمام معیارها مطابقت دارد.

این گیاه باستانی دارای شاخه‌های چوبی، ناحیه‌ای روی ساقه که جوانه‌ها در آن قرار دارند، میوه‌های به هم پیوسته و یک غنچه گل است که به شاخه اصلی ختم می‌شود.

در این مطالعه منتشر شده در مجله Geological Society آمده است: اگرچه بیش از ۱۰۰ گیاه گل‌دار وجود واقعی آنژیوسپرم‌ها در دوران ژوراسیک را نشان می‌دهند، دانش کنونی ما از آنژیوسپرم‌های اولیه هنوز ناچیز است.

در این مطالعه آمده است: ظهور غیرمنتظره گل‌هایی مانند "فلوریجرمینیس"، "یوانتوس"(Euanthus) و "نانجینگانتوس"(Nanjinganthus)، همگی مربوط به دوره ژوراسیک، نشان می‌دهد که نظریه‌های مربوط به تکامل آنژیوسپرم فاقد پیش‌بینی‌پذیری لازم برای یک نظریه علمی است.

انتهای پیام