طی این سالها؛ مرگ بسیاری از آنهایی که میشناختیم و نمیشناختیم را فراخوان کرد و شمار زیادی با این بیماری سخت و رعب آور، دست و پنجه نرم کردند و همچنان تختهای زیادی از مراکز درمانی و اغلب بخشهای آی سی یو بیمارستانی و البته مراجعههای مردم به مطبها و کلینیکهای تشخیصی و درمانی را، کرونا به خود تخصیص داده است.
کروناویروس آن روز که آمد شاید در باورمان هم نمیگنجید که چه روزهایی را در پیش خواهیم داشت و هزینه خرید ماسک و محلولهای ضد عفونی کننده و شوینده؛ در صدر فهرست سبد خانوار قرار میگیرد و از درآمدهایمان کاسته و بر مخارج مالی و مشکلات روحی و روانی و جسمی مان میافزاید.
این پاندمی، مهمتر از همه، سبک زندگی را دچار دگرگونی کرد و لبخندها پشت ماسکهای رنگ رنگ گم شد و دیدارها به صفحات چند اینچی موبایل و تبلت محدود شد و آموزش و کسب و کار و .... رنگ و بعد دیگری به خود دید.
کروناویروس، تِرند اخبار و نَقل و نُقل هر معاشرتی شد؛ ریزیاختهای که هر روز صفحات همه رسانهها را به خود اختصاص داد؛ تصمیمسازان را وادار به نوشتن قوانین و دستورالعملهای جدید کرد و دنیا بسیار زودتر از آنچه گمان میبردیم، مسیر تغییر از زندگی جمعی و گروهی به فردی را طی کرد!! سبکی که آدمها با دیده نگران به یکدیگر نگاه کرده و در هراس از ابتلا به کروناویروس، از یکدیگر "فاصله اجتماعی" بگیرند.
این روزها و اگرچه جهان غره به دانش بشری، پی واکسن و داروهایی را گرفت تا کرونا را ساقط کند؛ اما جهشها و خلق سویههای جدید؛ از ویروس هوشمند کرونا، یک دشمن قوی ساخت که تنها راه مهار آن، تداوم توجه به دستورالعملهایی است که سختتر از وضع کردن آن، اجرای آنهاست؛ دستورالعملهایی که در ایران بیشتر در سطح شعار و کلام و هشدار مانده و در عمل، همه چیز به امان خدا و همراهی مردم رها شده است.
کارت واکسن؛ الزامی در حد شعار
به گزارش ایسنا، در هفتههای اخیر و با توجه به روند کاهشی موارد ابتلا، بستری و فوت براثر کروناویروس در ایران، کاهش شدید رعایت نکات بهداشتی خصوصا استفاده از ماسک و البته استقبال از واکسن را به همراه داشته و البته مسئولان تنها و تنها به دادن هشدار و ابراز نگرانی اکتفا کردهاند.
"الزام استفاده از ماسک" در اماکن عمومی، "الزام واکسیناسیون" برای استفاده از خدمات اداری و دولتی و استفاده از خدمات حمل و نقل درون و برونشهری و ... هم تنها در حد یک دستورالعمل و بخشنامه باقیمانده و به اجرا در نیامده است.
علامتهای هشدار زرد و قرمز که هنگام ورود به اماکن عمومی و ادارات بر "ضرورت داشتن ماسک" یا همراه داشتن "کارت واکسن" تاکید دارد؛ تنها در حد هشدار است و هیچ کس ایرادی به تردد افراد بدون ماسک نمیگیرد و برای سوار شدن به اتوبوس و مترو و هواپیما از مسافری کارت واکسن مطالبه نمیشود.
در بدو ورود به محوطه مترو، علامت زرد هشدار "استفاده از ماسک در مترو الزامیست" دیده میشود اما اگر خوب چشم بدوانی، شمار زیادی را، از جوان و پیر، زن و مرد، خواهی یافت که یا به کل ماسک ندارند یا ماسک را سرسری زیرچانه زده و خود را به تلفن همراهشان مشغول کردهاند.
با وجودیکه مسئولان بارها بر اجباری بودن الصال کارت واکسن رانندگان اتوبوسها در محلی قابل روئیت و الزام آن برای مسافران وسایل حمل و نقلی، نه راننده کارتش را جایی آویزان کرده نه مسافران کارتی همراه دارند و نه کسی هست که این کارت را کنترل کند.
حذف غذا تنها بخش اجرا شده پروتکلهای بهداشتی در پروازها
کنترل کارت واکسن حتی در قطار و هواپیما هم برای مسافران، در حد هشدار و توصیه و تاکید مانده است؛ تنها بندی از پروتکلهای بهداشتی که از سوی شرکتهای حمل و نقل مسافر برونشهری، اعم از جادهای، ریلی و هوایی، کامل و دقیق رعایت میشود، حذف غذا است!!
قطارها تنها برای مدتی کوتاه، محدودیت مسافر در هرکوپه را اجرایی کردند؛ اقدامی که هزینه آن از جیب مردم و با افزایش قیمت بلیت، تامین شد و شرکتهای حمل و نقل هوایی که هیچ زمانی زیر بار نرفتند و با وجود نقد و نظرهای مختلف و طرح موضوع در رسانهها، مسئولان این بخش، با بی خیالی، از کنار موضوع گذشتند.
این روزها هم علیرغم تاکیدات قانونی بر لزوم ارائه نشدن خدمات به افراد فاقد کارت واکسن، کنترل شدن وضعیت سلامت فردی و ...، با وجود چند ده برابر شدن قیمت بلیتها در بخش حمل و نقل هوایی، تنها موضوعی که به خوبی رعایت میشود، حذف غذا و بسنده کردن به توزیع یک بطری یک چهارم لیتری آب است.
به گزارش ایسنا، مسئولان بخش حمل و نقلی مترو، خط آهن و هواپیمایی، هیچ توضیح قابل قبولی در این خصوص ارائه نداده و بدون اشاره به دلیل رعایت نشدن فاصله گذاری اجتماعی و کاهش تعداد مسافران در هر پرواز، حذف شدن غذا را مبتنی بر دستورات اکید ستاد مدیریت کرونا میدانند.
در این بین، آنچه البته اهمیت دارد، ابراز نگرانی مسئولان از کاهش حساسیت مردم نسبت به رعایت پروتکلها و احتمال افزایش موارد ابتلا و خیز کرونا در جامعه است و بس! مسئولانی که پشت سر کادر سلامت ایستادهاند و تنها مسئولیتشان شعار دادن و توصیه و ابراز نگرانی کردن شده است.
انتهای پیام
نظرات