غلامرضا ظریفیان در گفت وگو با ایسنا، درباره عملکرد قوا در مبارزه با فساد، اظهار کرد: دولت سیزدهم به تازگی تشکیل شده است و به طور نسبی با سایر قوا هماهنگ است، اما انتظار از بین بردن پدیده شوم، پیچیده و ریشه دار فساد در زمانی کوتاه، انتظار منصفانه ای نیست. فساد نه با بخشنامه رفع می شود و نه با سیاستگذاری و مواضع صرفا اعلامی.

وی ادامه داد: به اعتبار نظرات اقتصاددانان، جامعه شناسان و کسانی که در زمینه توسعه کارمی کنند، فساد یک مساله ملی است نه جناحی. این افراد معتقدند که باید ابتدا ابعاد مختلف فساد را به خوبی شناخت و درمان آن نه صرفا به هماهنگی قوا، بلکه به یک عزم ملی نیاز دارد. ما در سال های گذشته نسبت به مساله گسترش فساد اقتصادی، بورکراتیک و حتی اجتماعی غفلت کرده ایم و اکنون فساد فربه و انباشته شده و سویه های به هم پیچیده پیدا کرده است.

این فعال سیاسی همچنین با اشاره به ریشه های ایجاد فساد در کشور، خاطرنشان کرد: ساختارهایی که در نظام ایجاد شدند متوازن نبودند و همین ساختارها با نگاه کلان و رویکرد علمی اصلاح نشده و سامان نیافتند. چون بخشی از این این ساختارها به جای هم افزایی، واگرایی داشتند، فسادزا شدند. ادغام ساختارها هم فساد ایجاد کرد. دلیل دیگر فساد وجود قوانین پراکنده و وجود خلا در این زمینه است. مساله دیگر، تعارض منافع است. مافیای ایجاد شده در عرصه اقتصادی هم نقش خود را دارد. تعدد دستگاه های نظارتی هم به جای حل مشکل، بر مشکلات افزوده است.

ظریفیان با بیان اینکه ما فکر می کنیم با وضع قانون می توانیم با فساد مقابله کنیم، تصریح کرد: برای رسیدن به هدف خود در مقابله با فساد، باید در زمینه فرهنگ عمومی کار کرد و از کودکی آموزش داد که اموال عمومی تابویی است که نباید به آن دست درازی کرد. من معتقدم که دولت ها عزم مبارزه با فساد داشته اند، اما به دلایلی همچون غفلت تاریخی، تعارض منافع، کم توجهی به فرهنگ عمومی و ساختارها و قوانین معیوب با کلاف در هم پیچیده ای روبرو هستیم که صرفا با جلسات سران قوا نمی توان با آن مقابله کرد و باید نگاه ملی و نه جناحی داشت. واقعیات این است که هر جناحی سرکار آمده است، دیگری را مفسد تلقی کرده و از خوش غافل شده و بعد شش ماه از داخل همان جریان فساد بیرون آمده است.

وی در پایان گفت: برای مقابله با فساد باید از دیدگاه های دانشگاهیان استفاده کرد. از مساله آموزش ، بهره گیری از فناوری های نوین، نیروهای سالم و کارآمد، تقویت رسانه ها و نقش دادن به مردم برای نظارت و استفاده از تجربیات جهانی غافل نشد. اگر این عوامل کنار هم قرار بگیرند و از جزیره گرایی و برخورد جناحی خودداری کرد، می توان گام به گام پیش رفت و فساد را عقب راند.

انتهای پیام