حسین محمد صالحی در گفت‌وگو با ایسنا درباره این موضوع که در لایحه بودجه ۱۴۰۱ هیچ ردیف بودجه‌ای برای احیای رودخانه زاینده‌رود تخصیص نیافته است، اظهار کرد: ظاهراً این موضوع صحت دارد و موضوعات مربوط به آن باید در کمیسیون کشاورزی بررسی شود و نمایندگان پیشنهادهای خود را در کمیسیون کشاورزی قبل از اینکه لایحه بودجه به صحن بیاید مطرح کنند تا اگر اصلاحاتی لازم است، انجام شود.
وی افزود: اگر نمایندگان در کمیسیون کشاورزی به این نتیجه رسیدند که اصلاحاتی در این باره باید انجام دهند و بودجه خاصی برای احیای زاینده‌رود در نظر بگیرند این امکان وجود دارد که هنگام تصویب بودجه در مجلس آن را اصلاح کنند.
نماینده مردم فریدن و چادگان در مجلس تصریح کرد: معتقدم اگر به جای تصویب بودجه برای احیای زاینده‌رود روی موضوعاتی مانند آبخیزداری، تغییر الگوی کشت و آبیاری تحت فشار کار کنیم نتیجه بهتری حاصل می‌شود. بنابراین باید اعتبار بیشتری برای این موارد اختصاص یابد تا مصرف آب کمتر شود.
محمد صالحی در پاسخ به این سؤال که طبق مصوبات ۹ ماده‌ای شورای عالی آب هرگونه بارگذاری جدید روی رودخانه زاینده‌رود ممنوع است، اما آیا طرح بِن – بروجن این موضوع را نقض نمی‌کند، گفت: طبق مصوبات این شورا بارگذاری برای تأمین آب شرب ممنوع نیست و اولویت، تأمین آب شرب است. در حال حاضر طرح بن- بروجن به منظور انتقال آب شرب است، اما اگر بیش از حد مجاز این بارگذاری انجام شود، ممنوع است. اعتراض نمایندگان نیز به همین موضوع است که بیش از مقدار مصوب شده در طرح بن – بروجن بارگذاری انجام می‌شود و ظاهراً سه برابر نیاز مصرفی از زاینده‌رود آب برداشت می‌شود.
وی افزود: در کل اگر بحث تأمین آب شرب باشد مصوبات شورای عالی آب نمی‌تواند مانعی برای این موضوع شود، اما اگر بیش از حد نیاز آب برداشت شود، ممنوع است.
این عضو کمیسیون شوراها و امور داخلی مجلس گفت: وقتی آبی پشت سد نیست و مقدار آن بسیار کم است چه کار مؤثری برای احیای زاینده‌رود می‌توان انجام داد، مگر اینکه بحث پروژه انتقال آب از خلیج فارس عملی و یا مصرف آب به خوبی مدیریت شود. برای مثال صنایع جدید نباید راه‌اندازی شود و تعداد صنایع آب‌بر کاهش یابد و از پساب استفاده کنند. اگر این موارد عملیاتی نشود گزینه دیگری نمی‌تواند به احیای زاینده‌رود کمک کند.
انتهای پیام
نظرات