به گزارش ایسنا، به نقل از روزنامه گاردین، طبق افشاگری جنجالی یک دیپلمات سابق، تنها به سبب بروز آشوب و سردرگمی در وزارت خارجه انگلیس بعد از سقوط شهر کابل توسط طالبان، ده ها هزار افغان نتوانستند به کمکهای انگلیس دسترسی پیدا کنند.

این منبع ادعا کرد، آشوب بروکراتیک، مداخلات وزارتخانه، فقدان برنامه‌ریزی و وجود فرهنگ ساعات کاری کوتاه در میان کارکنان وزارتخانه سبب شد "مردم به دست طالبان افتاده و کشته شوند".

شواهد ارائه شده از سوی این افشاگر به نام رافائل مارشال آن قدر جدی بودند که وقتی او روایتش را در پایان ماه اوت به فیلیپ بارتون، دبیر دائمی دفتر وزارت امور خارجه در امور کشورهای همسود و توسعه انگلیس (FCDO) ارائه کرد، به آغاز یک تحقیقات داخلی منجر شد.

احتمالاً شواهد ارائه شده از سوی این افشاگر و آغاز تحقیقاتی داخلی که هنوز نتایجش منتشر نشده در این تصمیم که دومینیک راب، وزیر امور خارجه وقت انگلیس، به سمت دیگری در کابینه انتقال یابد نقش داشته است.

مارشال، فارغ التحصیل دانشگاه آکسفورد با سه سال خدمت دیپلماتیک است و در اوج بحران در ماه اوت که پس از سقوط ناگهانی کابل به دست طالبان بالا گرفت، داوطلب شده بود تا در تیم پرونده‌های ویژه دفتر وزارت امور خارجه در امور کشورهای همسود و توسعه (FCDO) کار کند.

او اکنون این وزارتخانه را ترک کرده است و در شهادتی خطاب به کمیته منتخب امور خارجه که امروز سه شنبه منتشر شد، میزان هرج و مرجی را که شاهدش بود فاش کرد.

او می گوید در یک مقطع در زمان اوج بحران تنها فردی بود که روی پرونده خارج سازی‌ها کار می‌کرد و مجبور بود بر اساس معیارهای کاملاً بی‌حساب و کتاب تصمیمات مرگ و زندگی را در مورد افرادی که باید تخلیه ‌شوند، اتخاذ کند.

او مدعی شده است که دومینیک راب با به تعویق انداختن چندین مورد در نظر گرفته شده برای تخلیه اضطراری، درکی نادرست از روند بی‌حساب و کتاب و وضعیت پراستیصال موجود در فرودگاه کابل داشته است.

او بیان کرد دومینیک راب به جای اقدام فوری در قبال این وضعیت بر دریافت شواهد بیشتر و بهتر اصرار داشت. مارشال می‌گوید: سخت می‌توان توضیح داد که چرا او تصمیم گیری‌ها را برای خود محفوظ نگه داشت، اما در اتخاذ سریع تصمیمات کوتاهی کرد.

مارشال ادعا می کند برخی از کسانی که به رضایت راب نیاز داشتند هرگز پایشان به فرودگاه باز نشد، و در موردی دیگر تیم آنها بدون اینکه منتظر پاسخ از سوی راب باشد، کارش را کرد.

مارشال همچنین این سوال را مطرح کرده است که آیا این گفته دولت انگلیس به پارلمان مبنی بر پردازش همه ایمیل‌های افغان‌هایی که در تلاش برای خروج از این کشور بودند تا ششم سپتامبر صحیح بوده است.

این افشاگر همچنین به افشای جنجال در وزارت دفاع انگلیس زمانی که بوریس جانسون، نخست وزیر این کشور دستور به اولویت دادن به خارج سازی اعضای یک خیریه مخصوص حیوانات در افغانستان داد، پرداخت.

مارشال در شهادت خود مدعی شد: انگار یک مبادله مستقیم بر سر انتقال دادن حیوانات خیریه و تخلیه اتباع انگلیسی و مهاجران افغان، از جمله افغان‌هایی که همراه با سربازان انگلیسی خدمت کردند، صورت گرفت.

این کارمند دولت برای تیمی کار می‌کرد که مسئول کمک به افرادی بود که جانشان به سبب ارتباطی که با انگلیس داشتند در خطر بود.

متقاضیان آنها واجد شرایط "سیاست جابجایی و کمک در افغانستان (Arap) مخصوص کسانی که مستقیماً توسط دولت انگلیس استخدام شده بودند، نبودند.

اما آنها شامل سربازان افغان، سیاستمداران، روزنامه نگاران، کارمندان دولت، فمینیست‌ها، امدادگران و قضات می‌شدند.

مارشال در شهادت خود تخمین می زند که بین ۷۵۰۰۰ تا ۱۵۰۰۰۰ نفر (از جمله افراد تحت تکفل) برای خارج شدن از افغانستان به عنوان مورد ویژه این طرح خاص درخواست داده‌اند.

اکثریت قریب به اتفاق این متقاضیان می ترسیدند که جانشان به دلیل ارتباط آنها با انگلیس و غرب در خطر باشد و بنابراین واجد شرایط تخلیه هستند.

مارشال در بیانیه‌ای ۳۹ صفحه‌ای به نمایندگان پارلمان انگلیس  در کمیته منتخب امور خارجی، تخمین می زند که کمتر از پنج درصد کمک دریافت کرده‌اند.

او تصریح کرد: در زمان اوج بحران در بعد از ظهر روز شنبه ۲۱ اوت، من تنها شخصی بودم که ایمیل‌های ارسالی به صندوق پست الکترونیک موارد ویژه افغانستان را رصد و پردازش می‌کردم. در آن مقطع هیچ ایمیل ارسالی از بعد از ظهر آن جمعه خوانده نشده بود. تعداد ایمیل‌های خوانده‌ نشده به هزاران عدد و فکر می کنم بیش از ۵۰۰۰ تا رسیده بود و دائماً تعدادشان در حال افزایش بود.

مارشال گفت که با توجه به تقاضای مازاد برای جایگاه‌ها، اعمال معیارهای معتبر گزینش بسیار مهم بود، اما او می‌گوید این اتفاق نیفتاد. در عوض، او مدعی است که معیارهای ارائه شده کاملاً واهی بودند.

او می‌گوید: کارمندان از مواجهه با گرفتن صدها تصمیم مرگ و زندگی در قبال پرونده‌هایی که چیزی در مورد آن‌ها نمی‌دانستند، ترسیده بودند.

بر اساس این گزارش از جمله کوتاهی‌ها و نواقص خاص موجود در این فرآیند عبارتند از: وجود فرهنگ هشت ساعت فشرده کاری در روز ، ناتوانی در تطابق میان سیستم‌های کامپیوتری وزارت خارجه(FCDO) و وزارت توسعه بین‌المللی (DfID) - که در سال ۲۰۲۰ با وزارت خارجه ادغام شده بود، فقدان رایانه برای سربازان در کابل که موارد منتخب برای خارج سازی را فرا می‌خواندند، فقدان تمام عیار دانش و تخصص از جمله مهارت‌های زبانی، و عدم هماهنگی با متحدان آمریکا.

او ادعا می کند که طرح موازی Arap به همان اندازه ناکارآمد بوده است و می گوید که در عصر روز پنجشنبه ۲۶ اوت، ۴۹۱۴ ایمیل خوانده نشده در صندوق پست الکترونیک این طرح وجود داشت. مشخص نیست چرا برخلاف وزارت دفاع، برنامه ریزی مقامات غیرنظامی برای طرح خارج سازی‌ها ظاهرا تا چهار یا پنج روز پس از سقوط کابل نهایی نشده بودند.

در بیانیه او خطاب به نمایندگان پارلمان انگلیس آمده است: بسیاری از این ایمیل ها همچنین موارد متعدد نقض حقوق بشر توسط طالبان، از جمله قتل، تجاوز جنسی و سوزاندن خانه ها را مستند کردند.

یک منبع نزدیک به راب گفت: «ما بیش از ۵۰۰ مورد ویژه از جمله روزنامه نگاران، فعالان حقوق زنان و افراد بسیار آسیب پذیر را خارج کردیم.

انتهای پیام