در سراسر جهان، ۳۷.۷ میلیون نفر مبتلا به HIV زندگی می‌کنند؛ بیماری عفونی که قابل کنترل است و در صورت درمان، مبتلایان به این بیماری می‌تواند تا پایان عمر بدون علائم و عوارض باشند.

سازمان بهداشت جهانی در پی پایان دادن به اپیدمی HIV است و در این راستا به نابرابری‌های بهداشتی می‌پردازد و بر بالا بردن صدای افراد مبتلا به HIV تاکید می‌کند.

از سال ۲۰۰۳، برنامه اضطراری ریاست جمهوری ایالات متحده برای مبارزه با ایدز (PEPFAR) جان بیش از ۲۰ میلیون نفر را نجات داده، از میلیون‌ها عفونت HIV جلوگیری کرده و به کشورهای بسیاری کمک کرده است تا به کنترل همه گیری HIV دست یابند. با وجود این پیشرفت‌های فوق العاده، کووید ۱۹ این دستاوردهای سخت به دست آمده را تهدید می‌کند.

سازمان بهداشت جهانی در گزارشی به موضوع مقاومت دارویی HIV پرداخته که تصویری از میزان رشد مقاومت دارویی و اقداماتی که کشورها برای اطمینان از دریافت داروی مؤثر در درمان و پیشگیری از اچ آی وی انجام می دهند، ارائه می‌دهد.

این گزارش نشان می دهد که در سال ۲۰۲۰، ۶۴ درصد از کشورهای متمرکز (کشورهای دارای بار بالای عفونت HIV) برنامه های اقدام ملی برای پیشگیری، نظارت و پاسخ به مقاومت دارویی HIV داشتند.

این گزارش نشان می‌دهد که تعداد فزاینده‌ای از کشورها در حال رسیدن به آستانه ۱۰ درصدی مقاومت دارویی HIV هستند و افرادی که قبلاً در معرض داروهای ضد رتروویروسی قرار گرفته‌اند، سه برابر بیشتر احتمال دارد که نسبت به کلاس دارویی NNRTI مقاومت نشان دهند. این یافته‌ها بر لزوم تسریع انتقال به رژیم‌های حاوی دولوتگراویر در کشورهایی که همچنان از درمان ضدرتروویروسی مبتنی بر NNRTI استفاده می‌کنند، تأکید می‌کند.

بر اساس جدیدترین یافته‌های انجام شده در ۱۰ کشور در جنوب صحرای آفریقا، تقریباً نیمی از نوزادانی که به تازگی مبتلا به HIV تشخیص داده شده اند، قبل از شروع درمان، حامل HIV مقاوم به دارو هستند. این یافته‌ها نیاز به تسریع در انتقال مداوم و اهمیت استفاده از درمان ضدرتروویروسی در کودکان خردسال را در اسرع وقت نشان می‌دهد.

از سال ۲۰۱۹، سازمان بهداشت جهانی استفاده از دولوتگراویر را به عنوان خط اول و دوم درمان ترجیحی برای همه گروه های جمعیت توصیه کرده است. این دارو نسبت به سایر داروهایی که در حال حاضر استفاده می‌شوند مؤثرتر است، مصرف آن آسان‌تر است و عوارض جانبی کمتری دارد. همچنین دارای یک مانع ژنتیکی بالا برای ایجاد مقاومت دارویی است، بنابراین دوام و اثربخشی طولانی مدت آن بهتر است. از زمان اجرای نظرسنجی‌ها، بسیاری از کشورها استفاده از داروهای حاوی دولوتگراویر را آغاز کرده‌اند و گزینه‌های درمانی بهتری را برای مردم فراهم می‌کنند که مبارزه با مقاومت دارویی را تقویت می‌کنند.

این گزارش نشان می‌دهد که تعداد کشورهایی که به سطوح بالایی از سرکوب ویروسی دست یافته‌اند (≥۹۰ درصد) از ۳۳ درصد در سال ۲۰۱۷ به ۸۰ درصد در سال ۲۰۲۰ افزایش یافته است. دستیابی به سطوح بالای سرکوب بار ویروسی در جمعیت‌هایی که درمان ضدرتروویروسی دارند، از انتقال HIV و HIV- جلوگیری می‌کند، با کاهش مرگ و میر همراه است و از ظهور مقاومت دارویی HIV جلوگیری می کند.

این گزارش همچنین بر نیاز به نظارت روتین بار ویروسی و پیگیری دقیق افراد مبتلا به عدم سرکوب ویروسی، از جمله تغییر رژیم غذایی دارویی در صورت لزوم، برای دستیابی به نتایج مطلوب و پایدار درمان درازمدت تاکید می‌کند. علاوه بر این، اطمینان از در دسترس بودن و دسترسی مداوم به داروهای بهینه برای درمان عفونت HIV برای جلوگیری از مقاومت دارویی HIV ضروری است. این یافته‌ها بر نیاز به حمایت از کشورها در یافتن راه‌حل‌های پایداری که متناسب با نیازهای محلی است، تأکید می‌کند.

به گزارش ایسنا، در این روز، در حالی که به کسانی که در اثر ایدز از دست داده‌ایم می‌اندیشیم، به حدود ۳۸ میلیون نفر مبتلا به HIV احترام می‌گذاریم و تعهد خود برای پایان دادن به اپیدمی HIV در سراسر جهان را تجدید می‌کنیم.

منبع: hiv، who

انتهای پیام