حجت‌الاسلام حسین روزبهانی امروز ۲۶ مهرماه، با اشاره به شرح فرازی از خطبه نخست نهج‌البلاغه با مضمون «فَمَنْ وَصَفَ‌اللَّهَ سُبْحَانَهُ فَقَدْ قَرَنَهُ وَ مَنْ قَرَنَهُ فَقَدْ ثَنَّاهُ وَ مَنْ ثَنَّاهُ فَقَدْ جَزَّأَهُ وَ مَنْ جَزَّأَهُ فَقَدْ جَهِلَهُ وَ مَنْ‌ جَهِلَهُ فَقَدْ أَشَارَ إِلَیْهِ وَ مَنْ أَشَارَ إِلَیْهِ فَقَدْ حَدَّهُ وَ مَنْ حَدَّهُ فَقَدْ عَدَّهُ»، اظهار کرد: گام اول در دین معرفت به خداوند است، چراکه دین به قلم ذات خداوند نوشته است.

وی با اشاره به اینکه ماهیت دین منتهی به عبودیت و جوهر عبادت، اطاعت و شناخت است، افزود: تا زمانی معبود شناخته نشود و تا زمانی نسبت به خداوند علم نداشته باشیم اطاعت معنا ندارد.

روزبهانی با تأکید بر اینکه وقتی انسان به اوج توحید می‌رسد به وحدانیت خداوند نائل می‌شود، ادامه داد: زمانی انسان به وحدانیت خداوند برسد نوای توحید را به گوش جان می‌شنود و جای پای توحید را در همه چیز می‌بیند.

رئیس کانون نهج‌البلاغه‌شناسی لرستان با بیان اینکه نهج‌البلاغه در باب توحید پاسخگوی انحرافات و شبهات است و انحرافات توحیدی را پاسخ می‌گوید، خاطرنشان کرد: خطبه نخست این کتاب خطبه توحیدی است که پاسخ‌گوی انحرافات توحیدی است، چراکه مولای متقیان از ایجاد فرقه‌های انحرافی آگاهی داشت.

وی با بیان اینکه خداوند را فقط با راه‌هایی که خودش به ما نشان داده است می‌توان شناخت، اضافه کرد: اگر کسی می‌خواهد خداشناس باشد باید خداوند را به توصیفاتی بشناسد که ذات پروردگار معرفی می‌کند، چراکه خداوند راه‌های شناخت خود را به انسان نشان می‌دهد.

روزبهانی در شرح «فَقَدْ حَدَّهُ وَ مَنْ حَدَّهُ فَقَدْ عَدَّهُ وَ مَنْ قَالَ فِیمَ فَقَدْ ضَمَّنَهُ وَ مَنْ قَالَ عَلَامَ فَقَدْ أَخْلَی مِنْهُ»، بیان کرد: اگر کسی برای خداوند حدی قائل شود، خدا را محدود کرده و هر کس بگوید خدا کجاست خدا را در چیزی متضمن قرار داده است.

رئیس کانون نهج‌البلاغه‌شناسی لرستان با بیان اینکه اگر کسی گمان کند خدا در جایی است، خدا را محصور کرده در حالی‌ که خداوند مکان‌آفرین است و بر آسمان و زمین و محیط احاطه دارد، افزود: هیچ چیزی بر خداوند احاطه ندارد و زمان و مکان اسیر سرپنجه ذات الهی است و هیچ چیزی بر خداوند چیرگی ندارد.

وی با اشاره به اینکه خداوند عاری از مکان، برون از زمان، حاکم بر تمام هستی و نیستی است، ادامه داد: خداوند وجودی است که حدوث زمانی و مکانی ندارد بلکه اول، آخر، ظاهر و باطن است، چیزی بر خدا سبقت ندارد و هستی از ذات او آغاز می‌شود.

انتهای پیام