به گزارش ایسنا و به نقل از تک‌اکسپلوریست، این موجودات هیچ عضو گوش‌مانندی ندارند اما طبق مطالعات جدید از موسسه علوم زندگی دانشگاه میشیگان می‌توانند اصوات را حس کنند و به آنها پاسخ بدهند.

این مطالعه ابزار زیستی جدیدی برای مطالعه مکانیسم ژنتیکی احساس شنوایی ارائه می‌دهد.

"شان زو"(Shawn Xu) از موسسه علوم زندگی می‌گوید: تنها یک حس از حواس اولیه باقی‌ مانده بود که آن شنوایی است. برخلاف سایر حواس، شنوایی را نمی‌توان در طیف گسترده‌ای از حیوانات مشاهده کرد. شنوایی در مهره‌داران و برخی دیگر از بندپایان دیده شده است و به نظر می‌رسد بخش بزرگی از بی‌مهرگان دارای حس شنوایی نیستند.

دانشمندان در طول این مطالعه اصواتی در محدوده ۱۰۰ هرتز تا پنج کیلوهرتز پخش کردند و دریافتند که کرم‌ها به سرعت از منبع صوت دور می‌شوند. این بدان معناست که کرم‌ها نه تنها صدا را حس می‌کنند بلکه منبع آن را نیز تشخیص می‌دهند.

دانشمندان با انجام چندین آزمایش اطمینان حاصل کردند که کرم‌ها به صدای پخش شده واکنش نشان می‌دهند و عکس‌العمل آن‌ها ناشی از ارتعاشات نیست.

آن‌ها معتقدند که این کرم‌ها عملکردی مشابه حلزون گوش مهره‌داران دارند.

دانشمندان دریافتند که دو نوع عصب حسی شنوایی به پوست کرم‌ها متصل است و زمانی که امواج صوتی به پوست کرم‌ها برخورد می‌کنند پوست آن‌ها به لرزش در می‌آید. این ارتعاش باعث به حرکت در آمدن مایع داخل بدن کرم می‌شود. دقیقا مشابه اتفاقی که برای مایع درون حلزون گوش هنگام برخورد با امواج صوتی رخ می‌دهد. این لرزش‌ها باعث فعال شدن عصب‌های شنوایی متصل به پوست کرم می‌شود. این اعصاب ارتعاشات را به تکانه عصبی تبدیل می‌کند. این دو عصب در مکان‌های متفاوتی از پوست کرم قرار دارند و کرم براساس فعال شدن هر عصب منبع انتشار صوت را تشخیص می‌دهد.

احساس شنوایی ممکن است به کرم‌ها در تشخیص و فرار از شکارچی کمک کند. بسیاری از شکارچیان هنگام شکار از خود صدا تولید می‌کنند.

"زو" می‌گوید: تحقیقات ما نشان می‌دهد که نمی‌توان عدم وجود گوش را دلیلی بر ناشنوایی موجودات دانست. این احتمال وجود دارد که سایر نرم‌تنانی که گوش ندارند مانند کرم‌های پهن و کرم‌خاکی نیز توانایی شنیدن داشته باشند.

انتهای پیام