به نقل از ویفروم، در دوربان، سومین شهر بزرگ آفریقای جنوبی، مقدار فاضلاب معادل اندازه ۱۳ استخر شنا المپیک از سال ۲۰۰۱ روزانه توسط کارخانه کاغذ و پالایشگاه محلی تصفیه و برای استفاده صنعتی مورد استفاده مجدد قرار میگیرد. مشارکت عمومی-خصوصی (PPP) بین شهر و یک شرکت خصوصی خدمات محیطزیست این دستاورد را ممکن کرد و مثال خوبی است که چگونه استفاده مجدد از فاضلاب به برخی از شهرها کمک میکند تا کمبودهای بحرانی آب را برطرف کنند.
استفاده مجدد از فاضلاب (آب سیستمهای فاضلاب) ممکن است خوشایند نباشد و افراد بهطور طبیعی درباره استفاده مجدد از آب فاضلاب تردید دارند، اما هزاران سال است که استفاده مجدد از فاضلاب مطرح بوده است. در لندن، بخش قابلتوجهی از آب آشامیدنی بهطور غیر مستقیم از طریق رودخانه تیمز (Thames) منبع اصلی آب پایتخت انگلیس بازیافت میشود همچنین از سال ۱۹۶۵ در ویندهوک پایتخت نامیبیا طرح بازیافت آب آشامیدنی در حال اجراست. آب بازیافتی در نقاط دیگر مانند هند، سنگاپور، مکزیک و اسپانیا میتواند منبع آب ارزشمندی برای صنایع کلیدی باشد و تقاضا برای منابع محدود آب را کاهش دهد. نیروگاهها، پالایشگاهها و کارخانهها ازجمله صنعت خودرو میتوانند از آب بازیافتی استفاده کنند.
نتایج بررسی نشان میدهد که نیاز به آب بازیافتی زیاد است اما ۸۰ درصد از فاضلاب جهانی به اندازه کافی تصفیه نمیشوند، حدود ۳۶ درصد از جمعیت جهان در مناطق کمآب زندگی میکنند و انتظار میرود تقاضای آب تا سال ۲۰۵۰ در میان شهرنشینی سریع به ۵۵ درصد برسد. در عین حال، تغییرات آبوهوایی غیرقابل پیشبینی و پراکندگی بیشتری را برای دسترسی به آب شیرین ایجاد خواهد کرد.
سازمان مللمتحد برآورد میکند که ۱.۸ میلیارد نفر تا سال ۲۰۵۰ در کشورها یا مناطقی با کمبود آب مطلق زندگی خواهند کرد و کشورهای جنوب صحرای آفریقا بیشترین تعداد کشورها با تنش آبی را به خود اختصاص خواهند داد. بیماری همهگیر کووید -۱۹ آگاهی از میزان و پیامدهای عدم دسترسی به منبع آب قابل اعتماد را افزایش داده و بر توانایی شرکتهای آب در سرمایهگذاریهای لازم تاثیر گذاشته است. کشورهایی که از درگیری و شکنندگی اجتماعی آسیب دیدهاند به ویژه در برابر چالشهای آب و خرابی خدمات آب آسیبپذیر هستند. این موارد اهمیت بسیاری دارد، زیرا همانطور که بانک جهانی عنوان کرد، شکاف دسترسی به منابع آب و بهداشت از بزرگترین خطرات برای پیشرفت اقتصادی، ریشهکنی فقر و توسعه پایدار است.
پسماند و آب شهری یک فرصت سرمایهگذاری است. تجزیه و تحلیل IFC (شرکت مالی بینالمللی برای پیشبرد سرمایهگذاری پایدار در بخش خصوصی) نشان داد که اگر شهرها بهعنوان بخشی از بازیابی پساکرونا روی آب کمکربن و پسماند در بازارهای نوظهور تمرکز کنند تا ۲ تریلیون دلار سرمایهگذاری و بیش از ۲۳ میلیون شغل جدید تا سال ۲۰۳۰ ایجاد خواهند کرد.
رویکرد اقتصاد دایرهای بازیافت فاضلاب، مزایای بسیاری برای میلیونها نفر دارد و میتواند منبع آب قابل اعتماد برای مصارف صنعتی، کشاورزی و گاهیاوقات آشامیدنی باشد که نسبت به منابع جایگزین مانند نمکزدایی یا انتقال آب بین حوضهای اغلب هزینه سرمایهگذاری و مصرف انرژی کمتری را فراهم کند. IFC تخمین میزند که هزینه تولید آببازیافتی غیر آشامیدنی تا ۰.۳۲ دلار در مترمکعب و آب آشامیدنی ۰.۴۵ دلار باشد، در حالی که نمکزدایی بیش از ۰.۵۰ دلار است.
تصفیه فاضلاب همراه با استفاده مجدد از پساب نیز مزایای مستقیم و مهم آبوهوایی دارد. در بسیاری از موارد، تصفیه آب فاضلاب به کاهش انتشار گازهای گلخانهای به ویژه متان کمک میکند. یک طرح فاضلاب که به خوبی طراحی شده است، راهحلهای مدیریت لجن بهتری مانند جذب متان و تولید انرژی را فراهم میکند که به کاهش انتشار گازهای گلخانهای ناشی از عملیات گیاهان کمک خواهد کرد. علاوه بر این، استفاده مجدد از آب میتواند با ارائه منبع اضافی و پایدار آب شیرین در تطبیق با تغییرات آبوهوایی به شهرها کمک کند.
اکثر طرحهای نمکزدایی در سطح جهان به صورت خصوصی توسعه یافتهاند و تامین مالی میشوند و طرحهای بازیافت آب چالشهای خاصی دارد؛ از یک جهت، آب یک موضوع محلی است و هیچ طرحی شبیه دیگری نیست. همچنین آب در سطح غیر متمرکز (جایی که خدمات محلی ممکن است فاقد منابع و ظرفیت باشند) مدیریت میشود، در حالی که تصور از ریسک بالا و هزینه سرمایه نیز میتواند نگرانیهایی ایجاد کند.
IFC فرصت عظیمی در این زمینه از طریق ابتکار جدید گروه بانکداری جهانی Scaling ReWater، برای رفع موانع سرمایهگذاری در تصفیه و استفاده مجدد از فاضلاب فراهم خواهد کرد. در حالی که نگرانیهای مرتبط با مقرون به صرفهبودن را نیز در نظر میگیرد. هدف کلی استفاده از سرمایه خصوصی برای تسریع در ساخت تصفیهخانههای فاضلاب در بازارهای نوظهور است و گروه بانک جهانی از فرصت همکاری با شرکای خود برای دستیابی به این هدف استقبال میکند.
انتهای پیام
نظرات