احمدی طیفکانی که سابقه نگه‌داشتن توپ بر روی یک پا با زمان ۱ ساعت و ۲۳ دقیقه و ۱۲ ثانیه، نگه داشتن توپ فوتبال روی پیشانی بصورت ثابت در مدت ۸ ساعت و ۴۲ دقیقه و روپایی مسافتی با دو پا به مسافت ۲۱ کیلومتر و ۲۰۰ متر و ثبت، نام خود را در کتاب رکوردهای جهانی گینس در کارنامه دارد این روزها از بی توجهی های مسئولان استان هرمزگان آزرده خاطر است. وی ابتدا توانست روپایی مسافتی و سرعتی با یک پا به مسافت ۱۰۰ متر را، زیر یک دقیقه به ثبت برساند. در ادامه حرکت نگه داشتن توپ فوتبال رو پیشانی بصورت سرعتیِ رو به جلو به مسافت ۱۰۰ متر را هم، زیر یک دقیقه و در سومین نمایش خود نگه داشتن توپ فوتبال روی پیشانی در حالت بالا و رفتن از ۲۰۰ پله را در زمان شش دقیقه و ۳۸ ثانیه به ثبت رساند تا دهمین خلاقیت ورزشکار مینابی  در سازمان رکوردهای جهانی ایمارو به ثبت می‌رسد.

احمدی طیفکانی در گفت و گو با ایسنا، افزود: سه رکورد جدید را در سازمان جهانی ایمارو روز جمعه 12 شهریورماه به ثبت رساندم که در این راه هیچ گونه حمایتی از مسئولان استان هرمزگان و شهرستان میناب صورت نگرفت.

وی با بیان اینکه در این مدتی که رکوردهای زیادی را به ثبت رسانده ام همواره مورد بی مهری مسئولان قرار گرفته و ظاهرا این رکوردها برای شخص بنده است و افتخاری برای هرمزگان نیست، خاطرنشان کرد: از ابتدای آغاز فعالیتم در این حیطه هربار به مسئولان در خصوص اهمیت ثبت این رکودها گفته ام هیچ واکنش مثبتی ندیده ام و نزدیک به 10 سال است تنها به دلخوشی مردم شهر میناب و اهتزاز پرچم پرفتخار کشورم در این راه قدم بر می دارم.

این ورزشکار مینابی با اشاره به اینکه قبل از حضورم در تهران برای ثبت سه رکورد جدیدم در تماس با متولیان ورزش استان با این جمله مواجه شدم که تو برو و برگرد هدیه ای در نظر می گیریم، اضافه کرد: ظاهرا هنوز در هرمزگان کسی مرا باور ندارد و این موفقیت هایم به چشم کسی نمی آید.

وی ادامه داد: در این سال ها با توجه به ثبت رکوردهایم در گنیس و سازمان ایمارو بارها زمینه مهاجرت و ثبت این رکوردها با پرچم کشوری دیگر فراهم شده و حتی درخواست هایی صورت گرفت اما به عشق وطنم هیچ درخواستی را نپذیرفتم اما نباید مسئولان با این اقدامات ورزشکاران را دلزده کنند.

احمدی طیفکانی در پایان عنوان کرد: در این راه ثبت رکوردهای اخیرم در تهران تنها آقایان مجتبی سلیمی، مسعود پاکزاد و ابراهیم احمدی یار و یاور بنده بودند و حتی بدون شناخت از بنده تنها با یک تماس تلفنی از بنده حمایت کردند.

انتهای پیام