به گزارش ایسنا، تیم ملی دوومیدانی جوانان ایران با ترکیب ۹ ورزشکار در مسابقات قهرمانی جهان در کنیا شرکت کرد اما موفق به کسب مدالی نشد. بهترین نتیجه کسب شده چهارمی ارسلان قشقایی در پرتاب وزنه و هم‌چنین چهارمی صادق صمیمی در پرتاب دیسک بود. مهلا محروقی هم که اولین زن ایرانی حاضر در قهرمانی جوانان جهان بود در رتبه ششم پرتاب دیسک قرار گرفت.  

هادی سپهرزاد در گفت‌وگو با ایسنا به عملکرد دوومیدانی‌کاران اشاره و بیان کرد: نسبت به حد نصاب‌هایی که برای کسب ورودی ثبت کردند، نتایج خوبی به دست آوردند. صادق صمیمی که با ۵۸ متر  ورودی کسب کرد، در رقابت‌های جهانی ۶۱ متر پرتاب کرد و با بدشانسی چهارم شد. محمدرضا رحمانی فر هم با اینکه دو پرتاب اولش بد بود اما در نهایت رکورد ۵۹ متر را ثبت کرد. از دو ورزشکار ۴۰۰ متر بامانع هم یک نفر رکورد شخصی خود را شکست. مهلا محروقی هم اولین زن ایرانی حاضر در مسابقات بود که نزدیک به رکورد خود پرتاب کرد و از ثبات تکنیکی درستی برخوردار بود. ارسلان قشقایی در پرتاب وزنه رکورد شخصی خود را ارتقاء داد و اگر مثل تمریناتش پرتاب می‌کرد مدال می‌گرفت. همه تلاش کردند و در حد و اندازه توانایی خود ظاهر شدند.

نقش پررنگ مدارس در استعدادیابی

سپهرزاد در مورد وضعیت رده‌های پایه و نحوه استعدادیابی در دوومیدانی گفت: استعدادیابی باید از مدارس شروع شود. به این صورت که علاقه‌مندان به ورزش یا دوومیدانی در مسابقات مدارس شرکت و مربیان آموزش و پرورش آنها را برای مسابقات استانی و کشوری استعدادیابی کنند و از دل این رقابت‌ها ورزشکاران برای ورود به دوومیدانی استعدادیابی شوند. اگر بخش مدارس قوی شود و تمام مدارس دراین مسابقات حضور پیدا کنند، می توان استعدادیابی درستی انجام داد. بنابراین معلم ورزش‌ها باید فعال باشند اما در چند سال اخیر به دلیل کرونا این امکان وجود نداشته و از طرفی معلم ورزش‌های دلسوز دهه ۶۰، ۷۰ و ۸۰ بازنشسته شده‌اند و جایگزین‌های خوبی برایشان نیامده است.

او افزود: شاید بگویند این روند وجود دارد اما تعداد ورزشکارانی که انتخاب می‌شوند از مدارس محدود است، در حالی که باید از کل ظرفیت مدارس استان‌ها باشد. متاسفانه باید در نظام آموزش و پروش تکلیف شود که حتما در مسابقات دوومیدانی شرکت کنند.

فدراسیون باید ابزار استعدادیابی را فراهم کند

سپهرزاد در مورد وظیفه فدراسیون دوومیدانی در زمینه استعدادیابی بیان کرد: فدراسیون توانایی ندارد چون استعدادیابی باید در سنین پایین انجام شود و بچه‌ها در این سن محصل و تحت کنترل و مدیریت مدرسه هستند در نتیجه مدارس باید اجازه شرکت در مسابقات را بدهند. فدراسیون فقط می‌تواند ابزار را در اختیارشان بگذارد. مثلا استادیوم‌های دوومیدانی را  به صورت رایگان در اختیار محصلان قرار بدهد.

به رده‌های پایه فشار می‌آوریم 

او در پاسخ به این سوال که بین نوجوانان و جوانانی که در حال حاضر در دوومیدانی فعال هستند، می‌توان امیدوار به کسب مدال در رده پایه بود؟ گفت: بله اما اگر نگاه المپیکی و جهانی باشد باید دقیق تر و بهتر کار کرد تا ورزشکاران با پتانسیل بالاتر جذب شوند. فکر می‌کنم  ما در مقطع نوجوانان و جوانان از کل دنیا بیشتر کار می‌کنیم یعنی فشاری که ورزشکاران ما در این مقاطع تحمل می‌کنند از ورزشکاران اروپا و آمریکا بیشتر است.

سپهرزاد در پاسخ به این سوال که آیا این روند درست است؟ بیان کرد: از آنجایی که نمی‌توانیم در سطح بالا مدال کسب کنیم، فشار را به رده‌های سنی پایین‌تر آورده‌ایم. به همین دلیل در چند وقت اخیر در این رده‌ها نتایج خوبی به دست می آوریم اما از تعداد زیاد ورزشکاران نوجوان و جوان شاید یک یا دو نفر به رده بزرگسالان اضافه شوند.

سپهرزاد به دلایل عدم ورود نوجوانان و جوانان به رده بزرگسالان اشاره و بیان کرد: یکی از دلایل آن شکل تمرین است، یعنی شاید الگوی تمرین اشتباهی دارند. دیگر اینکه خانواده‌ها خرج ورزشکار را در دوران مدرسه تامین می‌کنند و وقتی بزرگتر شوند فدراسیون باید حمایت‌های لازم را انجام دهد تا دغدغه ذهنی کمی داشته باشند، اما عملا ورزش قهرمانی مخصوصا دوومیدانی آینده ای ندارد. برخی از قدیمی‌ها با اینکه اولین‌ها را رقم زدند و سال‌ها دراین رشته بودند اما یک روز بیمه دریافت نکرده‌اند و شغلی ندارند. قطعا جوانان وقتی پیشکسوتان را ببینند، انگیزه خود را از دست می‌دهند. مسئولان اصلا به فکر ورزشکاران نیستند. اگر مدال گرفتن و بالا بردن پرچم مهم است باید نگاه ویژه‌ای داشته باشند و اگر مهم نیست که شرایط همین است.

پول قهرمان نمی‌سازد

این کارشناس دوومیدانی در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر اینکه اگر هزینه‌هایی که صرف تعداد محدودی ورزشکار چون احسان حدادی و حسن تفتیان می‌شود، به رده‌های پایه اختصاص پیدا کند شرایط بهبود پیدا می‌کند؟ گفت: وقتی حدادی از دوومیدانی ایران برود قطعا بودجه فدراسیون این اندازه نخواهد بود چون کمیته المپیک و وزارت ورزش  بودجه را بر اساس تعداد مدال اختصاص می‌دهند. بنابراین باید ابتدا شرایط را مهیا کنیم و بعد ورزشکار برود. اتفاقی که در زمان ما افتاد همین بود، گفتند بروید چون می‌خواهیم جوان‌گرایی کنیم اما رفتیم و رشته‌مان نابود شد. از طرفی برای رقابت در سطح جهانی باید مثل ورزشکاران آن سطح تمرین کرد، پس امکانات لازم است و باید پول خرج کرد.

او افزود: فقط پول قهرمان نمی سازد بلکه به ابزار نیاز است. مربی، سخت افزار، فیزوتراپ، پزشک، ماساژور و غیره ابزار و تیمی هستند که ورزشکار را به سطح جهانی می‌رسانند. دوومیدانی با رشته‌های دیگر فرق می کند مثلا ابزار ما در کشتی مشابه رقبای خارجی است اما آیا امکانات آفتاب انقلاب هم مثل یک ورزشگاه مجهز در آلمان است؟  البته شاید یکسری ورزشکار هزینه بالایی داشته‌اند و می توانستند کمتر خرج کنند که این به نظارت فدراسیون برمی‌گردد اما برای رقابت با کسانی که شرایط ورزشی خوبی دارند  باید مثل آنها بود.

سپهرزاد در پایان گفت: با حضور آقای سجادی در ورزش همه خوشحال هستند. ما هم خوشحالیم چون دوومیدانی کار و زجر کشیده ورزش است. امیدوارم اتفاق درستی برای تمام ورزشکاران و پیشسکوتان بیفتد چون ورزشی‌ها رها شده‌اند. این همه زحمت کشیده و در ورزش مانده‌اند اما نتوانسته‌اند از این طریق به آرامش و آسایش برسند، در نتیجه به سیاست و کاسبی وارد شده‌اند. حیف است آدم‌هایی که استعدادشان ورزش بوده، الان با این شرایط  نمی‌توانند زندگی‌شان را بگذرانند.

انتهای پیام