به گزارش ایسنا، مهرداد خدیر در یادداشتی در عصر ایران نوشت: «درست ۴۵ روز پیش - ششم تیر ۱۴۰۰ - و در پایان مطلبی در همین تارنما به مناسبت چهلمین سالگرد ترور آیت‌الله خامنه‌ای (امام جمعۀ تهران) در ششم تیر ۱۳۶۰ در مسجد ابوذر تهران با عنوان «کار فرقان بود یا مجاهدین (منافقین)» نوشتم: «ذکر این نکته هم جالب است که علی سلیمانی، بازیگر سریال‌های تلویزیونی، از پشت شیشه پنجره شاهد چگونگی انفجار بوده و جایی گفته بود:
«من کودکی ده - یازده ساله بودم و خانه‌مان جوادیه بود. بعد از بازی و گشت‌وگذار رفتم خانه ناهار بخورم و دیدم مادرم نیست. می‌دانستم به مسجد می‌رود. رفتم مسجد و از پشت شیشه پنجره دنبال مادرم بود تا پیغام بدهم بگوید ناهار داریم یا نه و کجا گذاشته. چون دیدم سخنرانی است داخل نشدم. همان موقع دیدم فردی برخاست و ضبط صوت بزرگی را از بین حاضران جلو برد و دقایقی بعد منفجر شد و دیدم آقای خامنه‌ای یک طرف افتاد و محافظان بغلش کردند و خانمی کمک‌های اولیه را انجام داد و او نقش مهمی در حفظ جان ایشان ایفا کرد.»
خبر تلخ امروز این است: «علی سلیمانی، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون به خاطر ابتلا به کرونا درگذشت.»
نه به ذهن نویسندۀ این سطور نه قطعا هیچ‌یک از خوانندگان آن یادداشت خطور نمی‌کرد، چهره‌ای که در حاشیۀ یک متن جدی سیاسی به نام او اشاره شده بود، تنها ۴۵ روز بعد در جدال با ویروس مرگبار کووید-۱۹ و در ۵۰ سالگی از پا می‌افتد؛ در حالی که پر از شور و انرژی بود.
دربارۀ او دوستان دیگر نوشته‌اند و می‌نویسند. غرض از این یادداشت جدای تجدید آن اشارت، این یادآوری است که هر یک از ۵۰۰ نفر و کمتر و بیشتر که هر روز - آری هر روز - پرپر می‌شوند برای خانواده و دوستان خود یک «علی سلیمانی» هستند و تفاوت در این است که بازیگران را بیشتر می‌شناسیم. حرفی برای گفتن نیست جز این که همه باید به فکر تأمین واکسن باشیم.»
انتهای پیام
نظرات