به گزارش ایسنا و به نقل از ساینس‌دیلی، پژوهشگران "دانشگاه ایلینوی در اربانا-شمپین"(UIUC) در بررسی جدیدی که روی ۱۰ مرد جوان سالم صورت گرفت، نحوه مصرف آمینواسید "لوسین" (Leucine) یا معادل دو مولکولی آن موسوم به "دیلوسین"(Dileucine) را که بر عضله‌سازی یا تجزیه عضله اثر می‌گذارد، مقایسه کردند. آنها دریافتند که دیلوسین، فرآیندهای متابولیک را تقویت می‌کند و ۴۲ درصد بیشتر از لوسین در رشد عضله تاثیر دارد.

"نیکلاس بورد"(Nicholas Burd)، سرپرست این پژوهش گفت: لوسین، "ایزولوسین"(Isoleucine) و "والین"(Valine) به خاطر مزایای خود در تقویت عضلات، آمینواسیدهای محبوب بدنسازان و علاقمندان به سلامتی هستند و مانند سایر آمینواسیدها، عناصر سازنده پروتئین‌ها به شمار می‌روند. لوسین مانند یک مولکول سیگنال‌دهنده عمل می‌کند که مسیرهای ساخت عضله را در سلول‌ها راه می‌اندازد.

وی افزود: فرآیند هضم کردن، پیوندهای شیمیایی میان آمینواسیدها سازنده پروتئین‌ها را می‌شکند و مولکول‌های کوتاه‌تری مانند آمینواسیدهای آزاد و "دی‌پپتیدها"(Dipeptides) را پدید می‌آورد. پژوهش‌های پیشین نشان داده‌اند که روده کوچک، دی‌پپتیدهایی مانند دیلوسین را سریع‌تر از نمونه‌های تک مولکولی جذب می‌کند.

بورد ادامه داد: تعداد کمی از پژوهش‌ها به بررسی این موضوع پرداخته‌اند که آیا دیلوسین موجود در رژیم غذایی، به عنوان دی‌پپتید وارد خون می‌شود یا ابتدا به دو مولکول لوسین تجزیه می‌شود اما هیچ پژوهشی، اثرات آن را بر عضله‌سازی و تجزیه عضله بررسی نکرده است.

آزمایشگاه "بورد"، یکی از چندین تجهیزات پژوهشی است که به بررسی متابولیسم پروتئین عضله در شرکت‌کنندگان انسان می‌پردازد.

شرکت‌کنندگان برای این بررسی، پس از ۱۲ ساعت گرسنگی به آزمایشگاه آمدند و ایزوتوپ‌های پایدار به آنها تزریق شد. این ایزوتوپ‌ها، کاوشگرهای شیمیایی هستند که به پژوهشگران امکان می‌دهند تا فرآیند تولید پروتئین عضله و تجزیه آن را ردیابی کنند. سپس، نمونه‌برداری از بافت عضلانی، از قسمت بالای ساق پا انجام شد.

بورد گفت: ما به شرکت‌کنندگان، دو گرم لوسین یا دو گرم دیلوسین دادیم و واکنش بازسازی عضلات آنها را به مدت سه ساعت بررسی کردیم. داده‌های این پژوهش، رمزگذاری شدند تا شرکت‌کنندگان و پژوهشگران ندانند که چه کسی لوسین و چه کسی دیلوسین دریافت کرده است. سه بافت‌برداری دیگر نیز طی ۳۰، ۶۰ و ۱۸۰ دقیقه پس از خوردن لوسین یا دیلوسین انجام شد.

وی افزود: ما دریافتیم هنگامی که شرکت‌کنندگان، دیلوسین مصرف می‌کنند، لوسین سریع‌تر از زمانی وارد خون می‌شود که شرکت‌کنندگان، لوسین را به تنهایی مصرف کرده‌اند.
سوال بعد این بود که آیا دیلوسین بر روند عضله‌سازی موثر است یا خیر.

بورد ادامه داد: ما مسیرهایی را که نشان‌دهنده روند عضله‌سازی هستند، از جمله تجزیه پروتئین را به عنوان بخشی از فرآیند بازسازی مورد بررسی قرار دادیم و هیچ تفاوتی در تجزیه پروتئین، میان مصرف لوسین به تنهایی و همراه با دیلوسین پیدا نکردیم اما در مورد ساخت پروتئین دریافتیم که دیلوسین، فرآیند عضله‌سازی را بیشتر از لوسین افزایش می‌دهد.

ساخت پروتئین عضلانی در افرادی که دیلوسین مصرف کرده بودند، ۴۲ درصد بیشتر از کسانی بود که فقط لوسین مصرف کرده بودند.

پژوهشگران نشان داده‌اند که پروتئین‌های حیوانی، بهترین منبع دیلوسین در رژیم غذایی هستند اما بورد باور ندارد که مردم باید مقدار زیادی پروتئین حیوانی مصرف کنند یا مکمل‌های دیلوسین را برای افزایش متابولیسم عضلانی به کار ببرند. وی در این باره گفت: این پژوهش فقط گام نخست به سوی درک نحوه استفاده بدن از دی‌پپتیدها به شمار می‌رود و تمرکز بر یک ماده مغذی، چشم‌اندازی در مورد تاثیر رژیم غذایی و الگوی غذا خوردن بر رشد عضلات ارائه نمی‌دهد.

بورد اضافه کرد: ما هنوز مکانیسمی را که دیلوسین به واسطه آن کار می‌کند، نمی‌شناسیم. این پژوهش فقط نخستین تلاش برای درک نقش این نوع پپتیدها در فیزیولوژی انسان است.
این پژوهش، در مجله "Applied Physiology" به چاپ رسید.

انتهای پیام