مشکلات مردم خوزستان با کاهش بارندگی ها در بهار و افزایش دمای هوا در تابستان افزایش یافته است. بارندگی ها در سال آبی امسال  ۳۰ تا ۴۰ درصد نسبت به میانگین سالانه کاهش داشته است. گرمای هوا و کشت شلتوک هم آب موجود را کم کرده به گونه ای که تالاب ها در حال خشک شدن بوده و آبی به دام ها نمی رسد. در بهار هم حدود۶۰ درصد ظرفیت سدهای استان خالی ماند. همه این شرایط مردم خوزستان را ناراضی کرده و به خیابان ها کشانده است.

البته سال هاست خوزستان در فصل گرما با مشکل کمبود آب مواجه است و آبرسانی به روستاها با تانکر انجام می شود ! اما امسال به خاطر گرمای شدید هوا و کمبود بارش ها این مشکلات بیشتر از قبل خود را نشان داده است، به گونه ای که اکنون ۷۰۰ روستای خوزستان با مشکل کمبود آب درگیر هستند.

در این بین اقداماتی هم برای حل این مشکلات آغاز شده است، اما این پرسش مطرح است که چرا از قبل برنامه ای جامع برای پیشگیری از این مشکلات نشد؟ در بهار که بارش ها کم شد آیا کسی از مسئولان کشوری و استانی به فکر امروز مردم خوزستان بودند؟ وقتی ظرفیت سدهای استان خالی ماند، آیا مسئولی دغدغه کمبود آب برای تابستان خوزستان را داشت؟ وزارت نیرو و وزارت کشور پیش بینی لازم را کردند؟ وزیر کشور و استاندار خوزستان اقدامی انجام دادند؟ فرمانداران که سال ها شاهد آبرسانی با تانکر هستند، هشداری برای امروز خوزستان دادند؟

روز گذشته هم تفاهمنامه ای به ارزش یکهزار و ۵۰۰ میلیارد ریال برای تامین آب بین ستاد اجرایی فرمان امام و دولت بسته شد  که ۵۰۰ میلیارد ریال از این مبلغ را ستاد اجرایی فرمان امام و هزار میلیارد ریال را دولت تامین می‌کند، اما این مبلغ چه زمانی تخصیص داده می شود؟ کار اجرایی چه زمانی شروع می شود و آب چه زمانی به این مردم تشنه می رسد؟ آیا امضای این تفاهم نامه مشکل امروز این مردم را حل می کند؟ چرا با وجود همه شواهد از افزایش مشکل کمبود آب، این تفاهم نامه چندین ماه پیش نوشته و کار عملیاتی آن شروع نشد؟

حتما باید کارد به استخوان مردم برسد و به خیابان بیایند و اعتراض کنند تا مسئولان متوجه درد مردم شوند؟ چرا این مسئولان قبل از اینکه مسایل اجتماعی، ابعاد امنیتی پیدا کنند به فکر نیستند؟ البته موضوع فقط خوزستان نیست. مشکلات کشور زیاد است اما چرا مسئولان به علاج واقعه پیش از وقوع اعتقادی ندارند؟

محسن فرامرزی خبرنگار سیاست داخلی ایسنا

انتهای پیام