به گزارش ایسنا، در ایران بعد از بروز همه‌گیری کووید-۱۹، سامانه ۴۰۳۰ به فوریت راه‌اندازی شد. در ارزیابی اولیه از عملکرد این سامانه، برخی مشکلات و نابسامانی‌ها دیده می‌شد. مواردی مثل پاسخ‌گویی‌های سلیقه‌ای افراد مستقر در مرکز، کمبود آموزش کافی بین پاسخگویان و ... که به عملکرد این سیستم پاسخ‌گو صدمه می‌زد.
به همین دلیل پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی تهران، با انجام یک مطالعه درس‌آموخته‌های حاصل از استقرار سامانه تلفنی ۴۰۳۰ را از دیدگاه مدیران و مشاوران بررسی کردند.
این مطالعه از طریق انجام مصاحبه با ۲۱ پاسخگوی سوالات مردمی و پنج مدیر اجرایی سامانه ۴۰۳۰ انجام شد. این مصاحبه‌ها حدود یک ماه بعد از راه‌اندازی سامانه (اواخر فروردین، اوایل اردیبهشت ۱۳۹۹) و در طی دو هفته صورت گرفت. پس از پیاده‌سازی مصاحبه‌ها، محتوای آن‌ها کدگذاری و دسته‌بندی شد.
شرکت‌کنندگان در این مطالعه از استان‌های مازندران، تهران، خراسان رضوی، سیستان و بلوچستان، کردستان، کرمانشاه، لرستان، قم، فارس، اصفهان، هرمزگان و بوشهر انتخاب شدند.
در فرآیند تحلیل محتوای مصاحبه‌ها، ۲۲۰ کد از مصاحبه استخراج شد که در پنج حیطه شامل ویژگی‌های برنامه، محیط درونی برنامه، محیط بیرونی برنامه، ویژگی‌های افراد درگیر در برنامه و روند اجرای برنامه بودند.
نتایج این مطالعه حاکی از این است که برنامه‌ریزی‌های اولیه، فرآیند جذب، ارزیابی و آموزش‌های اولیه و دوره‌ای اهمیت ویژه‌ای داشتند؛ ولی به دلیل تعجیل در شروع به کار سامانه، به طور مناسبی انجام نشد.
بر اساس نظر شرکت‌کنندگان در این تحقیق، تعامل داخلی (بین افراد، مدیران و مسئولان سامانه) و تعاملات با سایر سازمان‌های هم‌هدف در زمان انجام مطالعه ضعیف بود.
از دیدگاه مدیران اجرایی، مشارکت به معنای واقعی (مشارکت در تمامی سطوح برنامه‌ریزی، اجرا، ارزشیابی و تصمیم‌گیری) به درستی انجام نشد و همین امر مانع بزرگی بر سر راه بسیاری از فرآیندها و اقدامات مدیریتی و اجرایی سطوح میانی بود.
پژوهشگران این مطالعه می‌گویند؛ به نظر می‌رسد لازم بود با شروع اعلام همه‌گیری در چین و احتمال شیوع در سایر کشورها، برنامه‌ریزی‌های اولیه، بسترسازی، منابع انسانی و سایر فرآیندها با دقت بیشتری انجام شود.
با توجه به این‌که احتمال بروز بحران‌ها و شرایط مشابه در آینده وجود دارد، این محققان معتقدند: درس‌آموخته‌ها، راهنمای بسیاری از مدیران موفق پروژه‌ها هستند و به همین دلیل لازم بود نقاط قوت و ضعف و مشکلات این برنامه نیز شناخته می‌شد تا به دنبال آن، راهکارهای مناسب شناسایی شود و کارآیی این برنامه و برنامه‌های مشابه آتی را افزایش دهد.
در انجام این تحقیق مهناز آشورخانی، مرجان میرزانیا، مصطفی ملکی، محمدحسین تقدیسی و الهام شکیبازاده؛ پژوهشگران آموزش و ارتقای سلامت دانشگاه علوم پزشکی تهران مشارکت داشتند.
یافته‌های این مطالعه به صورت مقاله علمی با عنوان «درس‌آموخته‌های حاصل از استقرار سامانه تلفنی پاسخگوی مردمی در بحران همه‌گیری کووید-۱۹در ایران«۱۳۹۹» در فصل‌نامه تحقیقات نظام سلامت منتشر شده است.
انتهای پیام
نظرات