دکتر علیرضا شریفی یزدی در گفت‌وگو با ایسنا، همزمان با آغاز هفته ازدواج در خصوص چرایی فرار برخی جوانها از ازدواج، اظهار کرد: "تنوع طلبی" و عدم پایبندی و تعهد به یک شخص برای ازدواج، بیشتر در پسران دیده می‌شود. زمانی که ارتباط گیری برایمان آسان شده و از یک فرد به فرد دیگر این ارتباط را تغییر می‌دهیم؛ خود به خود دچار تنوع طلبی می‌شویم؛ به طوری که  آمادگی روانی زندگی با یک شخص برای تمام عمر در ما کاهش پیدا می‌کند.

این روانشناس اجتماعی با بیان اینکه ازدواج نیازمند داشتن شرایط اقتصادی، روحی و روانی است، این را هم گفت که گروهی از افراد شرایط اقتصادی و یا روحی و روانی ازدواج را ندارند اما ازدواج نکردن برخی دیگر تنها به دلیل عدم مسئولیت پذیری آنها است. 

شریفی یزدی عوامل اقتصادی را مهم ترین عوامل به تاخیر انداختن ازدواج جوانان در شرایط فعلی جامعه، دانست و ادامه داد: شیوه تربیتی که در خانواده و مدرسه برای بچه‌ها به کارگرفته‌ایم و مسئولیت پذیری فرزندان نیز از جمله عوامل مهم ازدواج کردن یا ازدواج نکردن آنها است. مهارت مسئولیت پذیری از جمله مهم ترین عوامل روانی است که تعیین می‌کند فرد تاهل را اختیار کند یا نکند. شیوه پرورش در درون خانواده و نظام آموزشی ما اثر مستقیم بر عدم تمایل جوانان حتی جوانان متمکن که شرایط اقتصادی خوبی دارند برای ازدواج، می‌گذارد.

وی با اشاره به آسان شدن ارتباط گیری دختران و پسران در جامعه امروزی و کاهش تمایل به ازدواج، تصریح کرد: در چنین شرایطی پسرها تمایل دارند سالیان طولانی با یک نفر دوست بمانند اما ازدواج نکنند. این امری اشتباه است که نخست دخترخانم ها مرتکب آن می‌شوند، چراکه تقریبا تمام خدمات را به پسر می‌دهند و اینگونه انگیزه ازدواج را از پسر می‌گیرند. از سوی دیگر برقراری رابطه طولانی مدت، افراد را برای یکدیگر عادی کرده و تمایل و انگیزه برای ازدواج به آن شکل لازم در افراد دیده نمی‌شود و معمولا پسرها انگیزه ازدواج با کسی که سالیان طولانی با او ارتباط دارند را از دست می‌دهند.

این روانشناس اجتماعی درباره پیامدهای دوستی‌های طولانی مدت میان دختران و پسران، تصریح کرد: نخستین پیامد آن عادی شدن افراد برای یکدیگر است چراکه تعهدی بین افراد نیست و  خیلی سریع این روابط بعد از چند سال از هم می‌پاشد. معمولا افراد به امید ازدواج، دوستی های بلند مدت را سپری می‌کنند درحالی که با ازدواج نکردن دچار سرخوردگی، یاس و ناامیدی می‌شوند. از سوی دیگر زندگی برایشان باری به هر جهت می‌شود. همچنین به دلیل اینکه از سنی به بعد نمی‌توانند ازدواج کنند، با افزایش سن هم انتخاب سخت می‌شود و هم پذیرش یک نفر در کنار خود کاری ناممکن است. در مجموع تمامی عوامل یاد شده منجر به تجربه شرایط نامناسب روحی و روانی برای افراد می‌شود.

به گفته شریفی یزدی، ازدواج امری چند بعدی است که در آن نیازهای عاطفی، روانی و اجتماعی و ... وجود دارد، از این رو نباید به دلیل "احتیاج"  ازدواج کرد بلکه به دلیل داشتن "شوق" و "اشتیاق" باید به فکر ازدواج کردن افتاد. از سوی دیگر در صورت نداشتن آمادگی روحی و روانی نیز باید ازدواج را به تعویق انداخت.

وی معتقد است که برای سوق دادن جوانان به سمت ازدواج، ابتدا باید دولت زمینه رکود اقتصادی و بیکاری و تورم را برطرف کند تا بتوان جوان را به سمت ازدواج حرکت داد.

شریفی یزدی با تاکید بر اهمیت پرورش فرزندان "مسئولیت پذیر" ادامه داد: افراد باید برای ازدواج آماده باشند و این آماده شدن از کودکی شکل می‌گیرد. از کودکی باید فرزندانمان را به سویی هدایت کنیم که در نهایت بخواهند ازدواج کنند، والدین باید لذت رابطه زن و مرد را به فرزند خود به صورت عملی بچشانند، والدین باید در خانواده به فرزند عشق دهند و برای این کار باید به همسر خود عشق دهند به طوری که بچه‌ها این عشق را ببینند. در چنین خانواده‌ای قدرت و زور و دشمنی و تحکم وجود نخواهد داشت. کارگاه‌های کوچک زود بازده نظیر برگزاری کارگاه هایی که نگرش جوانها را به ازدواج اصلاح کند نیز بسیار اهمیت دارد.

این روانشناس اجتماعی در بخش دیگر سخنان خود درباره تمایل جوانان به داشتن خانه‌های مجردی، ادامه داد: اغلب دختران به دلیل دور شدن از فضای تحکم آمیز، زورگویانه و مردسالارانه خانه یا مادرسالارانه (فضای تحکم آنیز از سوی مادر) تمایل به داشتن خانه مجردی دارند. اما اغلب پسرها جدای از مسائل یاد شده بیشتر برای انجام کارهای خاص، ایجاد یک پاتوق با دوستان و ایجاد مکان تفریحی به داشتن خانه مجردی تمایل دارند. متاسفانه کشور ما جزء معدود کشوری است که اماکن تفریحی مناسب سن جوانان در آن وجود ندارد یا نادر است و در نتیجه افراد مجبورند سبک زندگی خود را درون خانه ببرند که با حضور والدین این امر امکان پذیر نیست و در نتیجه به فکر تهیه خانه مجردی و استقلال هستند.

وی در پایان به معایب و محاسن خانه مجردی نیز اشاره کرد و افزود: یادگیری نحوه زندگی بدون والدین، استقلال، داشتن کسب و کار مستقل و مسئولیت پذیری از جمله محاسن داشتن خانه مجردی است اما  در کشورما  معایب خانه مجردی بیشتر از محاسن آن است. بسیاری از خانه‌های مجردی به ویژه برای پسرها اماکن کار خلاف اند. دلیل آن این است که بخاطر سخت گیری والدین، فرزندان به صورت فنر رها شده و افراطی عمل کرده و اینگونه بسیاری از جوانان در دامن کار خلاف سُر می‌خورند. البته در این میان اقلیتی هم هستند که سالم در خانه مجردی زندگی می‌کنند. خانه‌های مجردی از یک سو به دلیل مسئولیت پذیری و احساس نیاز به ازدواج منجر به افزایش تمایل به ازدواج می‌شوند و از سوی دیگر با توجه به دلایل ذکر شده می‌توانند نتیجه عکس داشته و افراد را از ازدواج دور کنند.

انتهای پیام