به گزارش ایسنا و به نقل از نانومگزین، نانوتله‌هایی که از "سلول‌های کروی ریه"(LSCs) ساخته شده‌اند، در یک آزمایش جدید توانستند به کروناویروس متصل شوند و آن را خنثی کنند تا بدین ترتیب، به پاکسازی ویروسی و کاهش زخم ریه ماکاک‌های مبتلا به کووید-۱۹ بپردازند. درمان با نانوتله‌ها توانست در برابر ظهور انواع ویروس، موثر واقع شود.

کروناویروس هنگامی به یک سلول وارد می‌شود که پروتئین خوشه‌ای آن بتواند به گیرنده موسوم به "ACE۲" روی سطح سلول متصل شود. یک ترکیب طبیعی که از سلول‌های بنیادی اپیتلیال ریه و سلول‌های مزانشیمی ساخته شده است، به بیان ACE۲ می‌پردازد و آنها را به وسایل نقلیه بی‌نقص برای فریب دادن ویروس تبدیل می‌کند.

"که چنگ"(Ke Cheng)، از پژوهشگران این پروژه گفت: اگر به پروتئین خوشه‌ای کروناویروس به عنوان یک کلید و به گیرنده ACE۲ سلول به عنوان یک قفل نگاه کنیم، کار ما با نانوتله‌ها، غلبه بر ویروس به واسطه قفل‌های تقلبی است تا ویروس نتواند قفلی را که امکان اتصال به سلول‌های ریه را فراهم می‌کند، پیدا کند. قفل‌های تقلبی، به کروناویروس متصل می‌شوند و از ورود و تکثیر آن در سلول‌ها پیشگیری می‌کنند. سیستم ایمنی بدن نیز بقیه مراقبت‌ها را انجام می‌دهد.

چنگ و همکارانش در "دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی"(NC State) و "دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل"(UNC-CH)، این ترکیب جدید را در نانوساختارهایی مجهز به گیرنده ACE۲ و پروتئین‌های ویژه روی سطح سلول ریه به کار گرفتند.

آنها تایید کردند که پروتئین خوشه‌ای به گیرنده‌های ACE۲ روی تله‌ها متصل شده و سپس یک نمونه کروناویروس را برای آزمایش روی یک مدل موش به کار گرفتند. تله‌ها به واسطه درمان استنشاقی به بدن رسانده شدند. نانوتله‌های به کار گرفته شده در موش‌ها پس از تزریق نخستین دوز، به مدت ۷۲ ساعت در ریه‌ها باقی ماندند و پاکسازی ویروس شبیه‌سازی شده را تقویت کردند.

نهایتا یک سازمان پژوهشی، یک بررسی آزمایشی را روی یک نمونه ماکاک انجام داد و دریافت که درمان استنشاقی با نانوتله‌ها، پاکسازی ویروس را تقویت می‌کند و التهاب و فیبروز را در ریه‌ها کاهش می‌دهد. اگرچه هیچ مسمومیتی در موش‌ها یا ماکاک‌ها مشاهده نشد اما برای انتقال این درمان به آزمایش‌های انسانی و تعیین دقیق نحوه پاکسازی نانوتله‌ها توسط بدن، بررسی‌های جدیدی مورد نیاز است.

چنگ گفت: این نانوتله‌ها در اصل ارواح سلولی هستند و یک دوز از ترکیب جدید می‌تواند حدود ۱۱ هزار نمونه از آنها را تولید کند. به کار گرفتن میلیون‌ها نمونه از این تله‌ها، سطح ناحیه اتصال تقلبی را برای به دام انداختن ویروس افزایش می‌دهد و کوچک بودن، آنها را به میان‌وعده‌های کوچکی برای درشت‌خوارها تبدیل می‌کند؛ در نتیجه این نانوتله‌ها به صورت کارآمد پاک می‌شوند.

پژوهشگران، سه مزیت نانوتله‌ها را مطرح کردند. نخست اینکه آنها را می‌توان به واسطه درمان استنشاقی، به صورت غیرتهاجمی به ریه‌ها انتقال داد. دوم اینکه از آنجا که هیچ موجودی در نانوتله‌ها زندگی نمی‌کند، می‌توان آنها را به راحتی در بلندمدت حفظ کرد. نهایتا این که نانوتله‌ها از قبل در سایر آزمایش‌های بالینی به کار می‌رفته‌اند؛ بنابراین احتمال استفاده از آنها در آینده نزدیک نیز افزایش می‌یابد.

این پژوهش، در مجله "Nature Nanotechnology" به چاپ رسید.

انتهای پیام