به گزارش ایسنا، به گفته متخصصان علوم پزشکی دانشگاه شفیلد، این مطالعه گامی مهم به سوی شناخت پیوند بین فعالیت‌های جسمانی سنگین و ابتلا به این بیماری زوال عصبی است.

در سال‌های اخیر شماری از ورزشکاران معروف در انگلیس مثل راب بارو، بازیکن لیگ راگبی، دودی ویر، بازیکن اتحادیه راگبی و استفن دربی، بازیکن فوتبال، تجربه‌ خود از ابتلا به بیماری نورون حرکتی را منتشر کرده‌اند.

با وجود یافته‌های این مطالعه، این متخصصان در عین حال تاکید کردند بیشتر افرادی که تمرینات ورزشی سنگین انجام می‌دهند، به بیماری نورون حرکتی دچار نمی‌شوند و ورزش برای سلامتی مزایای بسیاری دارد.

دکتر جاناتان کوپر ناک، یکی از نویسندگان این تحقیق، می‌گوید: مدتی بود که حدس می‌زدیم ورزش، عامل افزایش خطر ابتلا به بیماری نورون حرکتی باشد اما چنین پیوندی تاکنون مورد تردید بود. این بررسی مشخص کرد که ورزش سنگین و مکرر خطر ابتلا به بیماری نورون حرکتی در برخی افراد را افزایش می‌دهد. اما لازم است تاکید کنم که می‌دانیم بیشتر آن‌هایی که ورزش سنگین انجام می‌دهند، به بیماری نورون حرکتی مبتلا نمی‌شوند.

دکتر کوپرناک افزود: گام بعدی شناسایی افرادی است که اگر تمرینات ورزشی مکرر و سنگین انجام دهند، در خطر ابتلا به بیماری نورون حرکتی قرار می‌گیرند و نیز تعیین میزان افزایش خطر با انجام ورزش.

نورون‌های حرکتی مغز و نخاع، دستگاه عصبی و ماهیچه‌ها را به هم پیوند می‌دهند تا بدن بتواند حرکت کند و بیماری نورون حرکتی (ام‌ان‌دی) یا التهاب جانبی آمیوتروفیک (ای‌ال‌اس) بر آن‌ها اثر منفی می‌گذارد.

به گزارش ایندیپندنت، حدود ۱۰ درصد موارد ابتلا به بیماری نورون حرکتی ارثی است و علت  ۹۰ درصد بقیه هم کنش‌های پیچیده‌ی ژنتیکی و محیط‌ زیستی است که از آن‌ها شناخت کافی نداریم.

به گفته دکتر کوپر ناک، شناخت پیوند بین این عوامل بسیار ضروری است و به کشف درمان‌های جدید و راهبردهای پیشگیری از این بیماری کمک می‌کند.

انتهای پیام