مهدی کلاهی در گفت‌وگو با ایسنا درخصوص عملکرد شورای پنجم مشهد در حوزه محیط زیست، اظهار کرد: ما در دانشگاه فردوسی اتاق فکری را در رابطه با مسئله کمربند جنوبی تشکیل دادیم و تقریبا از همه نهادهای استانی و از هر قشری در این اتاق فکر حضور داشتند، نتیجه نظر جمعی بر این شد که پروژه کمربند جنوبی نمی‌تواند مسائل ترافیکی را حل کرده و به شهر خدمت کند؛ بنابراین تصمیم بر توقف این پروژه گرفته شد تا پس از ارزیابی‌های محیط زیستی و اجتماعی آن، در خصوص ادامه طرح تصمیم‌گیری شود.
وی با بیان اینکه «شهرداری و شورای شهر در انجام و اتمام این پروژه اصرار ورزیدند»، گفت: نظر مدیریت شهری بر این شد که این پروژه در هر صورت و با وجود نظرات موافق و مخالفی باید انجام شود و در کنار آن می‌توان به بحث ارزیابی محیط زیستی آن نیز پرداخت.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد افزود: چند سالی طول کشید تا شهرداری و شورای شهر صرفا صحبت‌ها و نظرات اتاق فکر و جامعه را بشنوند؛ حرف همه این بود که وقتی یک پروژه مخرب شناسایی شد، حتی اگر تاکنون میلیاردها تومان برای آن خرج شده است، باید از همان لحظه شناسایی زیان‌های آن متوقف شود.
کلاهی ضمن تاکید بر اینکه «هرچه به دنبال هزینه‌های دور ریخته شده برویم و آن را ادامه دهیم، به این معناست که باید هزینه‌های بیشتری را پرداخت کنیم»، گفت: ما به عنوان جمعی از کارشناسان جلساتی را هم با مسئولین شورای شهر داشتیم و درخواست کردیم که به این اتفاق نظر در دانشگاهیان، نهادهای مردمی، جامعه و نهادهای اداری در رابطه با مخرب بودن پروژه کمربند جنوبی توجه و طرح را متوقف کنند تا حداقل ارزیابی‌های محیط زیستی آن انجام گیرد.
وی ادامه داد: شورای شهر از ما مطالبی را خواستند و ما نیز مطالب را در اختیارشان گذاشتیم و به آن‌ها اطمینان دادیم که کمربندجنوبی راهکار مناسبی برای کاهش ترافیک شهری نیست و ما می‌توانیم با گفت‌وگو راهکارهای بهتری را برای این مسئله پیدا کنیم. انتهای کار به این نتیجه رسیدیم که انگار گوش شنوایی نیست و دوستان به هر صورتی تصمیم دارند طرح را پیش ببرند.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد با بیان اینکه «این مسئله چالش‌های زیادی را بین شورای شهر و جامعه محیط زیستی استان ایجاد کرد»، گفت: اصلا انتظار نداشتیم شورای شهر که قرار است خرد جمعی را به سیاست برساند، در مقابل یک سیاست اشتباه انقدر مقاومت کند. از سال ۹۶ که پروژه کمربند جنوبی توسط اتاق فکر و یاری دادستان محترم وقت متوقف شد
هنوز که هنوز است چالش‌های آن حل نشده است.
کلاهی در پاسخ به این پرسش که شورای شهر چه دلایلی برای پافشاری در امر اجرایی شدن این پروژه داشته است، بیان کرد: یکی از دلایل این است که معتقد هستند این طرح ۷ تا ۱۰ درصد ترافیک شهری کاهش پیدا کند. امروزه در دنیا در بحث مهندسی راه و ترافیک، اگر شما اظهار کنید که ایجاد و افزایش تعداد جاده‌ها باعث کاهش ترافیک می‌شود، قابل قبول نخواهد بود.
وی با اظهار به اینکه «این مسئله که شما بگویید طبق مطالعات جاده سازی ۱۰ درصد ترافیک را کاهش می‌دهد،کاملا اشتباه است »، توضیح داد: به طور مثال اگر شما کشورهای اسکاندیناوی را نگاه کنید، می‌بینید که اصلا به دنبال اضافه کردن جاده نیستند، بلکه در تلاشند تعداد خودروها را در شهر کاهش دهند و به همین منظور حمل‌ونقل عمومی و دوچرخه‌ها اولویت قرار می‌گیرد. این کشورها در تلاشند شهری بسازند که خودرو نداشته باشد، در حالی که دوستان ما به دنبال جاده‌سازی هستند. این مطالعات اشتباه است.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی با بیان اینکه «دلیل دیگر برای اصرار ورزیدن در انجام طرح کمربند جنوبی این است که می‌گویند تا به حال چندین میلیارد تومان خرج این پروژه شده است»، افزود: در اصطلاح می‌گوییم هر موقع ماهی را از آب بگیری تازه است؛ در یک پروژه اشتباه، هر زمانی که ماهی خودمان را از آب گل‌آلود بیرون بکشیم، این ماهی می‌تواند بیشتر سالم بماند. در اقتصاد مسئله‌ای وجود دارد، تحت عنوان هزینه‌های دور ریخته شده؛ به طور مثال ما پروژه‌ای را شروع می‌کنیم و وسط راه متوجه می‌شویم تصمیم اشتباهی بوده است؛ در همان لحظه باید پروژه را متوقف کنیم و از پرداخت هزینه‌های دور ریخته شده دیگر جلوگیری کنیم.
ساخت سد ۱۵ خرداد اشتباه بود/ این سد یک بار هم آبگیری نشده است
وی با اشاره به پروژه سد ۱۵ خرداد اظهار کرد: هرچه ما گفتیم جانمایی و ساخت این سد اشتباه است، توجهی نشد و الان سد ساخته شده، اما یک بار هم آبگیری نشده است. از این اشتباهات در مهندسی زیاد داریم که مهندسان اعتقاد دارند از آنجایی که پروژه اشتباه را شروع و هزینه زیادی کرده‌اند، باید تا انتها هم بروند و تمامش کنند. همین اشتباه در کمربند جنوبی هم اتفاق افتاد.
کلاهی با بیان اینکه «اگر قرار بر این است شورای شهر رابط جامعه با مسئولین باشد، باید این اشتباهات را می‌پذیرفت»، گفت: وقتی اتاق فکر استانی، کارشناسان و علاقه‌مندان محیط زیست، سازمان‌های مردم‌نهاد و همه و همه نظر بر این دارند که یک پروژه مخرب است، شورای شهر به احترام این نظر جمعی استانی باید این اشتباه را بپذیرد.
عملکرد شورای شهر در خصوص کمربند جنوبی و مطالعات محیط زیستی قابل دفاع نیست
وی ادامه داد: این یک نقطه ضعف است و بر همین اساس می‌توانیم بگوییم که عملکرد شورای شهر در خصوص کمربند جنوبی و مطالعات محیط زیستی قابل دفاع نیست.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد با اظهار به اینکه «بخشی از وظیفه شورای شهر این است که یک سری مطالعات کاربردی را انجام داده و تبدیل به سیاست کند و در نهایت آن را برای اجرایی شدن در اختیار شهرداری قرار دهد»، بیان کرد: ما باید بیاییم و ببینیم که این مطالعات چقدر توانسته به صورت کاربردی در زمینه محیط زیست به شهر کمک کند و یا اینکه چقدر دست مطالعات را باز گذاشته‌ایم تا در راستای رفع مشکلات محیط زیستی کنونی از جمله آلودگی هوا، آب، گرد و غبار، پسماندها و... عمل کند.
کلاهی تصریح کرد: شاید شدت این مشکلات کمتر شده باشد، اما همچنان وجود دارد؛ یعنی آن انتظاری که ما از شورای پنجم در جهت توجه و رفع این مسائل داشته‌ایم، برآورده نشده است. شاید این قضیه به ساختارهای اداری هم مربوط می‌شود.
ارتباط ساختارگرایی بین شورای شهر و متخصصان محیط زیست وجود نداشته است
وی در پاسخ به این پرسش که ارتباط شورای شهر با کارشناسان و متخصصان محیط زیست به چه صورت بوده است، اظهار کرد: ارتباط خیلی کم و بیشتر به صورت فردگرا و نه منسجم و ساختارگرا وجود داشته است؛ اگر به کشورهای توسعه یافته نگاه کنید، می‌بینید که برای هر موضوعی یک اتاق فکری دارند. این اتاق فکر از جامعه برخاسته و کارشناسان، علاقه‌مندان و دغدغه‌مندان دور هم می‌آیند و راجع به موضوعی صحبت می‌کنند، موضوع را تبدیل به یک اندیشه و تصمیم کرده و در نهایت آن را در اختیار مسئول اجرایی قرار می‌دهند.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد ضمن اشاره به اینکه «مسئول اجرایی از تصمیم‌هایی که توسط اتاق فکر انتخاب شده، تصمیمی که به توانایی‌ها و قابلیت‌های خودش نزدیک‌تر است را انتخاب می‌کند»، اظهار کرد: ما در مباحث آموزش شهروندی، محیط زیست، شهرسازی و سایر موضوعات هیچ اتاق فکری در شورای شهر نداریم؛ متاسفانه کسی که به عنوان مسئول انتخاب می‌شود، فکر می‌کند که تام الاختیار است و دانش همه‌چیز را دارد، در حالی که عضو شورای شهر، فردی است که به او یک قابلیتی داده شده و به نظرم تنها کاری که باید انجام دهد این است که بداند هیچ‌چیز نمی‌داند و باید از مجموعه افکار متضاد استفاده کند تا به یک تصمیم واحد شهری برسد.
شورای شهر اتاق فکر ایجاد کند
کلاهی ضمن بیان اینکه «من پیشنهاد می‌کنم شورای آینده حتما به سمت ایجاد اتاق فکر بروند»، گفت: متاسفانه ما در جامعه بیشتر فردگرا شده‌ایم و هر کسی در هر موضوعی دانشی را کسب می‌کند، تصور می‌کند که آن انتهای دانش است و می‌تواند بر اساس همان دانش محدود تصمیم‌گیری کند. ما در دانشگاه‌ها تخصص‌ها را خیلی ریز کرده‌ایم، در حالی که اگر به طور مثال من می‌آیم و در حوزه محیط زیست صحبت می‌کنم، باید حواسم به نیازهای اجتماعی، مسائل اقتصادی، حاشیه‌نشینی، کمبود آب، سیاست‌گذاری‌ها، قوانین و... باشد؛ یعنی همه مسائل را در کنار همدیگر ببینم.
وی ادامه داد: طبیعتا من این دانش را ندارم اینجاست که اتاق فکر شکل می‌گیرد و دانش‌ها و تخصص‌های مختلف وارد این اتاق فکر شده، موضوع و محوری به آن‌ها داده می‌شود و از این تفکرات متفاوت و گاها متضاد تصمیم‌هایی گرفته می‌شود. این تصمیم‌ها که بعدا در شورا مصوب و توسط شهرداری اجرا می‌شود، به نفع شهر و کشور عمل خواهد کرد.
امروزه اتاق‌های فکر حرف اول را در دنیا می‌زنند
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد با اظهار به اینکه «این مشکل نه تنها در سطح شهری و استانی، بلکه در سطح کلان هم وجود دارد»، افزود: ما در سطح کشوری هم اتاق فکری نداریم، درحالی که امروزه اتاق‌های فکر حرف اول را در دنیا می‌زنند و دولت‌ها و مجریان متوجه شده‌اند که دانش رفع خواسته عمومی را ندارند و بنابراین از اتاق‌های فکر استفاده می‌کنند.
کلاهی تصریح کرد: ما در این شورا خیلی تلاش کردیم بحث اتاق فکرها و مطالعات کاربردی را پیش ببریم. امسال در بودجه شهرداری بالغ بر ۸۸۰ میلیارد تومان برای تنظیف شهری در نظر گرفته شده است؛ این مبلغ کلان قرار است از جیب مردم برای تنظیف شهری خرج شود. درحالی که یک سری راهکارها و الگوهایی وجود دارد که باعث می‌شود نه تنها هزینه این مباحثی که در بودجه‌های کلان شهری در نظر گرفته شده است کاهش پیدا کند، بلکه بشود درآمدی هم از آن‌ها کسب کرد.
شهر گران مدیریت می‌شود/شهرداری چرا به فکر کاهش هزینه‌ها نیست
وی افزود: مسئله من این است که چرا شهرداری این هزینه‌های گزاف را پرداخت می‌کند، اما به فکر کاهش آن‌ها نیست. من ادعا می‌کنم که ما می‌توانیم هزینه‌های شهرداری را کاهش دهیم. شهر گران مدیریت می‌شود و در این صورت هزینه‌ها بر روی جامعه تحمیل و باعث بالا رفتن هزینه‌های زندگی و همچنین تراکم فروشی می‌شود. متاسفانه ما برای تفکر و خرد جمعی ارزش قائل نیستیم و هر کسی که تاکنون به عنوان مسئول انتخاب شده، تصور کرده که دانش کافی دارد و در نتیجه به محیط زیست آسیب زده است.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد با اشاره به توسعه مسیرهای دوچرخه و خرید دوچرخه‌های اشتراکی اظهار کرد: ما باید دست هرکسی را که در راه توسعه شهری به سمت حفاظت از محیط زیست قدم برمی‌دارد، به گرمی بفشاریم و برای این اقداماتی که صورت گرفته بسیار سپاسگزاریم.
کلاهی با بیان اینکه «در طرح‌هایی همانند توسعه دوچرخه‌های اشتراکی، بخشی از آن از سمت مدیریت شهری به خوبی صورت گرفته است و برای بخش‌های دیگر نیاز است که دیگر سازمان‌ها اجازه دهند»، توضیح داد: مثلا وقتی ما اعلام می‌کنیم که ۵۰ درصد جامعه حق دوچرخه‌سواری ندارند، عملا به این معناست که افزودن مسیرهای دوچرخه‌سواری نمی‌تواند برای جامعه کارساز باشد و اینجا بین سیاستی که اجرا شده و سیاستی که نانوشته وجود دارد، تضادی ایجاد می‌شود.
وی افزود: در خصوص این مباحث اجرایی، باید در اتاق فکری همه نهادهای موافق و مخالف به یک اجماع نظری برسند که اگر قرار نیست این سیاست به طور کامل اجرا شود، هزینه‌ای هم صورت نگیرد. شهرداری برای این موضوع اقدام بسیار خوبی انجام داده و هزینه کرده است، اما اینکه چقدر اجازه داده می‌شود تا جامعه از این هزینه استفاده کند، جای کار دارد.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد در خصوص ارتباط نهادهای تصمیم‌گیرنده توضیح داد: موضوع دیگری که این مدل کارهای سبز از جمله توسعه مسیرهای دوچرخه سواری و خطوط حمل و نقل عمومی را تحت محدودیت گذاشته این است که گاهی هر نهادی یک تصمیم خاصی می‌گیرد و تاثیرش را بر روی نهادهای دیگر یا در نظر نمی‌گیرد و یا خودش را به نوعی بالاتر می‌داند و می‌خواهد نهادهای دیگر آن تصمیم را به هر نحوی اجرا کنند.
کلاهی با اشاره به اینکه «۵۴ نهاد و سازمان در ایران در حوزه محیط زیست تصمیم‌گیرنده هستند»، گفت: گاهی وقتی یکی از سازمان‌ها تصمیم می‌گیرد، به ارگان‌های دیگر این تصمیم را اعلام نمی‌کند و نظر آن‌ها را در این خصوص جویا نمی‌شود. این نشان می‌دهد که چقدر امکان اینکه نهادهای مختلف در مقابل یکدیگر قرار بگیرند، وجود دارد؛ یعنی اگر قرار هست کار مثبتی در مباحثی مثل محیط زیست انجام شود، گاهی ممکن است درگیری‌های شدیدی را بین سازمان‌ها ایجاد کند.
وی با تاکید بر اینکه «همه این درگیری‌ها و فردگرایی‌ها به عدم وجود حکمروایی خوب برمی‌گردد»، خاطرنشان کرد: ما اگر بتوانیم اصول حکمروایی را که طبق مطالعاتمان حدود ۹ معیار از جمله شفافیت، جمع‌نگری، قانون‌مداری و... را شامل می‌شود، رعایت کنیم، به تمام این مشکلات کم‌کاری، غرب‌گرایی، هزینه‌بر بودن یا بی‌نتیجه بودن برخی از فعالیت‌ها و... پاسخ داده می‌شود.
ترافیک هم یک چالش اجتماعی است
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد با بیان اینکه «تفکری که امروزه وجود دارد، تخریب، سازه‌سازی و نگاه عمرانی را بیشتر می‌پسندد»، اظهار کرد: در حال حاضر یکی از چالش‌هایی که در جامعه وجود دارد، همین تفکر سازه‌ای است؛ به طور مثال تا بحث ترافیک پیش می‌آید فورا افراد به سمت ساخت دوربرگردان می‌افتند. ما سعی کرده‌ایم هر مسئله‌ای را از دید مهندسی حل کنیم، اما من معتقد هستم که حتی مسائلی مثل ترافیک هم یک چالش اجتماعی است و باید به تمام مسائلی که در جامعه وجود دارد از دیدگاه اجتماعی نگاه کنیم.
کلاهی در خصوص مسئله ترافیک توضیح داد: مثلا من می‌خواهم از دانشگاه فردوسی به حرم مطهر بروم؛ طبیعتا حساب و کتاب طرح ترافیک سمت حرم، ترافیک شدید مسیر و مشکلات پیدا کردن پارکینگ و هزینه‌های آن را می‌کنم. وقتی همه این مسائل را در نظر گرفتم به این نتیجه می‌رسم که بهتر است با اتومبیل شخصی نروم و به جای آن از حمل و نقل عمومی یا تاکسی استفاده کنم.
وی ادامه داد: اما شما تصور کنید که مهندسی آمده و جاده روگذری از دانشگاه به حرم ساخته است؛ بنابراین مسیر کوتاه و راحت می‌شود. طبیعتا هرکسی که باشد طی کردن این مسیر با اتومبیل شخصی را ترجیح می‌دهد. این تفکر مهندسی است.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد با بیان اینکه «موضوعات آنقدر به‌هم پیچیده است که صرفا نمی‌شود شهرداری و شورای شهر را مقصر دانست»، گفت: یک مجموعه‌ای از مقصران متشکل از شورای شهر، شهرداری، کارشناسان، مردم و حتی من دانشگاهی وجود دارد. طبیعتا آن کسی که در مقام بالاتر است می‌تواند بیشتر مقصر باشد.
۹۰ درصد پسماندها در مشهد دفن می‌شود/سوئد پسماند سایر کشورها را خریداری و بازیافت می‌کند
کلاهی یکی از چالش‌های مهم امروزه در حوزه محیط زیست را مدیریت پسماند دانست و گفت: طبق آخرین مطالعات من، قریب به ۹۰ تا ۱۰۰ درصد پسماند جمع‌آوری شده توسط شهرداری دفن می‌شود. این موضوع در دنیای کنونی جایی ندارد؛ کشورهایی هستند مثل سوئد که پسماند سایر کشورها را خریداری و بازیافت می‌کند. پسماند به طلای کثیف معروف است که می‌شود از آن درآمدزایی کرد، آنوقت ما افتخار می‌کنیم که بزرگترین لندفیل دفن پسماند کشوری را احداث کرده‌ایم.
وی با اظهار به اینکه «این اشتباه محض مدیریتی است که ما افتخار کنیم چاله‌ای را درست کرده‌ایم که در آن زباله بریزیم»، افزود: ما به جای اینکه بر روی بازچرخانی ۱۰۰درصد پسماند تمرکز کنیم، برای لندفیل هزینه کرده‌ایم. این مسئله کاملا با اصول مدیریت سبز، زیست‌پذیر بودن شهری و ثروتی به نام پسماند کاملا در تناقض است.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد با اشاره به اینکه «پسماند هزینه‌های زیادی را بر روی گردن شهروندان می‌اندازد»، گفت: بالغ بر ۹۰ تا ۱۰۰ درصد هزینه‌های شهرداری از جیب شهروندان مدیریت می‌شود؛ من برای آقای کلائی، شهردار محترم، هم نوشتم که ساخت لندفیل را افتخار ندانید، این موضوع اشتباه مدیریتی را می‌رساند و از ایشان خواستم بیایند و از طرح‌های بازیافت پسماند حمایت کنند.
کلاهی با تاکید بر نیاز جدی به شکل‌گیری بازار پسماند، گفت: چرا شهرداری میلیاردها تومان در بحث پسماند هزینه کند، درحالی که پسماند می‌تواند یک منبع درآمد باشد. افرادی هستند که می‌توانند در بحث پسماند سرمایه‌گذاری بکنند و شهرداری باید دست آن‌ها را باز بگذارد تا به ایجاد کارخانه و بازیافت بپردازند. شهرداری فقط باید تسهیل و نظارت کند.
وی با بیان اینکه «شهرداری در بحث‌های کسب درآمد که وارد می‌شود، بحث تضاد منافع را ایجاد می‌کند»، اظهار کرد: این موضوع را باید به بازار بسپریم و مقررات را تسهیل کنیم. یکی از دوستان می‌خواستند برای کارخانه خود، یک صفحه خورشیدی نصب کنند که بعدا متوجه شدند علاوه بر هزینه خیلی کلان، باید از ۵۰ نهاد برای این کار مجوز می‌گرفتند. چرا ما باید چنین سیاست‌هایی داشته باشیم و چرا این بوروکراسی را آنقد حجیم کرده‌ایم که فلج‌کننده هر نوع خلاقیت و کارآفرینی است؟ این نشان می‌دهد که سرمایه نمی‌تواند در کشور بماند و فرار می‌کند.
کلاهی تصریح کرد: شورای شهر اگر می‌خواهد در مباحث محیط زیستی فعالیت داشته باشد، باید خلاقیت و کارآفرینی را تسهیل کند و نباید اجازه دهد شهرداری خودش وارد کاری شده و به منفعتی برسد.
شورای شهر باید تفویض اختیارات انجام دهد/ مدیریت شهری عملا خود را فلج کرده است
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد با تاکید بر اینکه «شورای شهر باید تفویض اختیارات انجام دهد»، گفت: تمام مسئولیت‌ها یک جا جمع شده و در اختیار مدیریت شهری قرار گرفته است. با این مشغله‌هایی که وجود دارد، مدیریت شهری عملا خود را فلج کرده است؛ یعنی اجازه نمی‌دهد که به کاربرد و کارایی یک پروژه بپردازد. خودش هم معمولا تخصصی در همه زمینه‌ها ندارد و پروژه‌ها معمولا به سمت لابی‌گری می‌رود.
باید حواسمان به هوای طبیعتی که بین ما و ترکمنستان است، باشد
وی ضمن اظهار به اینکه «یک مجموعه‌ای از اقدامات نیاز است تا بتواند مشکلات شهری را حل کند که من آن را در اصطلاح حکمروایی خوب تجمیع می‌کنم»، بیان کرد: گاهی گرد و غبارهایی که در مشهد وجود دارد از ترکمنستان می‌آید؛ یعنی اگر ما بخواهیم در مشهد هوای خوبی داشته باشیم، باید حواسمان به هوای طبیعتی که بین ما و ترکمنستان است، باشد. به طور مثال می‌توانیم در ارتفاعات آنجا پوشش گیاهی ایجاد کنیم تا مانعی برای گرد و غباری که از آنجا بلند می‌شود، باشد.
کلاهی ادامه داد: همچنین مشهد که یکی از کلان‌شهرهایی است که بزرگترین حاشیه‌نشینی را دارد، حتی نسبت به زابل هم مسئول است؛ بنابراین ما باید سیستمی فکر کنیم و مدیریت شهری نباید تصور کند که صرفا مسئول یک خط مرزی است.
نیاز داریم که کشور فدرالی مدیریت شود
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد با بیان اینکه «ما نیاز داریم که کشور فدرالی مدیریت شود»، توضیح داد: تصمیماتی که در شرایط و محیط تهران گرفته می‌شود، مختص همان محیط است و با شرایط سایر استان‌ها از جمله سیستان و بلوچستان کاملا متفاوت است؛ به طور مثال ما در گیلان ۲۰۰۰ میلیمتر و در کویر ۱۵۰ میلیمتر بارندگی داریم؛ بنابراین نمی‌شود سیاستی را تعیین کنیم که در کل کشور اجرایی شود.
وجود نداشتن نگاه‌های آمایش سرزمین، یکی از دلایل مشکلات در محیط زیست
وی تاکید کرد: ما نیاز داریم جهانی فکر کرده و منطقه‌ای عمل کنیم؛ در حال حاضر نگاه‌های آمایش سرزمین وجود ندارد و همین دیدگاه باعث می‌شود هزینه‌ها، چالش‌ها و مشکلات زیادی در مباحث محیط زیستی داشته باشیم.
کلاهی با اشاره به اینکه «استان‌های کشور باید بر اساس مرزهای حوضه آبخیز برنامه‌ریزی می‌شدند»، اظهار کرد: وقتی مرزهای سیاسی ما بر اساس مرزهای حوضه آبخیز نیست، به این معناست که ما نمی‌توانیم یک مدیریت جامع حوضه آبخیز داشته باشیم. ما باید مرزهای سیاسی، مقرراتی و طبیعی را با یکدیگر منطبق کنیم و سپس برای هر استان به صورت فدرالی و ایالتی یک مجلس شکل بگیرد تا در استان با یک خرد جمعی حاکمیت کند.
عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد در پاسخ به این سوال که مسئله مهمی که شورای آینده باید به آن توجه کند چیست، گفت: شهرداری و شورای شهر باید اقدام به ایجاد اتاق فکرها و تفویض اختیارات کنند. تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری باید متفاوت باشد؛ تصمیم‌سازی به این معناست که به طور مثال اگر می‌خواهند اقدامی در زمینه جاده‌سازی انجام دهند، در ابتدا نظر اعضاء اتاق فکر را بپرسند. اتاق فکر نه به صورت یک گروه محدود، بلکه تیم‌هایی استانی مدتی بر روی مسئله کار و تحقیق انجام داده و تصمیماتی را می‌سازند. در نهایت این تصمیمات به شورای شهر و شهرداری ارائه شده و آن‌ها تصمیم‌گیری می‌کنند. هر تصمیمی که به سیاست‌های خودشان نزدیک‌تر بود را انتخاب و اجرایی کند.
کلاهی با بیان اینکه «شورای شهر فقط باید به عنوان یک رابط و تسهیل‌گر عمل کند»، گفت: تسهیل‌گر دانش خودش را عملی نمی‌کند، بلکه ارتباط ایجاد کرده و منافع و مذاکره برد برد را در نظر بگیرد؛ بنابراین تصمیم‌سازی باید به دست جامعه و تصمیم‌گیری توسط مسئولین صورت گیرد.
انتهای پیام
نظرات