به گزارش ایسنا، یکی از عوارض بالا بودن سطح قند خون، "نوروپاتی دیابتی" است که بر اثر آن عصب های ارسال کننده سیگنال از دست ها و پاها آسیب می بینند.

نوروپاتی دیابتی می تواند باعث بی حسی یا سوزن سوزن شدن دستها، پاها و انگشتها شود. علامت دیگر آن احساس درد و سوزش است. احساس درد ممکن است در ابتدا خفیف باشد اما با گذشت زمان می تواند بدتر شده و به سمت پاها یا بازوها گسترش پیدا کند. راه رفتن می تواند دردناک باشد و حتی لمس نرم ترین سطوح نیز غیر قابل تحمل است.

حدود ۵۰ درصد از بیماران مبتلا به دیابت ممکن است درد عصبی را تجربه کنند. آسیب عصبی می تواند بر کیفیت خواب و زندگی بیمار تاثیر گذاشته و همچنین می تواند باعث افسردگی شود.

روشهای درمان نوروپاتی دیابتی

عصبهای آسیب دیده جایگزین نمی شوند. با این حال، روش هایی وجود دارد که می توان با کمک آنها از آسیب بیشتر جلوگیری کرده و درد را تسکین داد.

ابتدا لازم است قند خون بیمار کنترل شود تا آسیب وارد شده به اعصاب پیشرفت نکند. ضرورت دارد بیمار در مورد تعیین سطح قند خون و نحوه کنترل آن آموزش کافی ببیند.

رژیم های غذایی، ورزش و دارو برای کاهش قند خون در یک محدوده سالم به کار گرفته شود. همچنین سایر فاکتورهای خطرزا که می تواند علائم دیابت را تشدید کند، مانند وزن بالا و استعمال سیگار کنترل شود و در صورت لزوم در مورد روش های موثر برای کاهش وزن یا ترک سیگار با پزشک مشورت شود.

مصرف داروهای مسکن

ممکن است پزشک مصرف برخی مسکن ها مانند استامینوفن، آسپرین یا ایبوپروفن که بدون نسخه در دسترس است را توصیه کند اما می تواند عوارض جانبی داشته باشد. برای کنترل علائم می توان برای مدت کوتاهی از دُز کم دارو مصرف کرد.

داروهای افسردگی

داروهای افسردگی همانگونه که از عنوان آن مشخص است معمولا برای درمان اختلال افسردگی توصیه می شوند با این حال می توان از این داروها برای درمان درد عصب دیابتی استفاده کرد زیرا این داروها در عملکرد مواد شیمیایی در مغز که باعث احساس درد می شوند، مداخله می کنند. در عین حال مصرف برخی از این داروها می تواند با عوارض جانبی همچون خشکی دهان، احساس خستگی و تعریق همراه باشد.

داروهای ضد تشنج

داروهایی که برای جلوگیری از حملات صرعی استفاده می شوند نیز می توانند به تسکین دردهای عصبی کمک کنند. این داروها شامل پرگابالین، گاباپنتین و کاربامازپین است. عوارض جانبی آنها نیز شامل خواب آلودگی، ورم و سرگیجه است.

فیزیوتراپی

برخی از درمان های فیزیوتراپی، مانند شنا می تواند به درمان نوروپاتی دیابتی کمک کند. تمرینات کم برخورد (Low-impact) موثرتر هستند زیرا تمرینات با شدت زیاد می تواند باعث بی حسی عصبی شوند.

به گزارش ایسنا به نقل از هلث لاین، در عین حال به منظور برخورداری بیشتر از تاثیرات مثبت فیزیوتراپی و نیز به منظور جلوگیری از آسیب دیدگی بیشتر اعصاب، ضرورت دارد به یک فیزیوتراپ متخصص مراجعه شود که با نوروپاتی و دیابت نیز آشنایی داشته باشد.

انتهای پیام