سید هاشم مرتضویان به ایسنا می‌گوید: این مصوبه چیز جدیدی نیست. در گذشته و در دولت‌های قبلی هم این مبحث، تحت عناوین گوناگون مطرح‌شده و اگرچه تصویب چنین مصوبه‌ای آن هم در سطح هیأت دولت می‌تواند خبر خوبی برای سینمای مستند باشد، اما درصورتی‌که ساز و کارها و کارشناسی‌های لازم در خصوص عملیاتی شدن آن مسیر درست را طی نکند، صرفاً باعث ایجاد یک رانت پول‌ساز برای تعدادی اندک و سرخوردگی مستندسازان، خصوصاً مستندسازان صنعتی خواهد شد.

 او تأکید می‌کند که این مصوبه نباید روزنه‌ای برای کسب درآمد اندک افرادی شود که به‌جای تخصص به مدیران روابط عمومی دستگاه‌های دولتی متصل هستند.

این کارگردان، که سال‌ها در زمینه‌ی سینمای مستند صنعتی فعال بوده، در پاسخ به این سؤال که «چگونه می‌توان بهترین بهره‌وری را از این مصوبه برای مستندسازان داشت؟»، توضیح می‌دهد: به نظرم چالش‌های زیادی در مسیر این مصوبه وجود دارد؛ نکته‌ی اول اینکه مشخص نیست ضمانت اجرایی و سازوکارهای لازم، جهت واگذاری پروژه‌های بزرگ به اهل‌فن این رشته چیست؟ یعنی چطور می‌توان تضمین کرد که مدیران روابط عمومی دستگاه‌های اجرایی، به‌جای شایسته‌سالاری و تخصص سنجی بر اساس سلایق یا روابط عمل نکنند؟

مرتضویان می‌افزاید: نکته‌ی دوم اینکه مستندسازی صنعتی یک تخصص حرفه‌ای در سینمای مستند است و از بدو اختراع سینما، صاحبان صنعت پیوندی پررنگ با سینما داشته‌اند، اما الزاماً هر مستندسازی، مستندساز صنعتی نیست.

او تصریح می‌کند: بارها شاهد بوده‌ام مستندسازانی که جوایز زیادی در داخل و خارج گرفته‌اند، در این عرصه عملاً تخصصی نداشته و هنگام پذیرش سفارش، باعث اتلاف بودجه و هزینه برای کارفرماهای خود شده‌اند. این شاخه از مستندسازی، تبحر و تخصص خاص خود را لازم دارد و تنها مستندسازان صنعتی، قدرت آن را دارند که هم توقعات کارفرما را اجرایی کنند و هم از جنبه‌های آرتیستی و سینمایی به یک موضوع نزدیک شوند.

این مستندساز ادامه می‌دهد: نکته‌ی سومی که به ذهنم می‌رسد این است که این مصوبه نباید مستندساز را صرفاً تبدیل به یک نیروی سمعی و بصری برای کارفرما کند. خاصه آن که در هر سازمانی یک واحد سمعی و بصری وجود دارد. اگرچه برآوردن خواسته‌های کارفرما در قراردادهای منعقدشده الزامی است، اما شیوه‌ی بیان یا پرداخت سینمایی و هنری فیلم مستند بر عهده مستندساز است و این، مسئولیت سنگینی برای کارگردان ایجاد خواهد کرد.

«نظر شما درباره‌ی اجرایی شدن این مصوبه برای سینمای مستند اصفهان چیست؟» مرتضویان در پاسخ به این سؤال می‌گوید: به شرطی که سازوکارهای مناسبی از طرف دستگاه‌های دولتی شکل بگیرد، سینمای مستند صنعتی شهر اصفهان رونق خوبی خواهد گرفت.

او خاطرنشان می‌کند: اصفهان یک کلان‌شهر در حوزه‌های مختلف خصوصاً صنعت است و بر هیچ‌کس پوشیده نیست که حضور صنعت در یک منطقه، چه تبعات مثبت و منفی‌ای از خود به‌جا می‌گذارد؛ از زمان ایجاد کارخانه‌های ریسندگی و بافندگی، مسائل زیست‌محیطی، کمبود آب و افزایش جمعیت ازجمله تبعات منفی حضور صنعت در اصفهان بوده، اما در کنار آن تولید علم، تخصص سازی، ایجاد ثروت در حوزه‌های بالادست و پائین‌دست و اشتغال پایدار توسط صنعت را هم باید پیش چشم ‌داشت. در حال حاضر سفره صنایع مادر، نظیر ذوب‌آهن یا فولاد مبارکه در بیشتر خانواده‌های اصفهانی پهن است.

این مستندساز صنعتی ابراز امیدواری می‌کند که این مصوبه‌ی جدید، صنایع بزرگ دولتی و نیمه‌دولتی اصفهان را ملزم به استفاده از مستندسازان متخصص صنعتی کند، چراکه به دلیل توجه ناکافی مجموعه‌های روابط عمومی ارگان‌ها و نهادهای دولتی و نیمه‌دولتی به این تخصص ویژه، تعداد انگشت‌شماری مستندساز صنعتی به معنای علمی در اصفهان وجود دارند.

مرتضویان، اجرای این مصوبه را روزنه‌ی امیدی برای بازگشت رونق و شکوفایی به عرصه‌ی مستندسازی صنعتی می‌داند و آرزومند است که نسل جوانی از علاقه‌مندان واقعی این شاخه‌ی مستندسازی، با اجرای صحیح آن پا به میدان بگذارند.

انتهای پیام