محمد سلیمانی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: هر مسئله‌ای که ارتباط زبانی و گفتاری فرد ( چه کودک و بزرگسال) را متاثر می‌کند، باید تحت درمان قرار بگیرد اما گاهی باید چند کار برای بهبود شخص انجام شود مثلا در ابتدا فرد تحت جراحی قرار گرفته و آن‌گاه مداخلات گفتاردرمانگر صورت بگیرد.

این گفتار درمانگر با بیان اینکه افراد عادی به لحاظ ذهنی و شناختی مشکلی ندارند، یادآور شد: افراد عادی نیز ممکن است بر اثر یک‌سری اتفاقات دچار اختلالات گفتاری شوند، باید گفت درمان اختلالات گفتاری در افرادی که به لحاظ ذهنی طبیعی هستند، راحت‌تر صورت می‌گیرد.

سلیمانی با تاکید بر اینکه درمان اختلالات گفتاری در هر سطحی از زبان و در هر سنی باید صورت بگیرد، گفت: تشخیص زودهنگام در کودکان یک امتیاز است و به تاخیر انداختن آن مشکلاتی را ایجاد می‌کند اما بسته به زمان شروع اختلال گفتاری، مشاوره‌ها و درمان‌ها متفاوت است.

وی با بیان اینکه منشا اختلالات زبانی و گفتاری مغز است، گفت: اتفاقاتی مانند تصادف، ام اس، پارکینسون و ... مشکلات خاص خود را دارند، اگر در حادثه‌ای ضربه به سر وارد شود بسته به محل ضربه تظاهرات گفتاری متفاوت است، مثلا ممکن است صدا دچار گرفتگی شود و حتی بلع دچار مشکل شود، افراد مبتلا به ام اس نیز دچار شلی عصبی عضلانی شده و ممکن است تنفس و صداسازی در آنان مختل شود، افراد مبتلا به پارکینسون نیز ممکن است در بلع و تنفسشان دچار مشکل شوند و خش‌دار صحبت کنند.

این گفتاردرمانگر تاکید کرد: بزرگسالی که در کودکی مشکل گفتار پیدا نکرده و در بزرگسالی گرفتار اختلال در تکلم شده، این مشکل به‌صورت اکتسابی برایش پدید آمده که از جمله آن‌ها می‌توان به ضربه‌ به سر، سکته و ... اشاره کرد.

سلیمانی به نقش حوادث روحی در اختلالات تکلم اشاره و بیان کرد: ممکن است اتفاقی به لحاظ روحی و عاطفی برای شخصی دردناک و سنگین باشد و نتواند آن را تحمل کند بنابراین دچار اختلال در گفتار شود، یا شخص در کودکی دچار لکنت بوده که پس از مدتی بهبود یافته و مجدد در بزرگسالی تظاهر پیدا کرده است.

وی اظهار کرد: در صورت وقوع اختلال گفتار در بزرگسالان، این مسئله نسبت به کودکان شدیدتر است و با علائم فیزیکی مانند پلک زدن و فشار آوردن به دست خود را نشان می‌دهد.

این گفتاردرمانگر در ادامه اظهار کرد: افراد بر اساس ضریب هوشی طبقه‌بندی شده، اگر افرادی در طیف استثنائی قرار گرفته و دارای عقب‌ماندگی شدید باشند ممکن است فرد تکلم نداشته باشد و در اصطلاح دارای زندگی نباتی است، در زندگی نباتی فرد کارهای روزمره خود را نمی‌تواند انجام دهد و ارتباط برقرار کند.

وی افزود: اگر در دوران بارداری مادر، رشد جسمانی و روانی جنین به‌درستی شکل نگرفته باشد، نوزاد استثنایی ممکن است لکنت، صدای گرفته و ... داشته باشد.

سلیمانی بیان کرد: ممکن است کودک در خانواده‌ای به دنیا آید که همه کم‌حرف هستند، بنابراین گفتار را به‌اندازه لازم دریافت نمی‌کند و به اصطلاح به لحاظ گفتاری فقیر می‌شود، باید گفت این افراد به درمان جواب مثبتی می‌دهند زیرا پایه گفتار را دارند.

وی خاطرنشان کرد: بر اثر اشتباهات مادر ممکن است کودک یک‌سری از صداها را اشتباه بیان کند، مثلا مادر کودک را تشویق کند که به کلمه اسب، « ابس» بگوید، البته باید گفت که در جابجایی رشدی این اشتباهات توسط کودک طبیعی است اما اگر مادر کودک را تشویق کند، آن کلمه ممکن است در ذهن کودک باقی بماند.

این گفتاردرمانگر اظهار کرد: برخی از کودکان ممکن است به لحاظ ذهنی سالم بوده اما به لحاظ ژنتیک مستعد لکنت باشند یا ضایعه روحی کودک را مستعد لکنت کند و یا ممکن است کودکی به لحاظ ذهنی سالم باشد اما ارتباط عصب و عضله در سیستم گفتاری وی دچار مشکل باشد و شکایت خانواده بر این باشد که گفتار کودک قابل فهم نیست.

سلیمانی درخصوص خش‌دار شدن صدا، تصریح کرد: کودکان نرمال می‌توانند بر اثر جیغ زدن دچار مشکلات صدایی شوند و در حنجره آنان ضایعاتی ایجاد شود بنابراین کیفیت صدا مخدوش شود.

وی درباره شکاف کام و لب و تاثیر آن در گفتار توضیح داد: در مشکل مادرزادی و ژنتیکی شکاف کام و لب، لب فوقانی و بینی به هم متصل هستند، این مسئله کیفیت و رسایی صدا را کاهش می‌دهد، در ابتدا باید کودک تحت عمل جراحی قرار بگیرد، آن‌گاه زیر نظر گفتاردرمانگر درمان شود.

این گفتاردرمانگر درخصوص آغاز تکلم در کودکان توضیح داد: نخستین تلاش‌های گفتاری در کودکان باید از دو تا سه ماهگی در کودکان شروع شود، یک‌سری صداهای خلفی مانند «خ ، ق» طی دو تا چهار ماهگی بیان می‌شود، در فاصله چهار تا شش ماهگی نیز معمولا یک‌سری صداهای جلویی مانند «بَ بَ ، دَ دَ» تولید می‌شود.

سلیمانی ادامه داد: کودک نخستین کلمات معنی‌دار را در یک سالگی بیان می‌کند، کلمات روتین و عینی را تا دو سالگی بر زبان می‌آورد و پس از دو سالگی شروع به ساختن جملات دوکلمه‌ای و سه‌کلمه‌ای می‌کند، از این سن تا رسیدن به مدرسه به یک کاربر حرفه‌ای گفتار و زبان تبدیل می‌شود.

وی در پایان تاکید کرد: کودک در هنگام صحبت باید به چهره والدین و بزرگسالان نگاه کند، لبخند بزند گریه‌های طبیعی داشته باشد و اشیاء را دنبال کند، باید گفت که جدی گرفتن مسائل گفتاری مهم است مثلا کودک یک ساله شده و هنوز کلمه نمی‌گوید در اینجا است که باید تحت مداخله درمانی قرار بگیرد.

انتهای پیام