به گزارش ایسنا، نقش کارگران در اقتصاد کشور بر کسی پوشیده نیست، اگر کارگران نبودند قطعا کشور با مشکلات متعدد در تولید، انجام پروژه‌های عمرانی و کارهای خدماتی روبرو می‌شد، اما متاسفانه آن‌گونه که باید به مشکلات این قشر از جمله بیمه، سختی کار، قراردادهای موقت، حقوق ناچیز، نداشتن امنیت شغلی و ... توجه چندانی نمی‌شود.

قشر مظلوم و زحمت‌کش کارگر در این روزهای کرونایی دغدغه حفظ سلامت به سایر دغدغه‌ها و مشکلاتشان اضافه شده است و در حال حاضر از نظر معیشتی شرایط سختی را تحمل می‌کنند، رشد و شکوفایی اقتصادی جامعه امروز مدیون تلاش‌های جامعه کارگری در کشور است، اما متاسفانه در تخصیص امکانات آن‌گونه که باید به این قشر توجه نشده و نمی‌شود.

بسیاری از کارگران امروز با کابوس تعدیل نیرو و اخراج دست و پنجه نرم می‌کنند، برای این که همین حقوق اندک که حتی کفاف زندگیشان را نمی‌دهد را از دست ندهند، مجبور هستند در مقابل مشکلاتشان سکوت و شرایط کاری سخت و طاقت‌فرسا را به هر نحوی تحمل کنند و روزگار بگذرانند.

کارگران در ماراتن رسیدن به خط فقر عقب هستند و همیشه پایین خط فقر مانده‌اند، این مسئله موجب می‌شود که وضعیت معیشتی این قشر روز به روز بدتر شود و متاسفانه صدای اعتراض این قشر نیز به جایی نمی‌رسد، گاهی اخباری مبنی بر اعتراضات کارگری در سراسر  کشور نسبت به وضعیت کاری، حقوق، بیمه و ... شنیده می‌شود، اما به‌نظر می‌رسد هیچ نهادی خود را مسئول حل این مشکلات نمی‌داند و این اعتراضات پس از مدت کوتاهی به فراموشی سپرده می‌شود.

حقوق کارگران جوابگوی نیازهای معیشتی آن‌ها نیست 

صداقت یکی از کارگران شاغل در واحد تولید موادغذایی در شهرستان بروجن در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به اینکه به‌علت بیماری کرونا و تحریم‌های اقتصادی اکثر واحدهای تولیدی وضعیت مطلوبی ندارند، اظهار کرد: باتوجه به اینکه تولید کم شده است و حقوق کارگران طبق مصوبه دولت باید افزایش پیدا کند، برای کارفرما مقدور نیست که این افزایش حقوق را به‌طور کامل اعمال کند.

وی افزود: برای اینکه کارفرما بتواند در این شرایط کرونایی و مشکلات موجود در واحد تولیدی حقوق کارگر را افزایش دهد، باید تعداد کارگران خط تولید را به حداقل برساند، با این شرایط اقتصادی و افزایش شدید قیمت‌ها این افزایش ناچیز حقوق نیز جوابگوی نیاز و هزینه‌های معیشتی کارگران و خانواده‌های آن‌ها نیست.

صداقت گفت: باتوجه به اینکه من در شرکت تولید موادغذایی کار می‌کنم، امکان انجام دورکاری وجود ندارد و تمامی کارگران باید در محل کار حاضر باشند، در بین کارگران ماسک، دستکش و محلول ضدعفونی توزیع می‌شود، اما در خط تولید کارگران باید در کنار یکدیگر بایستند و کار کنند که امکان رعایت فاصله اجتماعی وجود ندارد.

این بانوی کارگر عنوان کرد: تلاش می‌شود که پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کنیم، اما ممکن است برخی از کارگران در بیرون از مجموعه تولیدی پروتکل‌ها را رعایت نکنند و در صورت ناقل بودن این ویروس را به سایرین در محیط کار انتقال دهند.

وی با اشاره به اینکه شرایط کرونا فعالیت بانوان در واحدهای تولیدی را با چالش‌های جدی مواجه کرده است، توضیح داد: با تعطیلی مدارس و مهدهای کودک، بانوانی که دارای فرزند کوچک و یا محصل هستند و باتوجه به اینکه بیش‌تر یک یا دو روز در ماه نمی‌توانند از مرخصی استفاده کنند، در این ایام با مشکلات بسیاری مواجه شدند.

کارگران امنیت شغلی ندارند

 روستایی یکی دیگر از کارگران شاغل در واحد صنعتی واقع در شهرستان کیار در گفت‌وگو با ایسنا با تاکید بر اینکه کارگران امنیت شغلی ندارند، اظهار کرد: عموما قراردادهای منعقد شده با کارگران در واحدهای تولیدی شش ماهه، سه ماهه و گاهی یک ماهه است، باتوجه به این که مهلت قراردادها معیین است وقتی کارگر تعدیل می‌شود، اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی نمی‌تواند حمایت چندانی از کارگر داشته باشد.

وی با بیان اینکه در دو دهه گذشته در واحدهای تولیدی بسیاری مشغول به‌کار بودم، گفت: معمولا وضعیت کارگران شاغل در واحدهای تولیدی بزرگ تحت نظارت نهادهای بزرگ از سایر واحدهای خصوصی بهتر است و از طرفی دولت به‌عنوان یک کارفرما عموما از کارفرمایان حمایت می‌کند تا قشر کارگر.

روستایی ادامه داد: امسال افزایش حقوق کارگران ابلاغ شد، اما این افزایش حقوق متناسب با تورم موجود در جامعه و هزینه‌های گزاف خانوارها نیست، متاسفانه پرداختی برخی از کارگران بسیار پایین است و آن‌ها محتاج نان شب‌شان هستند و همین حقوق ناچیز نیز با تاخیر چند ماهه پرداخت می‌شود، وقتی به‌علت شرایط اقتصادی خط تولیدی در کارخانه‌ تعطیل می‌شود، بیش‌ترین فشار بر روی قشر کارگر است.

این کارگر شاغل در واحد تولیدی گفت: در ایام کرونا فروش واحدهای تولیدی کم شده است، برخی از کارفرمایان به همین بهانه حقوق کارگران را کامل پرداخت نمی‌کنند و اگر کارگری معترض شود بدون حقوق او را تعدیل می‌کنند، کارگرانی که بیمه نیستند پس از تعدیل هیچ حمایتی از آن‌ها نمی‌شود.

وی کمبود صنف‌های کارگری را یک مشکل برای پیگیری مطالبات کارگران عنوان و بیان کرد: کارگران مطالبات بسیاری دارند، اما یک تشکل و صنف قوی برای پیگری مطالباتشان وجود ندارد و صنف‌های کارگری موجود توان چندانی برای رساندن صدای قشر کارگر به نهادهای متولی ندارند.

روستایی با بیان اینکه افزایش هزینه‌های خانوار فشار زیادی را به کارگران وارد می‌کند، تصریح کرد: من در سال ۸۶ ماهانه حدود ۵۰۰ هزار تومان حقوق دریافت می‌کردم، باتوجه به قیمت‌های آن سال می‌توانستم هزینه‌های زندگی را پرداخت و حتی پس‌انداز برای سایر کارها نیز داشته باشم، اما اکنون با حقوق پنج یا شش میلیون تومانی نمی‌توان حتی هزینه‌های ضروری را نیز تامین کرد و کفاف مخارج را نمی‌دهد.

این کارگر افزود: گاهی برای تامین هزینه‌های زندگی مجبور به دریافت وام از بانک هستیم، اما وقتی حقوق ناچیز است، در نهایت کارگران به بدهکاران بانکی تبدیل می‌شوند، زیرا توان پرداخت اقساط را ندارند.

وی با بیان اینکه در ایام کرونا اکثر ادارات و ارگان‌ها کارکنان خود را برای رعایت فاصله اجتماعی به دورکاری می‌فرستند، یادآور شد: اما در واحدهای تولیدی امکان دورکاری کارگران وجود ندارد، در بین کارگران ماسک و اقلام بهداشتی توزیع می‌شود، اما در برخی مواقع امکان رعایت فاصله اجتماعی وجود ندارد و کارگران در معرض خطر هستند.

روستایی در پایان گفت: تا آن‌جایی که اطلاع دارم کارگران در اولویت تزریق واکسن نیستند، اما امیدواریم مسئولان این مسئله را پیگیری کنند.

همچنین محمدی یکی از کارگران ساختمانی چهارمحال و بختیاری با بیان اینکه کارگران ساختمانی از اقشار کم‌درآمد و ضعیف در جامعه هستند، اظهار کرد:  باتوجه به رکود در صنعت ساختمان در ایام کرونا  این قشر با مشکلات بسیاری مواجه شدند و حتی بیمه بیکاری نیز به آن‌ها تعلق نمی‌گیرد.

وی ادامه داد: کارگران ساختمانی در زمان بیکاری مشمول دریافت مقرری نمی‌شوند، زیرا در این نوع بیمه، بیمه بیکاری تعریف نشده است، در این ایام نیز هیچ‌گونه بسته معیشتی و تسهیلات کرونایی به این قشر پرداخت نشد، کد ملی را برای ثبت در سامانه دریافت کردند اما بسته معیشتی دریافت نکردیم.

این کارگر ساختمانی بیان کرد: این قشر برای تامین معیشت خود با مشکلات بسیاری مواجه هستند، حقوق ناچیز جوابگوی نیازهای معیشتی کارگران ساختمانی نیست، برخی از این کارگران شاید در طول ماه تنها چند روز مشغول به‌کار باشند و حقوق آن‌ها نیز به روز است.

محمدی گفت: متاسفانه در شرایط کرونایی دولت هیچ‌گونه حمایتی از کارگران فصلی و ساختمانی در چهارمحال و بختیاری به‌عمل نیاورد، بسیاری از این کارگران فصلی و ساختمانی فاقد بیمه بیکاری هستند، رکود در صنعت ساختمان نیز موجب شده است این قشر برای کسب درآمد اندک از این طریق نیز با مشکل مواجه شوند.

انتهای پیام