به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، محققان نسخه پایدارتری از بتن را برای محافظت در برابر تشعشعات هسته‌ای با استفاده از ضایعات پلاستیکی و سایر مواد بازیافتی ایجاد کرده‌اند.

این مطالعه که توسط محققان دانشکده مهندسی "باساوشوار"(Basaveshwar) در هند انجام شده است، روش جدیدی را برای بازیافت چندین تن زباله پلاستیکی جمع شده در هر سال یافته است که بیشتر این زباله‌های پلاستیکی تاکنون روانه دریاها و موجب آلودگی اقیانوس‌ها می‌شدند.

طبق اعلام مجمع جهانی اقتصاد، هر ساله ۱۰ میلیون تن زباله پلاستیکی وارد اقیانوس‌ها می‌شود.

محققان این ضایعات پلاستیکی و سایر محصولات جانبی صنعت آهن و فولاد را بازیافت کردند تا نشان دهند چگونه پلیمرهای به دست آمده از ضایعات می‌تواند به صورت پودر دربیاید و به مواد سبک اما متراکم تبدیل شود که برای محافظت در برابر اشعه گاما و نوترون مورد نیاز است.

"سانتوش مالکاپور" نویسنده اصلی این مطالعه و مهندس عمران دانشکده مهندسی "باساوشوار" گفت: ما می‌خواستیم بررسی کنیم که آیا از ضایعات پلاستیک می‌توان برای محافظت در برابر اشعه نوترون استفاده کرد؟

وی افزود: بتن به عنوان ماده خوبی برای محافظت در برابر تابش شناخته شده است و در تمام این سال‌ها به طور متداول در ساخت دیوارهای محافظ استفاده می‌شود.

محققان این ضایعات پودر شده پلاستیک را در یک فرمول ساخت بتن که به طور خاص برای محافظت از تشعشعات هسته‌ای طراحی شده است، وارد کردند.

آنها شن و ماسه‌ای را که به طور معمول در بتن استفاده می‌شود، با یک پودر یک‌دست از ضایعات پلاستیکی جایگزین کردند و سپس محصولات جانبی صنعت آهن و فولاد از جمله بقایای سنگ آهن و خاکستر نیز به این فرمول اضافه شدند.

دانشمندان برای آزمایش بتن خود، آن را تحت تابش اشعه نوترون و گاما قرار دادند و دریافتند که این بتن تزریق شده با پودر ضایعات پلاستیکی انتقال اشعه را بین ۱۵.۷ تا ۲۰.۵ درصد کاهش می‌دهد.

"مالکاپور" گفت: راه‌حل‌های زیادی برای بازیافت و استفاده مجدد از ضایعات و پلاستیک‌های دور ریخته شده وجود دارد. ما با یکی از آنها کار کرده‌ایم و ثابت کرده‌ایم که می‌توانیم از ضایعات پلاستیک برای ساخت سپرهای بتونی در برابر تشعشعات هسته‌ای با موفقیت استفاده کنیم.

تیم دانشکده مهندسی "باساوشوار" می‌گوید که کارش هنوز تمام نشده است. آنها در مرحله بعدی می‌خواهند به تحقیق در مورد استفاده از ضایعات پلاستیکی در بتن ادامه دهند و یک فرمول بالقوه برای عایق بندی بهتر در ساختمان‌ها ایجاد کنند.

این مطالعه در Progress in Nuclear Energy منتشر شده است.

انتهای پیام