محمد قربانی فارمد در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص اهداف برگزاری وبینار "دانشجویان دیروز، مهندسین امروز" اظهار کرد: با توجه به شرایط کرونا در انجمن مکانیک دانشگاه فردوسی تدابیری اندیشیدیم که وبینارهایی با خط و مشی مشخص که در یکسال گذشته آغاز کردیم، داشته باشیم و باید به نقطه‌ای برسیم که بتوانیم خروجی خوبی ارائه کنیم. در این وبینارها با این ذهنیت پیش رفتیم که در حال حاضر دانشجو چه نیازها و کمبودهایی را حس می‌کند. 

وی افزود: با توجه به شرایطی که در داخل کشور وجود دارد، مهم‌ترین موضوع این است که دانشجو نمی‌داند باید چه کاری انجام دهد یا اینکه چگونه چشم‌انداز آینده خود را ترسیم کند. در این راستا، برنامه طولانی مدتی را که حدود یکسال تدارک دیدیم در سه فاز برای پاسخ به نیاز دانشجویان برگزار کردیم. در فاز اول بحث به وجود آوردن احساس نیاز است، بسیاری از دانشجویان هستند که می‌دانند مشکل‌شان چیست اما نمی‌دانند چگونه باید آن را رفع کنند. 

عضو شورای مرکزی اتحادیه انجمن‌های علمی دانشجویی مهندسی مکانیک کشور عنوان کرد: ما این احساس نیاز را به وجود آوردیم و راه‌حل رفع آن موضوع را به دانشجو آموزش دادیم که در این فاز از عناوینی مانند "چگونه فارغ‌التحصیل بیکار نباشیم" یا "چیزهایی که در دانشکده مهندسی به شما نمی‌گویند"، استفاده کردیم. در این جلسات از اساتید خودمان برای حضور در وبینارها به کار گرفتیم تا آن بخش از مسائل که هیچ وقت فرصت نمی‌شد سر کلاس بیان کنند را در این جلسات مطرح کنند تا دید دانشجو نسبت به بسیاری از مسائل مانند کارهای گروهی، افزایش اعتماد به نفس، ایجاد شبکه‌سازی و ... باز شود.

وی بیان کرد: پس از اینکه این احساس نیاز به وجود آمد در فاز دوم در پی تدارک وبینارهای توسعه فردی شدیم و در آن مسائلی که دانشجو برای ترسیم چهل سالگی و افق آینده خود به آن احتیاج دارد، را به انها آموزش دادیم، بنابراین دانشجو می‌تواند از طریق این وبینارها آموزش‌هایی را دریافت کند. آموزش‌های فن بیان، آموزش‌های کسب و کار، خلاقیت، چگونه یک ایده را به محصول تبدیل کردن، بحث هدف‌گذاری، یادگیری موثر و ... در فاز دوم شکل می‌گیرد.

قربانی فارمد تصریح کرد: اما تمام این برنامه‌ها صرفا به این دلیل بود که ما به فاز سوم برسیم و آن هم بحث ایجاد شبکه‌سازی برای دانشجویان است. اکنون مورد مهمی که برای بسیاری از افراد چه در کسب و کار و چه در بحث آکادمیک وجود دارد این است که باید شبکه‌سازی قوی داشته باشد و هر فردی که شبکه‌سازی قوی داشته باشد در دنیای امروزی می‌تواند بسیاری از فعالیت‌ها را انجام دهد. 

وی اضافه کرد: به همین دلیل ما  فاز سوم را با افراد برجسته که روزی مثل خود  ما بودند، کارآفرینان و صاحبان کسب و کار شروع کردیم. برگزاری وبینارها به دو جهت اتفاق افتاد، جهت اول اینکه به طور کل دانشجویان با خط و مشی و مسیر زندگی این افراد آشنا شوند و دوم به این دلیل که بتوانیم بین دانشجو و افرادی که برجسته‌تر یا صاحبان مشاغل بزرگی هستند، شبکه‌سازی کنیم تا به دانشجویان کمک کند که در ارتباطگیری با این افراد بتوانند زودتر خود را وارد بازار کار کنند. 

دبیر انجمن علمی مهندسی مکانیک دانشگاه فردوسی خاطرنشان کرد: هدف نهایی این بود که دانشجو از این اکوسیستم کارآفرینی و فناوری که در کشور به وجود آمده دور نماند و داخل شبکه وسیع اطلاعاتی و ارتباطی حاضر شود تا بتواند برای فعالیت‌هایی که می‌خواهد انجام دهد تصمیم‌گیری کند و بداند که کجا قرار است برود و باید با چه کسی صحبت کند تا بتواند مشکلاتش را حل کند. 

وی اظهار کرد: در نهایت پس از تک برنامه‌هایی که برگزار کردیم با افراد برجسته تدارک یک برنامه جامع‌تری را دیدیم که دانشجو بتواند در این برنامه بهتر تصمیم بگیرد، از منظر اینکه بتواند علایق و سلیقه‌های مختلف و جایگاه‌های مختلف را در این وبینار درک کند. در این وبینارها ۶ سخنران در حوزه‌های مختلف از مکان‌های مختلف دعوت کردیم که همگی آن‌ها دانشجویان ۲۰ ساله همین دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه فردوسی بودند که اکنون هر کدام از آن‌ها در جایگاهی قرار دارند. 

قربانی فارمد اضافه کرد: این برنامه در مجموع در سه شب با حدود ۶۰۰ نفر شرکت کننده برگزار شد که از سراسر ایران حضور داشتند و بازخوردهای بسیار مثبتی را دریافت کردیم. اکنون دغدغه بسیاری از دانشجویان مهاجرت شغلی، تحصیلی، ارشد، صنعت و بحث بازار کار رشته مکانیک است که این وبینار را براساس این موضوعات برگزار کردیم. به این دلیل برنامه مفید واقع شد که شبکه‌سازی بین افرادی بود که در جایگاه‌های مختلف قرار دارند و دانشجویان می‌توانند از این به بعد مشکلات و سوالات خود را رفع کنند.

عضو شورای مرکزی اتحادیه انجمن‌های علمی دانشجویی مهندسی مکانیک کشور بیان کرد: هدف از برگزاری این برنامه در سطح ملی، فرهنگ‌سازی و ارتباط تشکل‌ها با یکدیگر بود.

انتهای پیام