پارک علم و فناوری فارس، علاوه بر دوری و صعب و العبوری، مشکل دیگری هم دارد و آن اینکه مسئولانش، جز مواردی، اعتقادی به رسانه ندارند و از همین باب با وجود چپ راهی و دشواری راه، حاضر به تامین وسیله نقلیه برای جماعت پیاده، خصوصا خبرنگاران و عکاسان خبری نیستند، موضوعی که بین رسانه و این مرکز علمی پژوهشی، فاصله انداخته و رسانه را در پوشش اخبار، حتی اگر با حضور مسئولان ملی هم باشد، دچار تردید کرده است.
چهارشنبه ۱۳ اسفند و در ابتدای روزی از روزهای پر افت و خیز شیوع کرونا، میزبانی پارک علم و فناوری فارس از یک نمایشگاه و بازدید معاون وزیر ارتباطات، منجر به آفیشی شد که به روال معمول، جز خبرنگاران ۲ رسانه و عکاس یک رسانه، نتوانستند خود را برای رفتن و پوشش آن متقاعد کنند.
رسیدن به پارک با پای پیاده، در حالیکه ماسک سه لایه تردد اکسیژن را سخت‌تر کرده و سربالایی تند نفس را به شماره انداخته یک طرف و رنجی که از در ورودی تا محل نمایشگاه باید تحمل و ده‌ها پله را طی کرد، طرفی دیگر، برای رسیدن به نمایشگاه، پس از عبور از درب ورودی پارک، باید به سبک قصر گوگوریو یک چندهرارتایی پله را بالا می‌رفتی تا به ساختمانی دوار در قله برسی.
تولیدات شرکت داده شده در نمایشگاه، در دو سالن کوچک چیدمان شده و شمار نرم‌افزارها به مراتب بیش از سخت‌افزارها بود و اغلب شرکت کنندگان، شرکتهای خارج از پارک علم و فناوری بودند!!
اگرچه حضور همان تعداد شرکت فناور، با محققان و فناورانی عمدتا جوان که شمارشان بیش از میانسالان بود، در روزهایی که کرونا، نفس همه را به شماره انداخته، در آن محفل رندان، در نوع خود، خبری بود موجب نشاط. اگرچه مراد از مجلس رندان در آنجا، پارک علم و فناوری که نه، بلکه پردیس شرکتهای دانش‌بنیان مستقر در صنایع الکترونیک شیراز است، که الحق و الانصاف، حضور شایانی در این نمایشگاه داشت؛ به طوری که حضور میزبان را زیر سئوال برده بود.
نکته مثبت دیگر، حضور تعداد قابل توجهی از بانوان جوان در بین محققین بود. حضوری که خاطرات خواندن گزارشی از کالیفرنیا پیرامون تبعیض جنسیتی و بروز قضایای می توو در دره سیلیکون، را در خاطر زنده کرد؛ گرچه در این نمایشگاه زوج‌های جوانی حضور داشتند که همراه هم نرم افزاری را توسعه داده بودند، با این تاکید که حضور خانم‌ها خیلی به چشم می‌آمد.
به گزارش ایسنا، در این نمایشگاه کار یک زوج جوان که نرم افزاری برای ویراستاری متن ساخته بودند که به گفته خودشان اردیبهشت سال گذشته رونمایی شده، ولی هنوز خریداری نداشت، به چشم آمد؛ شاید این به واسطه شغل خبرنگاری و سرکار داشتن با متن و ویرایش بود؛ آنها معتقد بودند که این مدت زمان طولانی، از توسعه نرم‌افزار تا تجاری سازی و به سود رسیدن، یکی از بزرگترین ضعف‌های اقتصاد فناوری‌های نوین در ایران است.
در گوشه‌ای زوج دیگری مستقر بودند که نرم‌افزارشان به سود رسیده بود و به شرکتهای خصوصی و دولتی از خدماتشان بهره می‌بردند؛ اگرچه تنها یکی از سه نرم‌افزار توسعه یافته توسط آنان، به این سرنوشت نیکو، رسیده بود.
از شرکتهای مستقر در مراکز رشد پارک علم و فناوری فارس نیز نرم‌افزارهایی بود که چشم را می‌گرفت اما نکته‌ای که توی ذوق می‌زد، این بود که فعالیت بیشتر از نصف آنان در حوزه بازاریابی و فروش و تخفیفات کارت‌های اعتباری بود. البته نه اینکه این‌ها ایراد داشته باشند، منتها انتظار بازدیدکننده آنست که نرم‌افزارهای پیچیده‌تر و با کاربردهای متنوع‌تر و غافلگیرکننده از پارک با آن عظمت و آن راه پرفراز و نشیب ببینند.
در بخش سخت افزار وضعیت چندان چنگی به دل نمی‌زد، عمده سخت‌افزارهای به نمایش در آمده، در پردیس شرکتهای دانش‌بنیان صنایع الکترونیک شیراز و با کاربردهای متنوع ساخته شده بود، از دستگاهی برای ثبت نوار قلب، تا تجهیزات الکترونیک نظامی و بوردهای مدیریت شبکه.
در این نمایشگاه یک شرکت مستقر در پارک علم و فناوری نیز پدهای لمسی و تجهیزات در حوزه اینترنت اشیا ارائه کرده بود که البته به گفته سازندگان این تجهیزات، شرکتشان فقط در پارک مستقر است و اینجا جلسه می‌گذارند. وگرنه عملیات ساخت را خارج از پارک به سرانجام رسانده‌اند.
نتیجه گفت و گو با شرکتهای حاضر در این نمایشگاه اینکه حتی شرکتهای حاضر در پارک هم ترجیح می‌دهند خود را مستقل بنامند و بگویند که فقط محل شرکتشان در پارک است. در این میان البته چند شرکت کاملا مستقل نیز دستاوردهای خود را در این نمایشگاه ارائه کرده بودند.
تکرار گلایه‌های شرکتهای دانش‌بنیان
پایان بازدید از نمایشگاه، جلسه شرکتهای دانش‌بنیان با رئیس سازمان فناوری اطلاعات و معاون وزارت ارتباطات بود، نشستی که با گلایه‌های نمایندگان این شرکت‌ها شروع شد.
مدیر یکی از این شرکت‌ها مدعی بود که توسعه تاکنون کمی بود و وقت آنست که بر کیفیت تمرکز شود؛ اینکه هر استان چه قابلیت‌هایی دارد و براساس آن زون تخصصی ایجاد شود.
این مدیر همچنین از این که مهندسین جوان مجبورند از شهرهای کوچک به مراکز استان‌ها رفته و سپس سر از تهران درآوردند و نهایتاً هم از کشور مهاجرت کنند، گلایه کرد؛ موضوعی که موجب دشوار شدن نیروی ماهر و متخصص در این روزگار شده است.
مدیر شرکت دیگری گفت که مجوز گرفتن برای یک شرکت دانش بنیان، بیش از یکسال طول می‌کشد و از توصیه معاون وزیر برای ادغام شرکت‌ها و ایجاد شرکتهای بزرگتر انتقاد کرد.
این فعال عرصه فعالیت‌های دانش بنیان تاکید داشت که افراد زیادی چند سال پای توسعه یک شرکت نشسته‌اند و درست نیست اکنون فقط مالک شرکت از سود منتفع شود.
وی از کمبود حمایت‌های وزارتخانه نیز انتقاد و تمرکز همه جریان‌ها در تهران را نیز مشکل ساز عنوان کرد. این مدیر به کمبود سرمایه‌گذار نیز انتقاد داشت.
سومین و آخرین مدیر هم سرعت به روز شدن قوانین را بسیار کند دانست و انتقاد کرد که ممیزهای مالیاتی با حوزه فناوری اطلاعات آشنا نیستند و درآمد شرکت‌ها را اشتباه محاسبه می‌کنند.
او انتقاد دیگری هم به تب کارآفرینی در کشور وارد کرد و گفت که یکی از دلایل کمبود نیروی انسانی در کشور همین تب کارآفرینی است که همه را تشویق به راه‌اندازی شرکت می‌کند.
در ادامه جلسه، شهره ناصری، مدیر کل دفتر توسعه راهبردها و سیاست‌های وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در پاسخ به این مدیران از در نه آقا! ما از شما حمایت می‌کنیم وارد شد و تعدادی از موارد حمایتی وزارتخانه را نام برد.
ناصری در بیان حمایت‌ها، کمک به جذب سرمایه گذار، اعطای تسهیلات کم بهره با بازپرداخت طولانی مدت و توسعه کسب و کارها در خارج کشور را مثال زد.
به گزارش ایسنا، به حتم نقاط قوت پارک‌های علم و فناوری که امروز در سراسر کشور، بخشی فعال را شامل می‌شوند، آنقدر هست که تداوم فعالیتشان را بسترسازی کرده است؛ اما امروز و بعد از گذشته بیش از ۲ دهه، انتظار به حداقل رسیدن مشکلات و رفع عوامل گلایه‌مندی‌های تکراری و البته، فراهم شدن بسترهای انعکاس دست‌آوردها به واسطه ارتباط بهتر رسانه‌ای است، آنهم در استانی که زمینه رشد در آن به واسطه دانشگاه‌ها و مراکز آموزش‌عالی بزرگ و شناخته شده، وجود دارد.
انتهای پیام