مرتضی بصراوی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: زمانی بحث بر سر این بود که دزدیده شدن یک اثر هنری می‌تواند برای آن اثر اعتبارآفرینی کند اما پشت سرقت‌هایی که در اصفهان رخ می‌دهد این نگاه نیست، چون این آثار فی‌نفسه ارزشمندند و سارق هم بنا ندارد این اثر را در حراجی‌های کشورهای دیگر به فروش برساند، زیرا بخشی از آن را جدا می‌کند و می‌برد.
وی ادامه داد: چندین ماه است که این اتفاق ناگوار برای تندیس‌های شهری اصفهان تکرار می‌شود و یک‌باره چشم باز می‌کنیم و می‌بینیم مجسمه روبروی هتل پل نیست. از طرفی تعجب می‌کنیم چون فقط یک ماشین می‌تواند این مجسمه را حمل کند و از طرف دیگر یادمان می‌آید که سال‌ها پیش نیز مجسمۀ شیخ بهایی را با آن عظمت از وسط چهارباغ دزدیدند و در مسیر اصفهان به شاهین‌شهر پیدا شد.
این هنرمند مجسمه‌ساز تصریح کرد: متأسفانه به همان اندازه که شاهد بی‌مسئولیتی برای نصب برخی مجسمه‌ها در مناطق هستیم، شاید بی‌مسئولیتی برای دزدیدن آثاری که بخشی از هویت شهر شده‌اند نیز هستیم و سازمان زیباسازی و نیروی انتظامی باید پیگیر بررسی این مسئله باشند که چرا این اتفاق در شهر اصفهان رخ می‌دهد.
بصراوی در پاسخ به این سؤال که «به نظر شما نقش مردم در حفاظت از این آثار هنری موجود در سطح شهر چیست؟» گفت: وقتی مجسمه‌ای که با یک مکان در ذهن مردم گره خورده از آن فضا حذف می‌کنند و به‌راحتی می‌گویند آن را در جای دیگری نصب می‌کنیم، چه انتظاری داریم که مردم نسبت به این آثار حساس باشند؟ وقتی برای خود مجسمه‌سازها مهم نیست چه اثری برای شهر می‌سازند، چطور بخواهیم مردم نسبت به کم یا ناقص شدن این آثار واکنش نشان بدهند؟
وی توضیح داد: سازمان زیباسازی شهرداری اصفهان باید پیش از جابجایی و مرمت این مجسمه‌ها اطلاع‌رسانی کند تا مردم بدانند که سرقتی صورت نگرفته است. وقتی این کار انجام نمی‌شود آن‌ها از کجا بدانند که یک اثر را سرقت کرده‌اند یا برای مرمت به سازمان زیباسازی برده‌اند؟ به نظرم مردم در این ماجرا گناهی ندارند.
این مجسمه‌ساز خاطرنشان کرد: اوایلی که رودخانه زاینده‌رود خشک‌شده بود، همه مدام دراین‌باره حرف می‌زدند و یادم هست زنی در تماس تلفنی با رادیو اظهار می‌کرد همسرش افسردگی گرفته و هر روز کنار رود می‌رود و بر جنازۀ آن گریه می‌کند. با گذشت زمان کم‌کم همین افراد حساسیت خود را از دست می‌دهند و دیگر برایشان مهم نیست که آب را باز می‌کنند یا نه. در مورد مجسمه‌های شهری هم همین قاعده برقرار است. وقتی در مورد فقدان یک اثر باارزش اطلاع‌رسانی شود، مردم به اهمیت آن پی می‌برند. وقتی چیزی گفته نمی‌شود، حساسیتی به وجود نمی‌آید و به‌تبع آن حفاظت از اثر هم مهم تلقی نمی‌شود.
بصراوی از فعال نبودن انجمن مجسمه سازان اصفهان نیز انتقاد کرد و گفت: متأسفانه چند سالی هست که تنها یک یا دو نفر انجمن مجسمه سازان اصفهان را مدیریت می‌کنند و این انجمن، اعضایی ندارد. بازگشایی این انجمن می‌تواند راهکاری برای پیگیری مسائلی از جمله این سرقت‌ها باشد، چرا که هر صنف به پشتوانه اعضای خود می‌تواند از حق و حقوقش دفاع کند و حرف‌هایش را به گوش دیگران برساند.
انتهای پیام