به گزارش ایسنا، روز چهارشنبه هشتم بهمن ماه دکتر محمد اسماعیل اکبری_مشاور عالی وزیر بهداشت در یک نشست‌خبری اظهاراتی مبنی بر تاثیر پایین شیمی‌درمانی بر درمان سرطان ارائه کرد که این اظهارات واکنش انجمن هماتولوژی و انکولوژی را در پی داشت. امروز( ۱۲ بهمن ماه) دکتر اکبری با ارسال نامه‌ای به خبرگزاری‌ها اظهارات خود در نشست خبری را شفاف کرد.
در این نامه که با آیه شریفه «ویل لکل همزه لمزه الذی جمع مالاً و عدده» آغاز می‌شود، خطاب به انجمن هماتولوژی و انکولوژی، آمده است:
« اخیراً نامه‌ای در رسانه‌ها از طرف همکاران آن انجمن محترم منتشر شد مبنی بر تائید درمان بیماران مبتلا به سرطان با شیمی درمانی و به نحوی نوشته شده است که گویا اینجانب برای درمان بیمارانم از شیمی درمانی استفاده نمی‌کنم یا با آن مخالفم. این نامه در هفت پاراگراف در رسانه‌ها دیده شد که پنج پاراگراف اول آن مستند به واقعیات علمی و مورد تائید قطعی این همکارتان نیز می باشد، شاهد این مدعا هم انتشار داده‌های چند ده ساله کشور در قالب مقالات متعدد منجمله مقاله جدید (MIR) که حاکی از مساعدت و همدلی برای درمان محروم ترین بیماران کشور طی سال های گذشته است.»
در ادامه این نامه آمده است: «اما آنچه در دو پاراگراف آخر آمده است ، نیازمند توضیح بیشتری است. در آخرین مطالعه بیش از ۳۰۰۰ میلیارد تومان هزینه سالانه درمان مستقیم سرطان در کشور است که حداقل قریب ۴۵-۴۰ درصد آن بدلیل مصرف دارو های شیمی درمانی است. آنچه عرایض بنده مستند به بیانیه سازمان ملل ( مقاله ) بود ، میزان اثر بخشی این دارو ها برای علاج بیماران (CURE) است ( حدود ۱۱درصد ) نه عدم ضرورت مصرف آن‌ها. بدیهی است یک پزشک متخصص از همه امکانات علمی استفاده می کند تا کمکی به بیمار خود بنماید، و یک مدیر سلامت عمومی همه تلاش خود را بکار می برد تا « هزینه اثر بخشی » ، «اولویت بندی » ، « سطح بندی » و ارزانسازی خدمت “ Lean management” را در اجرا مورد عنایت قرار دهد. دارو هایی که در قالب هدف درمانی مصرف میشوند( MCA ، ایمونو تراپی و..... ) ، از آرزو های تیم معالج است که روزی با شاخص های مدیریتی حوزه سلامت همخوانی پیدا کنند اما امروز چنین نیست.»
اکبری در ادامه این نامه نوشته است: «وقتی ده‌ها میلیون و گاهی صدها میلیون تومان در قالب مصرف یکی از این داروها به بیمار تحمیل می‌کنیم و پاسخ « اثربخشی» مناسب را نمیگیریم، باید جامع تر به معالجه بیمار بپردازیم و حداقل بیمار و خانواده او را از این میزان مطلع کنیم . در ایران حداقل ۸ درصد از مردم فقط بخاطر هزینه های سلامت به زیر خط فقر میروند و این رقم برای بیماران مبتلا به سرطان ۱۵-۱۲ درصد است. یعنی ما مسئول سقوط مردم بیمار در سیاهچال « فقر و بیماری » در حوزه سرطان هستیم در حالی که نیتی جز خدمت نداریم ان شاءالله تعالی. آنچه مورد مداخله اینجانب در مصاحبه بوده است و همیشه مورد عنایت قرار داده و به عون الله خواهم داد، این نکات است که جامعه نگری در مدیریت حوزه سلامت است. دو شاخص اساسی برای ارزیابی خدمات به بیماران مبتلا به سرطان وجود دارد؛ ۱- افزایش کیفیت زندگی۲- افزایش طول عمر بیمار؛ که هر دو این شاخص با در نظر گرفتن شاخص های فوق الاشاره در مدیریت سلامت عمومی حاصل می شود.»
وی همچنین نوشته است: «اینک که آن انجمن محترم مسئولانه به میدان آمده است، درخواست دارم با عنایت به دو هدف فوق لیستی از داروهای مصرفی که دو شاخص زیر را دارند تهیه کنید تا راهبردی برای مدیریت سلامت در برنامه ریزی باشد.
۱- حداقل ۴ ماه به طول عمر بیمار اضافه کند.
۲- کیفیت زندگی را مختل نکند یا ارتقاء بخشد.
اگر چه عده ای از عزیزان متخصص این لیست را آماده کرده اند، اما پاسخگویی به مسئولیت مدنی و علمی آن انجمن و تهیه این لیست، دلسوزی عالمانه شما را نشان می‌دهد. امید به آن دارم که همه ما همچنان که بوده است، خادمان علمی پاک ترین مردم روی زمین باقی بمانیم و اجازه ندهیم دشمنان دیرینه سلامت یعنی جهالت و تجارت، آتش به آبرویمان بزند که « خداوند بر همه چیز آگاه » است.
در پایان اعلام میکنم که مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی آمادگی خود را برای پشتیبانی از هر گونه تحقیقی برای خدمت بهتر به بیماران مبتلا به سرطان اعلام می دارد.»
انتهای پیام