بهاره فیاضی ـ نوازنده تار ـ به همراه گوهرناز مسائلی (نوازنده دایره و تمبک) در دومین دوره کنسرتهای آنلاین موسیقی ایرانی قطعاتی را به یاد استادان موسیقی، فرامرز پایور و علینقی وزیری اجرا کردند.
در همین راستا خبرنگار ایسنا در گفت وگویی با فیاضی، نظرات او را درباره نحوه برگزاری کنسرت های آنلاین جویا شد. او اینگونه توضیح داد: عمدتا هیچگاه برگزاری کنسرت یا انتشار آلبوم، منبع درآمد فعالان حوزه موسیقی ایرانی نبوده است. در واقع برگزاری کنسرت همیشه آنقدر مخارج زیادی به همراه داشته است که هیچگاه به آن به چشم منبع درآمد نگاه نکردهایم؛ به همین دلیل منبع درآمد ما بیشتر از راه تدریس بوده است.
فیاضی ادامه داد: اگر شرایطی فراهم شود که هنرمندان حوزه موسیقی ایرانی بتوانند ماهانه دو بار کنسرت برگزار کنند، شاید بتوان به کنسرتها به چشم یک منبع درآمد نگاه کرد که البته با توجه به شرایط اقتصادی مردم گمان نمیکنم افراد زیادی بتوانند به تماشای این اجراها بنشینند.
این هنرمند در عین حال بیان کرد که برگزاری کنسرتهای آنلاین اتفاق خوبی است؛ زیرا عده زیادی از مردم میتوانند به صورت رایگان اجراها را تماشا کنند. اگر همین اجراها بلیت فروشی داشته باشند، ممکن است برای خیلیها تهیه بلیت سخت باشد؛ البته اگر قرار باشد هزینه بلیت ها در حد ۱۰ تا ۲۰ هزار تومان باشد به گونهای که به خانوادهها فشار نیاید، مشکلی پیش نمی آید.
فیاضی که برای نخستین بار کنسرت آنلاین را تجربه کرده بود، توضیح داد که چون ممکن است چنین اتفاقی برای هر هنرمند تنها یک بار رخ بدهد، دوست داشته که تجربهای این چنینی داشته باشد و به دستمزد کار فکر نکرده است.
او تصریح کرد: از طرفی چون نزدیک به یک سال از لغو برگزاری کنسرتها میگذشت و امکان اجرای زنده برایمان وجود نداشت، به این فکر کردم که فرصت خیلی خوبی برای بازگشت به آن حال و هوا است. همچنین چون کنسرت آنلاین و رایگان بود، قشر خیلی زیادی این فرصت را داشتند که به تماشای این اجرا بنشینند؛ در صورتی که اگر در طول سال کنسرتی را برگزار کنیم، نهایتا بتوانیم ۳۰۰ بلیت بفروشیم.
در ادامه از این نوازنده تار سوال کردیم که آیا بهتر نیست در دوران پساکرونا هم با استفاده از بستر فضای مجازی، برگزاری کنسرتها ادامه یابد تا از این راه هنرمندان جدید و حرفهای به مخاطبان معرفی شوند؟ پاسخ داد: پیش از شیوع کرونا، یکی از افرادی بودم که با برگزاری کلاسهای آنلاین مخالفت میکردم و هیچگاه کلاسی را به صورت مجازی برگزار نمیکردم، ولی با آغاز پاندمی که مجبور به برگزاری کلاسهای آنلاین شدیم، خودم را با شرایط وقف دادم و در آینده هم به برگزاری کلاس آنلاین برای افرادی که در شهرستان هستند، خواهم پرداخت.
او تصریح کرد: با بازگشت شرایط به حالت عادی و از سرگیری دوباره کنسرتهای حضوری، باید برگزاری کنسرتهای آنلاین ادامه پیدا کند؛ مثلا خیلی از افرادی که در خارج از تهران زندگی میکنند و به موسیقی علاقهمند هستند، شاید شرایط حضور در خیلی از کنسرتهای تهران را نداشته باشند ولی اگر اجراها فاز مجازی هم داشته باشند، خیلیها میتوانند از این بستر برای تماشای اجراهای مورد علاقه خود استفاده کنند؛ البته به نظر من در آینده فضا به صورتی خواهد بود که خیلی از نوازندگان از بستر فضای مجازی برای ارائه کار خود استفاده خواهند کرد.
در پایان از فیاضی سوال میکنیم که چه روشهایی را باید دنبال کرد تا گرایش مردم به موسیقی ایرانی بیشتر شود و آن را بشناسند؟ بیان کرد: این اتفاق به عوامل گستردهای همچون حمایتهای دولتی، همکاری هنرمندان و ... بستگی دارد ولی در حال حاضر در کشور ما موسیقیهای پاپ و عامه پسند قدرت بیشتری گرفته و بین مردم پررنگتر است. ولی اگر قرار بر آموزشی باشد، باید روی نوجوانان و جوانهای ۱۰ تا ۲۰ ساله صورت بگیرد. مثلا هنرستان موسیقی یکی از فضاهایی است که بچهها را از سنین پایین آموزش میدهد ولی تعداد این مراکز خیلی کم است و کافی نیست. در نهایت باید از سنین پایین بین بچهها این امر را جا انداخت و از طرفی باید بین خانوادهها این فرهنگ رواج پیدا کند که از سنین پایین فرزندان خود را به کلاسهای موسیقی بفرستند. همچنین با اجراهای آنلاین رایگان نیز میتوان فرهنگ سازی کرد و سطح سلیقه مردم را بالاتر برد و قشر بیشتری را به این حوزه موسیقی جذب کرد.
انتهای پیام