به گزارش ایسنا، گل کوچک یا فوتبال در کوچه پس کوچه‌های شهر خاطره مشترک بسیاری از دختران و پسران است. برای کسانی که عاشق فوتبال هستند، فرقی نمی‌کند توپشان پلاستکی باشد و زمین‌شان خاکی یا آسفالت، چون نگاهشان به تور دروازه است و تصویرسازی می‌کنند که با یک ضربه چیپ گل بزنند یا لایی! بعضی‌هایشان هیچگاه عشق به مستطیل  را رها نمی کنند و زندگی‌شان در فوتبالیست شدن، خلاصه می‌شود.

نگین زندی، ملی‌پوش ۱۶ ساله ایران هم جزو همان کسانی است که در کوچه‌های شهرستان ایذه پا به توپ شد، با یک شیطنت سر از فوتبال و فوتسال درآورد و اکنون برای خانم گلی در لیگ برتر فوتبال زنان ایران می‌جنگد. دختری که از همان سال اول حضورش در فوتسال به تیم‌های ملی فوتبال دعوت شد و حالا به گلزن شماره یک تیم ذوب‌آهن تبدیل شده است.

این بازیکن با ایسنا به گفت‌وگو نشست و داستان فوتبالیست شدنش را روایت کرد که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید

از صبح تا شب در کوچه فوتبال بازی می‌کردم

 از بچگی فوتبال را دوست داشتم و هر روز از ساعت هفت صبح تا ۸-۹ شب با پسرهای هم محله‌مان فوتبال بازی می‌کردیم و مسابقه می‌دادیم. آن روزها هیچ وقت فکر نمی‌کرم فوتبالیست شوم و در لیگ برتر بازی کنم. قبل از اینکه وارد فوتبال شوم دو سال هندبال کار کردم و خانواده‌ام مخالف این بودند که به فوتبال بروم چون هر چند وقت یک بار سراغ رشته دیگری می‌رفتم و آنها می‌گفتند که یک ورزش را انتخاب کنم تا اینکه ۱۲ سالگی سراغ فوتبال رفتم.  اولش به خانواده‌ام به دروغ گفتم که هندبال بازی می‌کنم اما سر تمرینات فوتسال رفتم.

فوتسال را زیر نظر خانم سحر رمضانی که اکنون در تیم ذوب آهن حضور دارد، شروع کردم و همان سال اول برای انتخابی تیم ملی فوتبال در چند تست شرکت کردم و قبول شدم. بعد از آن هم در تیم‌های ملی زیر ۱۴ سال، زیر ۱۶ سال، زیر ۱۹ سال و زیر ۲۳ سال بازی کردم و با تیم زیر ۱۶ و زیر ۱۹ سال به مسابقات قهرمانی آسیا اعزام شدم که در ترکیب اصلی قرار گرفتم.

برای خانم گلی در لیگ برتر می‌جنگم

سال گذشته و در ۱۵ سالگی برای اولین بار در لیگ برتر فوتبال بازی کردم و با سپاهان قرارداد بستم. در این تیم هافبک راست بودم که دوست نداشتم و پست تخصصی من نبود اما امسال در ذوب آهن فوروارد هستم و برای خانم گلی می‌جنگم. تاکنون سه گل زده‌ام،  یک پاس گل هم داده‌ام و در جایگاه دوم برترین گلزنان لیگ قراردارم.  

سال گذشته می‌دیدم که بازیکنان چقدر برای خانم گل شدن، تلاش می‌کنند اما از آنجایی که در پست فوروارد بازی نمی‌کردم، برایم مهم نبود اما امسال برایم مهم شده است و هم تیمی‌هایم در این راه به من کمک می‌کنند. انگیزه زیادی دارم و امیدوارم به این خواسته برسم چون در پست من بازیکنان زیادی نداریم و تعدادی مثل زهرا قنبری و سارا قمی هستند که سطح بالایی دارند. من هم تلاش می‌کنم تا به آنها برسم.

کیفیت فوتبال زنان نسبت به قبل بهتر شده است

فوتبال زنان ایران نسبت به چند سال قبل خیلی بهتر شده و از نظر قراردادها و حمایت‌ها وضعیت بهتری دارد. کیفیت مسابقات هم افرایش پیدا کرده است، حتی اکنون که به دلیل شیوع ویروس کرونا تیم‌ها را گروه بندی کرده‌اند، شرایط سخت شده است چون تنها چهار تیم به مرحله بعد می‌رسند و ما تلاش می‌کنیم تا جزو این چهار تیم باشیم. البته با این شرایط بهتر شده است اما هنوز پخش تلویزیونی نداریم و هر چند رسانه‌ای شده اما هنوز آنگونه که باید نیست. امیدوارم که این مشکل حل شود.

می‌خواهم لژیونر شوم

هدف اولم این است که با تیم لیگ برتری قهرمان شوم و بعد از آن هم به لژیون شدن فکر می‌کنم. اگر امسال خانم گل شوم امکان لژیونر شدنم وجود دارد. البته هنوز پییشنهادی نداشتهام اما به امید خدا این اتفاق می افتد.

  بازی رونالدو را دوست دارم

فوتبالم را مدیون خانم سحر رمضانی هستم که همه جوره حمایت و کمکم کرد. او اولین الگوی ورزشی من است. رونالدو هم الگویم است و بازی‌اش را دوست دارم.

انتهای پیام