علی عباسی، دربارۀ چرایی و چگونگی نوشتن کتاب «گردشگری در دسترس» به ایسنا گفت: رشته تحصیلی من در دانشگاه اصفهان روابط بین‌الملل بود و با توجه به اینکه خودم معلولیت جسمی حرکتی دارم، یکی از اساتید، سال ۱۳۹۵ پیشنهاد داد که بین معلولیت و روابط بین‌الملل پلی بزنم و روی این موضوع کار کنم.
او ادامه داد: به همین دلیل تصمیم گرفتم که پایان‌نامه کارشناسی ارشدم را به دیپلماسی شهری و گردشگری در دسترس اختصاص بدهم. برای پیش برد این هدف نیز شهر اصفهان را پایلوت قرار دادم و روی این شهر با دو شهر کوالالامپور و بارسلون که خواهرخوانده اصفهان هستند و تراز بالایی در سازمان جهانی گردشگری دارند، مطالعات موردی انجام دادم.
مشاور مناسب‌سازی معاونت شهرسازی شهرداری اصفهان خاطرنشان کرد: پس از دفاع از پایان‌نامه و فارغ‌التحصیل شدن در خردادماه سال ۱۳۹۸، این تحقیق را به سازمان فرهنگی اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان و همچنین اداره گردشگری این سازمان ارائه دادم، سپس با مشورت و بازبینی اساتید حاضر در سازمان بنا شد که قسمت دیپلماسی شهری را حذف و صرفاً تحقیق خود را بر روی «گردشگری در دسترس» متمرکز کنم.
عباسی افزود: به همین منظور اثر را بازبینی و به روز کردم، آنچه برای بهتر شدن نیاز داشت به آن اضافه کردم و در نهایت پس از یک سال و نیم این کتاب در هفته اصفهان سال جاری به همت اداره گردشگری سازمان فرهنگی اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان از سوی انتشارات این سازمان منتشر و رونمایی شد.
او در پاسخ به این سؤال که بر اساس مطالعات موردی، اصفهان از نظر دسترس‌پذیری گردشگری برای معلولان چه جایگاهی دارد؟ گفت: زمانی که با شهرهای تراز خود را مقایسه کنیم می‌بینیم که فاصله زیادی داریم.
مشاور مناسب‌سازی معاونت شهرسازی شهرداری اصفهان تأکید کرد: بحث مناسب‌سازی مقوله‌ای نیست که بگوییم مثلاً در یک برهه زمانی پنج‌ساله آن را انجام می‌دهیم و شهر قابل‌دسترس می‌شود، خیر، مناسب‌سازی یک پروسه همیشگی است که در قالب پروژه‌های مختلف و با توجه به شرایط روز عملیاتی می‌شود.
عباسی یادآور شد: خوشبختانه سال‌هاست که ستاد مناسب‌سازی در معاونت شهرسازی شهرداری اصفهان به‌عنوان یک نهاد رسمی مسئله مناسب‌سازی برای معلولان را پیگیری می‌کند و این مایه امیدواری است بلکه در آینده بتواند چشم‌انداز روشنی را برای این قشر از شهروندان فراهم کند، اما ما هنوز به برنامه‌ریزی مشخصی نیاز داریم تا چارچوب‌ها و دستورالعمل‌هایی را برای مدیران شهری تدوین کند بلکه از این طریق بتوانیم به دستاوردهای ملموس‌تری برسیم.
نویسندۀ کتاب «گردشگری در دسترس» ادامه داد: باید در نظر داشت که از یک سو دسترس‌پذیری خود مکان گردشگری مدنظر است و از سوی دیگر مسیر رسیدن به آن مکان گردشگری. طبیعتاً حفظ اصالت اماکن تاریخی گردشگری در اولویت قرار دارد تا دسترس‌پذیری آن‌ها و نمی‌توان در آن مداخله‌ای کرد. به همین دلیل من به‌عنوان یک معلول جسمی حرکتی هرگز نتوانسته‌ام عالی‌قاپو را ببینم، اما باید بررسی کرد و به راهکارهایی رسید که بدون آسیب به مکان این امکان فراهم شود.
او افزود: این مسئله نیازمند انجام کارهای مطالعاتی و تعامل بین اداره میراث فرهنگی و شهرداری است تا یک‌بار برای همیشه به تفاهم و استانداردی برسند و تکلیف را مشخص کنند که کدام عمارت و بنا را می‌توان مناسب‌سازی کرد و کدام را نه.
مشاور مناسب‌سازی معاونت شهرسازی شهرداری اصفهان تصریح کرد: معلولان فقط ویلچرنشینان نیستند و نابینایان و ناشنوایان را نیز باید مدنظر داشت؛ البته من در کتاب «گردشگری در دسترس» انواع معلولیت‌ها و شیوه رفتار صحیح با آن‌ها در شهر را توضیح داده‌ام و پر واضح است که این افراد نیز حق دارند از اماکن گردشگری شهر و موزه‌ها بازدید کنند و تسهیلاتی برایشان فراهم شود.
عباسی گفت: در حال حاضر مشغول انجام یک طرح مطالعاتی در حوزه «گردشگری در دسترس» هستم که بتوانم نتایج آن را در اختیار متولیان قرار بدهم و امیدوارم مؤثر باشد.
او در پاسخ به این سؤال که آیا در حال حاضر مکان گردشگری در اصفهان وجود دارد که برای معلولان مناسب‌سازی شده باشد؟ گفت: بسته به نوع معلولیت‌ها مکان‌های مختلفی هست که چون تحقیق و مطالعه دقیقی روی آن انجام‌نشده نمی‌توان به‌طور دقیق از آن نام برد. این نیازمند یک بازدید میدانی متمرکز است تا ما همان‌طور که نقشه گردشگری اصفهان را داریم، باید بتوانیم نقشه گردشگری اصفهان ویژه افراد دارای معلولیت را نیز تدوین کنیم.
انتهای پیام