محمد حسن امید امروز در اولین همایش ملی برنامه درسی و اشتغال که به صورت آنلاین برگزار شد، اظهار کرد: سالهاست که از ناحیه دستگاههای دیگر تحت فشار هستیم و متهم شدیم به اینکه دانش آموختگان ما امکان پذیرش در محیطهای کار را ندارند.
وی افزود: در حال حاضر برای آموزش عالی کشور ۲ میلیون صندلی ایجاد کردیم؛ در حالی که نیاز بازار کار کشور بسیار محدودتر از آن است. دانشگاهها مجبور شدند تا این ظرفیت را افزایش و به نوعی جوانان را سرگرم کنند. این فشار از هر مقطع به مقطعی دیگر منتقل شده و درحال حاضر سالانه بیش از ۲۰ هزار نفر به دانش آموختگان دکتری کشور افزوده میشود.
امید ادامه داد: ظرفیت جذب کشور در تمام حوزهها برای این تعداد بالا از دانشآموختگان دکتری وجود ندارد. این مشکل به دلیل فرافکنی ساختار اقتصادی کشور است. ساختار اقتصادی کشور نیز نیازی به این حجم از دانش آموخته ندارد بلکه تنها از آموزش عالی برای به تعویق انداختن نیاز به شغل استفاده شده و نقش یک نهاد توسعهای را ایجاد کردیم.
رئیس دانشگاه علمی و کاربردی بیان کرد: دانشگاه علوم پزشکی کمتر از ما در این خصوص عملکرده و آسیب کمتری نیز دیده است. در دولتهای مختلف به کسب و کارهای کوچک توجهی نشده و تمام تمرکز هر دولت روی ایجاد کسب و کارها و پروژههای بزرگ بوده است. در همین دولت کنونی بارها اعلام شد که برای ایجاد یک شغل بیش از ۵۰۰ میلیون نیاز است؛ در حالی که ایجاد شغل برای کسب و کارهای کوچک نیازمند کمتر از ۱۰ درصد این مبلغ است اما سرمایهگذاریهای کشور در این سالها به سمت صنایع بزرگ رفته است.
وی تشریح کرد: در ابتدای انقلاب اشتباهی مبنی بر تغییر ساختار آموزشی را مرتکب شدیم که نباید مجددا تکرار کنیم. باوجود اینکه همه ما میدانیم که تربیت دانشجو خصوصا در مقطع تحصیلات تکمیلی بی رویه شده است اما باز هم زیر بار قبول این موضوع نرفتهایم. پیشنهاد میکنم یک بار به دنبال تغییر اساسی باشیم. تغییرات کوچک خوب است اما مشکلات را حل نمیکند.
امید اظهار کرد: در حال حاضر دو دانشگاه مهارتی در کشور فعال است و این دو دانشگاه مهارتی قادر است نیروی انسانی لازم برای دستگاههای اجرایی و صنعت را فراهم کند. بیش از ۷۰ درصد دروس دانشگاه علمی و کاربردی و دانشگاه فنی و حرفهای شامل دروس عملی و کارگاهی است. برنامههای ما مبتنی بر آموزش مهارتی و کارگاهی است.
یک دانشگاه نظری موظف به اشتغالپذیر بار آوردن دانشجو نیست
رئیس دانشگاه علمی و کاربردی با اشاره به اینکه یک دانشگاه نظری موظف به اشتغال پذیر بار آوردن دانشجو نیست، بیان کرد: دانشجویان را باید خلاق و کارآ تربیت کرد. همچنین صنعت باید محیط لازم برای ورود این دانشجویان به بازار کار را فراهم کند. شایستگیهای شغلی را باید برای تصدی مشاغل مشخص کنیم. این انتخاب شایستگیها باید با همکاری تمام دستگاهها سنجیده شوند.
وی بیان کرد: تغییر برنامه درسی و اشتغالپذیر کردن دانشجو کمتر از نصف ماجرا را تشکیل میدهد. ۷۰ درصد این عمل به کسانی باز میگردد که نیازمند و خواهان نیروی انسانی هستند. اگر قرار است تحول و تغییر جزئی در نظام آموزش عالی داشته باشیم باید بر اساس نظری و عملی بودن دانشگاهها متفاوت باشد. باید به تربیت نیروهای ماهری به پردازیم که به سرعت بتوانند به تصدی شغل برسند.
انتهای پیام